Darius en Girėnas: Verskil tussen weergawes

 

Darius het drie jaar later na die nuutgestigte Republiek van Litaue teruggekeer waar sy opleiding in die militêre akademie van Kaunas sy belangstelling vir vlieëry gewek het. In 1927 - die jaar waarin Charles Lindbergh sy historiese ononderbroke transatlantiese vlug onderneem het - het Darius hom weer as vlieënier in die VSA gevestig om vir 'n eie vliegtuig te spaar.

In 'n vliegskool het hy kennis met sy landgenoot Stasys Girėnas, 'n vliegtuigmeganikus, gemaak. Girėnas was net soos Darius opgewonde oor die idee om 'n transatlantiese vlug te onderneem - 'n droom wat uiteindelik danksy skenkings deur Litause emigrante in die VSA sou bewaarheid. In 1932 kon hulle 'n enkeldekker, 'n ''Bellanca CH-300 Pacemaker'' wat hulle ''Lituanica'' gedoop het,

vir bykans VSA-$ 8&nbsp;500 koop wat deur Girėnas vir 'n langafstandvlug omgebou is. Hulle het nogtans nie oor die geldmiddele vir 'n navigasietoerusting en radiosender beskik nie. Toe die ''Lituanica'' op 15 Julie 1933 sonder amptelike goedkeuring op pad na Kaunas in New York opgestyg het, was dit ook oorbelaai.<ref>Heiko Meyer en Christiane Bauermeister: ''Litauen''. Ostfildern: DuMont 2007, bl. 126</ref>

 

Meer as 60&nbsp;000 Litauers het die gedenkdiens vir die twee lugvaartpioniers bygewoon. Die sterflike oorskot van Steponas Darius en Stasys Girėnas is aanvanklik in 'n mausoleum opgebaar en later, tydens die Sowjet-besetting van Litaue, na 'n geheime rusplek geneem. Die vlieëniers is eers in 1964 op die militêre begraafplaas te Kaunas ter ruste gelê.

== Verwysings ==

{{verwysings}}