Katedraal van Vilnius: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k →20ste eeu: + skakel |
|||
Lyn 33:
Ná die [[Tweede Wêreldoorlog]] is die katedraal as gevolg van die Sowjet-owerheid se ateïstiese beleid in 1949 gesluit. Aanvanklik is oorweeg om dit tot 'n motorwerkswinkel om te skep.<ref>Tomasz Torbus en Barbara Warning: ''Baltische Staaten. Estland • Lettland • Litauen • Kaliningrad''. München: Nelles 2009, bl. 56</ref> Terwyl die kerkgebou vir drie jaar leeggestaan het, is verskeie kere ingebreek en kunswerke gesteel. Vanaf 1953 is die katedraal tot 'n kunsgalery omgebou wat in 1956 ingewy is. Die sterflike oorskot van Sint Kasimir is reeds in 1953 na die Pieter-en-Paulus-kerk oorgeplaas.
In 1989 is die katedraal weer aan die Rooms-Katolieke Kerk oorhandig en met 'n mis op [[5 Februarie]] [[1989]] deur biskop Julijonas Steponavičius (1911-1991) feestelik heringewy.<ref>Marianna Butenschön: ''Estland, Lettland, Litauen. Das Baltikum auf dem langen Weg in die Freiheit''. München: R. Piper 1992, bl. 242</ref> Op [[3 Maart]] [[1989]], een dag voor sy naamdag, is die sterflike oorskot van Sint Kasimir met 'n plegtige prosessie weer na die Kasimir-kapel teruggeplaas. Die derde belangrike gebeurtenis in 1989 was die kersfeesmis in die katedraal wat - ná taai onderhandelinge met die Staatskomitee vir Televisie en Radio (''Gosteleradio'') in [[Moskou]] - deur die openbare Duitse uitsaaier ''Südwestfunk Baden-Baden'' in samewerking met die Litause uitsaaikorporasie [[Lietuvos nacionalinis radijas ir televizija|LRT]] regstreeks na [[Duitsland]], [[Switserland]], [[Oostenryk]], die [[Verenigde State]] en [[Japan]] uitgesaai is.<ref>Butenschön (1992), bl. 250-51</ref>
== Argitektuur ==
| |||