Moderne geskiedenis van Israel - Diaspora (1918): Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
JMK (besprekings | bydraes)
Wikix (besprekings | bydraes)
Lyn 93:
 
In Oos-Europa het die situasie vir die Jode onhoudbaar geword en al hoe meer immigrante het hul pad na die Heilige Land gevind onder die beskerming van Pinsker se Lovers of Zion. Die meeste van die immigrante het hulle in die hawestad Jaffa gevestig, terwyl ander na Jerusalem gegaan het. Party is noord na Tzfat, die stad van die Kabbalah en tuiste van Joodse mistisisme. Ander is deur die idealistiese BILU geïnspireer en het by hulle aangesluit.
Die nedersetters het daarin geslaag om nedersettings by [[Gederah]] (1884), [[Mishmar HaYarden (1890), Hadera]] en [[Rechovot]] (albei in 1890), en [[Hadera]] (1891) te vestig. Die oorgrote meerderheid van die BILU het òf opgegee en Israel vir ander toevlugsoorde verlaat òf gesterf. Hulle het nie daarin geslaag om 'n Joodse politieke teenwoordigheid te vestig soos hulle gehoop het nie, maar die idealistiese Jode van die Eerste Aliyah het - met groot persoonlike opoffering - die eerste selfonderhoudende landbounedersettings in Palestina in 2 000 jaar tot stand gebring.
Tussen 1904 en 1914 het ongeveer 40 000 Jode uit Rusland gevlug en in Palestina aangekom. Die oorgrote meerderheid van hulle is onwettig weg, omdat Turkye Joodse immigrasie verbied het. Jode is toegelaat om net drie maande in die Land van Israel te bly, maar omkoopgeld het die Turkse beamptes in Palestina se monde gesnoer.
Hoewel 'n aantal van hierdie Joodse immigrante godsdienstig was en by die groot tradisionele gemeenskap in Jerusalem aangesluit het, het die grootste meerderheid van hierdie tweede groot immigrasie, die Tweede Aliyah genoem, bestaan uit idealistiese, jong, sekulêre Jode, gretig om 'n nuwe Joodse tuisland tot stand te bring. Hulle is beïnvloed deur die idees van Ber Borochov en ander Sosialistiese Sioniste, wat getoon het dat Sionisme met demokratiese sosialisme bestaanbaar kon wees.