Slag van Agincourt: Verskil tussen weergawes

|casualties1=100-250 Ongevalle<ref>Trevor Dupuy, ''Harper Encyclopedia of Military History.'' p. 450. However, "..''it is likely that casualties were substantially greater than this''."</ref>

|casualties2= Ongeveer 6&nbsp;000}}

Die '''Slag van Agincourt''' (ook bekend as die '''Slag van Azincourt''') het op [[25 Oktober]] [[1415]] tydens die [[Honderdjarige oorlog]] plaasgevind tussen die leër van koning [[Hendrik V van Engeland]] en dié van [[Karel VI van Frankryk]]. Die [[Koninkryk van Engeland]] se leër het 'n oorwinning behaal oor die swaar geharnaste Franse kavallerie, wat weens die swaar reënval tydens die slag moes afsaal. Die Franse ruiters het gegly en gesukkel in die modder en gevolglik swaar verliese gely deur die storm pyle wat op hul neergereën het.

 

Die stryd is gevoer in 'n oop deurgang tussen die twee genoemde bosse. Die nag van die 24ste rus albei leërs, maar die Engelse geniet skrale beskutting teen die swaar reën. Vroeg op die môre van die 25ste stel Hendrik sy leër op (ongeveer 1&nbsp;000 berede soldate, 6&nbsp;000 boogskutters, en 'n paar duisend voetsoldate). Die Engelse linkerflank staan onder aanvoering van Camoys, die regterflank onder die Hertog van York, en die middelgroep onder koning Hendrik self. Hierby het elke groep sy eie kleiner leër gevorm, met die kavallerie (wat afgesaal was) in die middel, boogskutters op die flanke en groepies boogskutters wat vorentoe geskuif is. Op die bostaande skets van die terrein word die aanvangsposisie van die Engelse leër regs onder weergegee.

 

 

Gedurende die eerste drie uur na sonsopkoms bly dit rustig. Toe Hendrik merk dat die Franse nie van plan was om aan te val nie, beveel hy sy leër om verder in die deurgang tussen die bosse op te beweeg. Die Engelse boogskutters plant skuins pale in die grond om 'n stormloop van die ridders af te weer en begin die slag met 'n sarsie pyle.

 

De Franse maarskalk lei die voorste linie, afgesaal, met hulle swaar harnasse deur die modder na die Engelse linie. Ondanks die modder en die Engelse pyle bereik hulle die Engelse linie, waar hulle handgemeen raak met die Engelse kavallerie wat ook afgesaal het. Die dun Engelse verdedigingslinie is teruggedryf, en koning Hendrik self is byna van sy perd afgedwing. Die Engelse boogskutters kies dié oomblik om deur gate in die nou vormlose Franse linie te dring; die swaar gepantserde Franse het geen antwoord op hierdie lig gepantserde soldate nie en word gedood of gevange geneem.

Die geveg het tot 'n einde gekom met 'n halfhartige aanval deur 'n groep vlugtelinge. Koning Hendrik, bang dat sy groot groep gevangenes kon ontsnap, het opdrag gegee om hulle te dood. 'n Deel van die Franse gevangenes word lewend verbrand in 'n hut waar hulle toevlug gesoek het. Die slagting het tot 'n einde gekom toe die aanvallers hul onttrek het.

 

 

Die Franse verloor 5&nbsp;000 uit die adelstand, insluitende die Franse maarskalk, 3 hertoë (onder wie [[Antoon van Boergondië]], hertog van Brabant en Limburg), 5 grawe en 90 baronne (onder meer Jan van Alençon); 1&nbsp;000 ander is gevange geneem, onder wie hertog [[Karel van Orléans]] (sien onder [[Blois]]).<!--