Tallinn: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k →Sakrale boukuns: kloosters: Lêer:St. Birgit's.jpg |
k →Sakrale boukuns: kloosters: Bygewerk |
||
Lyn 89:
In die Middeleeue was daar drie groot kloosters in Tallinn. Die oorblyfsels van die Dominikaanse Orde se magtige klooster in die oustad verwys net soos die bouvalle van die Sint Birgitta-klooster in die stadsdeel Pirita na die ruim skenkings wat plaaslike burgers destyds gemaak het.
Monnike van die Dominikaanse Orde het hulle reeds kort ná die bou van die Deense kasteel op die Domkerkberg gevestig, maar is later weens geskille met die biskop uit die stad verdryf. Eers in die middel van die 13de eeu het 'n nuwe klooster op 'n oop terrein naby die hawe ontstaan. In die 14de eeu het dit deel van Reval (Tallinn) se versterkings geword. Die Dominikaanse Sint Katharinaklooster was destyds een van die grootste sakrale geboue in die Baltiese lande, terwyl die klooster se Katharinakerk met 'n vloeroppervlak van 1 100 vierkante meter selfs as die grootste kerkgebou van die bedelorde in Noord-Europa bekend gestaan het.
Lede van plaaslike gildes en ridderskappe het oor eeue heen skenkings uit hul bestorwe boedel en ander donasies aan die Dominikaanse klooster en sy skool gemaak. Die Groot Gilde en die Gilde van Swartkoppe ('n vereniging van ongetroude Duitse koopmans) het net soos ander plaaslike verenigings oor hul eie altare in die kloosterkerk beskik.
In die onstuimige tye van die Reformasie is groot skade aan die Dominikaanse klooster berokken - so is byvoorbeeld baie kunswerke as reaksie op die orde se Katolieke propaganda in die beeldestormloop van 1524 vernietig. In enkele gevalle is altare juis deur dié mense vernietig wat vroeër nog skenkings daarvoor gemaak het. Die Dominikaanse monnike, waarna in Protestantse propaganda dikwels as "Honde van die Here" (afgelei van die Latynse ''Domini canes'') verwys is, is in 1525 uit Reval verdryf en hul kerk aan die plaaslike Estniese Lutherse gemeente oorgedra. Nadat die voormalige klooster in 1531 deur 'n brand verwoes is, is Dominikaanse monnike van brandstigting beskuldig.
Die puin van die ou kloosterbouvalle is eers in die 19de eeu en nog eens ná die Tweede Wêreldoorlog opgeruim, terwyl die geboue gedeeltelik omgebou is. Die laer gedeelte van die Katharinakerk met die Gotiese wesportaal en grafplate aan sy buitekant het bewaar gebly, net soos die voormalige kloosterstoorhuis, die dormitorium, dele van die kruisgange, die kapittelsaal en een gebedskapel.
== Verwysings ==
| |||