Leonidas I: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
JMK (besprekings | bydraes)
hardespasies
JMK (besprekings | bydraes)
hardesp
Lyn 19:
In Augustus 480 v.C. het Leonidas die magte van [[Ahasveros]] by Thermopylae tegemoetgegaan met 'n klein mag van 300, waar die magte van ander Griekse stadstate hul by hom geskaar het, en hulself onder sy bevel geplaas het om 'n mag van tussen 4&nbsp;000 en 7&nbsp;000 sterk te vorm. Hy het slegs 300 Spartane geneem, want om die hele Spartaanse mag op te roep, sou hy die instemming van die Raad benodig, wat hy oortuig was nie met hom sou akkoord gaan nie. Daarom het hy 'n klein getal gekies, en gesê dat dit sy persoonlike keuse was, en nie verteenwoordigend van Sparta in enige opsig nie. Hierdie mag is saamgeroep in 'n poging om die bergpas van Thermopylae te verdedig teen 'n kolossale Persiese mag van tussen 80&nbsp;000 en 290&nbsp;000 bewapendes wat Griekeland uit die noorde binnegeval het onder aanvoering van [[Ahasveros]]. Leonidas het slegs sy persoonlike lyfwagte geneem,<ref>{{cite book | last = Macgregor Morris | first = Ian | title = Leonidas: Hero of Thermopylae | publisher = The Rosen Publishing Group | date = 2003 | page = 63 | url = http://books.google.com/books?id=01HXrckm_2cC&pg=PA64&dq=Leonidas%2BIan+Macgregor+Morris&source=gbs_selected_pages&cad=0_1#PPA63,M1 }}</ref> en nie die weermag nie, want die meerderheid van die Spartaanse mag het saamgewerk met Griekse vlootmagte wat saamgetrek het teen die Persiese vloot. Dit sou dan teenstrydig wees met die siening dat die Spartaanse weermag weens geloofsvoorskrifte nie afgevaardig kon word nie.
 
Ahasveros het sy magte vier dae opgehou voor die aanval, in die hoop dat die Griekse magte sou verdaag. Uiteindelik, op die vyfde dag, het hulle aangeval. Leonidas en sy manne het die Persiese frontaanvalle vir hierdie vyfde en sesde dag gestuit, waardeur ongeveer 20&nbsp;000 vyandige troepe gesterf het, met die verlies van 2,&nbsp;500 van hul eie. Die Persiese elite-eenheid wat aan die Grieke bekend was as "[[Persiese onsterflikes|die onsterflikes]]" is teruggehou, en twee van Ahasveros se broers, Abrokomes en Hyperanthes, het in die konflik gesterf.<ref>{{cite book | last = Herodotos | coauthors = George Rawlinson, ed. | title = The History of Herodotus | publisher = D. Appleman and Company | date = 1885 | location = New York | pages = bk. 7 | url = http://www.shsu.edu/~his_ncp/Herother.html }}</ref> Op die sewende dag, 11 Augustus, het 'n [[Maliane (Griekse stam)|Maliaanse Griek]]se verraaier genaamd [[Ephialtes van Trachis|Ephialtes]] die Persiese generaal [[Hydarnes]] gelei na 'n bergpaadjie wat gelei het na die Griekse ommesy.<ref>{{cite book | last = Herodotos | coauthors = Henry Cary, ed. | title = The Histories of Herodotus | publisher = D. Appleton and Company | date = 1904 | location = New York | page = 438 | url = http://books.google.com/books?id=QsIcxGrq6QAC&printsec=frontcover&dq=History+of+Herodotus&ei=oN3zSbC6BaDCzQT5soXLDQ#PPA438,M1 }}</ref> Hierop het Leonidas alle Griekse troepe weggestuur en die pas beset met sy 300 Spartane, 900 [[Helote]] en 700 [[Thespiae|Thespiane]] wat geweier het om te verdaag. Nog 400 [[Thebes, Griekeland|Thebane]] is deur Leonidas aangehou as gyselaars. Die Thespiane het uitsluitlik uit eie [[wil (filosofie)|wil]] aangebly, en het verklaar dat hulle nie vir Leonidas en sy volgelinge sou versaak nie. Hul leier was [[Demophilus van Thespiae|Demophilus]], seun van Diadromes, en soos [[Herodotos]] skryf: "Daarop het hulle met die Spartane gelewe en met hulle gesterwe."
 
Een siening, soos deur [[Herodotos]] weergegee, is dat Leonidas die oorblywende troepe onder sy aanvoering verdaag het omdat hy oor hul veiligheid besorg was. Die Koning sou dit wys ag om die Griekse troepe te spaar vir toekomstige konflikte teen die Perse, terwyl hy geweet het dat die Spartane nooit hul pos op die slagveld sou verlaat nie. Die soldate wat agtergebly het, sou ook die terugtrekkendes teen die Persiese ruitery beskerm. [[Herodotos]] self het geglo dat Leonidas die opdrag gegee het omdat hy die bondgenote as ontmoedig beskou het, en onwillig om die gevaar tegemoet te gaan, 'n doelwit waarvan hy self oortuig was. Hy het daarom verkies om al die troepe te verdaag behalwe die Thespiane en Helote, om self die Spartaanse eer gestand te doen.<ref>Herodotos VII, 220</ref>