Maansee: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
JMK (besprekings | bydraes) kNo edit summary |
JMK (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 9:
Daar bestaan vele algemene wanpersepsies omtrent die gebiedsverspreiding van mare-basalte.
#Aangesien vele mare-basalte laagliggende impakbekkens opgevul het, was dit eens die mening dat die trefslag self, deur ‘n sekere meganisme, die vulkaniese uitbarsting sou veroorsaak het. Gegewe dat die mare-vulkanisme egter tipies sowat 500 miljoen jaar na die impak{{Citation needed}} ontstaan het, is ‘n oorsaaklike verwantskap onwaarskynlik.
#Dit word soms voorgestel dat die aarde se swaartekragveld uitbarstings aan die [[Nabykant van die Maan|nabykant]] mag bevoordeel, maar nié aan die [[Vêrkant van die Maan|vêrkant van die maan]] nie. Uit ‘n verwysingsraamwerk wat met die maan roteer, is die [[sentrifugale versnelling]] presies gelyk en teenoorgesteld van die aarde se gravitasieversnelling, sodat geen resultante krag op die aarde gerig word nie. Die aardgetye vervorm wel die maan, maar hierdie vorm is ‘n verlengde
#Aangesien mare-basaltiese magmas digter is as anorthositiese materiale van die buitekors, mag basaltiese uitbarsting bevoordeel word deur lae liggings waar die kors dun is. Die [[Suidpool-Aitken-bekken]] aan die vêrkant bevat die laagste liggings op die maanoppervlak, maar is tog net karig gevul met basaltiese lawas. Verder is die korsdikte onder hierdie bekken na raming veel dunner as dié onder die Oceanus Procellarum. Terwyl korsdikte die hoeveelheid basaltiese lawas mag reguleer wat eindelik die oppervlakte bereik, kan dit opsigself nie die enigste faktor wees om die verspreiding van mare-basalte te verklaar nie.<ref>{{cite journal | title = The role of magma buoyancy on the eruption of lunar basalts | author = Mark Wieczorek, Maria Zuber en Roger Phillips | journal = Earth Planet. Sci. Lett. | volume = 185 | year = 2001 | pages = 71–83 | doi = 10.1016/S0012-821X(00)00355-1}}</ref>
#Daar is wye bespiegeling oor ‘n moontlike verband tussen die [[sinkroniese rotasie]] van die maan om die aarde, en die mare-basalte. Die gravitasie-draaikragte wat getyremming ten gevolg het, ontstaan egter net uit die [[traagheidsmomente]] van die liggaam (wat direk verbindbaar is met die [[sferiese harmonika|sferiese harmoniese]] tweedegraadsterme van die gravitasieveld), waartoe die mare-basalte beswaarlik bydra (sien ook [[getysluiting]]). (Hemisferiese strukture stem ooreen met eerstegraadse sferiese harmonika, en dra nie by tot traagheidsmomente nie.) Verder het getyremming na raming vinnig plaasgevind (in die orde van 10e van miljoene jare), terwyl die meerderheid mare-basalte eers sowat 1 miljard jaar later uitgebars het.
| |||