Dialektiek: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
JMK (besprekings | bydraes) vertaal uit en |
JMK (besprekings | bydraes) vertaal par |
||
Lyn 1:
'''Dialektiek''' (ook bekend as "denkleer", "redeneerkunde" of die "dialektiese metode") is 'n beredeneringsmetode, wat sedert antieke tye sentraal staan tot beide die Indiese en Europese filosofie. Die woord "dialektiek" het sy ontstaan in [[antieke Griekeland]], en is deur [[Plato]] gepopulariseer in sy [[Sokratiese dialoë]]. Dialektiek berus op 'n [[dialoog]] tussen twee of meer persone, wat ten spyte van die verskillende sienswyses wat hulle mag handhaaf, tog wens om die waarheid van 'n saak na te speur deur die uitruil van beskouings en oortuigings, onderhewig aan beredenering.<ref>[[Die Republiek (Plato)]], 348b</ref> Dit verskil van 'n [[debat]], waarin beide partye tot hul sienswyses verbind is, en oorgehaal is om die debat in hul guns te beklink deur oortuiging of 'n bewys van hul juistheid (of van die teenparty se onjuistheid) – waarin 'n jurie of arbiter gevolglik dikwels benodig word om die saak te beslis. Dit verskil ook van [[retoriek]], 'n spraakkuns wat hom beroep op [[logos]], [[pathos]] of [[ethos]]. Retoriek is kommunikasie gemik op oorreding van 'n gehoor tot die aanhang van 'n spesifieke argument of aksie.
Die [[Sofisme|Sofiste]] het geleer dat "[[arête]]" (Grieks: ἀρετή, oftewel kwaliteit of uitnemendheid) die hoogste waarde en bepaler van ‘n mens se lewensaksies was. Die Sofiste het lering verskaf in die artistieke gehalte van redenaarskap (soos ons iemand kan leer om beide te skryf en ‘n treffende of motiverende monoloog te lewer), as (een) wyse waardeur iemand sy "arête" kon aandui. Hulle het redenaarskap as ‘n kunsvorm aangebied, wat beide vir plesier en beïnvloeding van ander aangewend word deur die voortreflikheid van jou voordragte (in teenstelling met die gebruik van logiese argumente). (Die Sofiste se lering was dat ‘n persoon moet strewe na arête in alles wat hy doen, en nié slegs in redenaarskap nie).
==Nota==
| |||