Konsentrasiekamp: Verskil tussen weergawes

*Die woord ''konsentrasiekamp'' is die eerste keer gebruik deur die Britse weermag tydens die Tweede Vryheidsoorlog (1899-1902). Onder gevegsdruk van die Boerekommando's, het die Britte as deel van 'n [[verskroeideaardebeleid]] die Boerekrygers se vroue, kinders en plaaswerkers aangekeer en gestuur na 34 tentkampe dwarsoor Suid-Afrika. Sodoende kon hulle hul vyande toegang weerhou tot die kos- en ander voorrade wat noodsaaklik was vir die Boere om met die stryd voort te gaan.

 

 

Alhoewel die kampe nie uitwissingskampe was nie, is die vroue en kinders van aktiewe Boerekrygers kleiner voedselporsies gegee. Die swak dieët en gebrek aan higiëne het die weg gebaan vir [[aansteeklike siekte]]s soos [[masels]], [[ingewandskoors]] en [[disenterie]]. Met die tekort aan mediese versorging daarby gereken, het dié toestande gelei tot die dood van 'n beraamde 27 927 [[Afrikaner]]s (waarvan 22 074 kinders was, jonger as sestien) en 14 154 swart Afrikane, weens [[verhongering]], [[siekte]] en blootstelling aan swak weersomstandighede. Altesaam 'n kwart van die Afrikaanse en ongeveer 12% van die Afrikaan-gevangenes is dood in dié kampe. (Meer onlangse navorsing suggereer dat die sterfgetalle van die Afrikane onderskat is, en dat soveel as 20 000 van hulle ook gesterf het).