Caspar David Friedrich

Caspar David Friedrich (* 5 September 1774 in Greifswald; † 7 Mei 1840 in Dresden) was een van die beduidendste skilders en tekenaars van die vroeë Romantiese skilderkuns waarop hy saam met Philipp Otto Runge beslissende invloed uitgeoefen het.

Friedrich het sy opleiding as kunstenaar aan die Kopenhaagse Akademie ontvang en was sedert 1798 in Dresden werksaam. Hier het hy met die skilder Philipp Otto Runge en leidende verteenwoordigers van die literêre Romantiek in aanraking gekom.

Baie van Friedrich se werke is natuur- en landskapstonele met 'n dikwels swaarmoedige inslag en metafisies-transendente karakter. Ten opsigte van hul strenge komposisie is sy werke sterk deur Klassisistiese landskapskilderye beïnvloed. Wording en vergaan staan sentraal in sy skilderkuns, waarby sy motiewe meestal simboliese gehalte het - jaargetye, natuurverskynsels, bouvalle en die mens wat as eenling teenoor die oorweldigende natuur staan word as allegorie van die menslike lewe uitgebeeld.

Friedrich se simboliek was rigtingwysend vir die 19de eeuse skilderkuns. Sy hoofwerke sluit Kreuz im Gebirge (Tetschener Altar, 1808), Der Mönch am Meer ("Die monnik by die see", 1810), Kreidefelsen auf Rügen ("Krytrots op Rügen", omstreeks 1818), Das Eismeer (ook bekend as Die gescheiterte Hoffnung, 1824) en Die Lebensstufen (omstreeks 1834) in.