Sidonius Apollinaris: Verskil tussen weergawes

Sidonius is in [[Lugdunum]] ([[Lyon]]) gebore. Sy vader Apollinaris (ca. 405 gebore) was die [[Prefekprefek]] van [[Gallië]] onder [[Valentinianus III]] tussen 425 en 455 en die seun van 'n ander Apollinaris, wat [[Praetoriaanse Prefekprefek]] van [[Gallië]] was voor 409, en 'n vriend van sy opvolger [[Decimus Rusticus]]. Hy blyk die afstammeling van nóg 'n Apollinaris te wees, die Prefekprefek van Gallië onder [[Konstantyn II (keiser)|Konstantyn II]] tussen 337 en 340.

In 457 het [[Majorianus]] die ryk van Avitus ontneem, en op die stad Lyon beslag gelê, waar Sidonius in sy hande geval het. Nietemin het die reputasie van die aristokraat se geleerdheid Majorianus oortuig om hom met die grootste eerbied te behandel. Op sy beurt het Sidonius 'n panegiriek tot sy eer opgestel (soos wat hy voorheen vir Avitus gedoen het), wat vir hom 'n standbeeld te Rome en die hertogtitel gewin het. In 467 of 468 het keiser [[Anthemius]] hom beloon vir die panegiriek wat hy tot sy eer geskryf het, deur hom te bevorder tot die pos van [[Praefectus urbi|Urban Prefectstadsprefek]] van [[Rome]] tot 469, en daarna tot die waardigheid van [[Patrisiër (antieke Rome)|patrisiër]] en [[Romeinse senator|senator]]. In 470 of 472, is hy verkies om Eparchius op te volg in die bisdom van [[Auvergne (provinsie)|Auvergne]] ([[Romeinse Katolieke Aartsbiskop van Clermont|Clermont]], tans [[Clermont-Ferrand]]).

Sy behoue werke is sy ''[[Panegiriek]]e'' oor verskillende keisers (waarin hy grootliks uit Statius, Ausonius en [[Claudianus]] ontleen), wat verskillende belangrike politieke gebeure dokumenteer. Carmen 7 is 'n panegiriek aan sy skoonpa Avitus by sy inlywing as keiser. Carmen 5 is 'n panegiriek aan [[Majorianus]], wat getuig van Sidonius se vermoë om die natuurlike agterdog en vyandigheid te oorkom jeens die man wat vir die dood van die skoonpa verantwoordelik was. Carmen 2 is 'n panegiriek aan die keiser [[Anthemius]], deel van Sidonius se pogings om as Urban Prefekprefek van Rome aangestel te word; verskeie voorbeelde van [[geleentheidsverse]]; en nege boeke van ''Briewe'', waaroor W.B. Anderson opmerk, "Wat ook al jou opinie oor hul styl en diksie, bly die briewe van Sidonius 'n onskatbare bron van inligting oor vele aspekte van die lewensomstandighede van sy tyd."<ref>In sy inleiding tot ''Sidonius: Poems and Letters'' (Cambridge: Loeb, 1939), vol. 1, p. lxiv.</ref> Ten spyte van die gestrenge diksie, onthul hierdie ''Briewe'' Apollinaris as 'n man van gemoedelike temperament, met 'n voorliefde vir goeie lewenskwaliteit en plesier. 'n Brief van Sidonius gerig aan [[Riothamus]], "Koning van die Brittones" (c. 460) is besonders interessant, aangesien dit getuienis verskaf van 'n koning of militêre leier met betrekkinge met Brittanje, van om en by die tydvak van [[Koning Arthur]] se lewenstyd. Die beste uitgawe is dié in die ''[[Monumenta Germaniae Historica]]'' (Berlyn, 1887), wat 'n oorsig oor die manuskripte bied. 'n Engelse vertaling van sy digkuns en briewe deur W.B. Anderson, met bygaande Latynse teks, is deur die [[Loeb Classical Library]] gepubliseer (volume 1, wat sy gedigte bevat en boeke 1-3 van sy briewe, 1939; orige briewe, 1965).