Zaza: Verskil tussen weergawes

Met die aanvang van die jare 80 is Zazaki die eerste keer in Latynse letters geskryf in 'n aantal kultuurtydskrifte in Swede, Frankryk en Duitsland. Dit is gevolg deur tallose boeke en blaaie wat steeds in Turkye gepubliseer is, veral in Istanboel. Die belangstelling van Zaza-intellektuele in die skriftelike vorm van die taal het daartoe gelei dat die getal publikasies eksplosief gestyg het, sodat daar byna na 'n [[renaissance]] verwys kan word. Die herontdekking het nie bloot 'n herlewing van hierdie taal en kultuur bewerk nie, maar het die taal toenemend gewild gemaak by die jeug. Veral die aanwending daarvan in Kırmanciki-musiek het deurlopend toegeneem.

 

Momenteel bevind is die taal in 'n situasie waar die skryf en publisering daarvan steeds 'n moeisame proses is. Die hoofoorsaak daarvan is die assimilasiepolitiek van de Turkse staat en die verwoestende gevolg daarvan. Met die begin van die jare 90 was die openbare gebruik (skrywe, musiekmaak) van 'n "minderheidstaal" strafbaar.

 

Hoewel dit met die aanvang van hierdie eeu taalkundig geblyk het dat Zazaki geen Koerdiese dialek is nie, maar 'n volwaardige taal, word dit veral in die politiek en in besigheid beskou as 'n Koerdiese dialek. Hierdie politieke klassifikasie van Zazaki is veral 'n gevolg van die feit dat die etniese minderhede in Turkye, sonder inbegrip van die verskille aan 'n ander volksgroep toegewys word. Die vooroordeel is dat die mense uit die Midde-Ooste (Zaza, Syriërs, Arabieren, Armene, Turkse aleviete ens.) outomaties Koerde is. So word byvoorbeeld ook alle inwoners van die Swartseekus as Laze beskou, hoewel daar ook nie-Laze woon. Die eenzydige en nasionalistiese politiek, die onwetendheid en die feit dat Zazas as volk vele overeenkomste toon met die Koerde is die belangrikste oorsaken hiervan.

 

 

Ondanks die feit dat die ouer geslag hulself nie as Koerde en hul taal nie as 'n Koerdiese dialek beskou nie, bestaan daar 'n aansienlike jeugsegment, onder die invloed van die nasionale Koerdiese vryheidsstryd, wat hulself as Koerde of selfs as Turke sien. Vóór die tydperk van nasionale herstel het religieuse affiliasie 'n deurslaggewende rol gespeel. By die alevitiese deel van die volk is dit tot op hede gebruiklik om "alevitisme" die hoogste prioriteit te gee wanneer dit om identiteit handel.