Koos de la Rey: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 50:
 
==Dood==
Op [[15 September]] [[1914]] het 'n ou kameraad [[Christiaan Frederik Beyers|Generaal C.F. Beyers]], Kommandant-Generaal van die gewapende magte uit sy pos bedank en sy motor gestuur om De la Rey van [[Johannesburg]] na [[Pretoria]] te bring om met hom te vergader. Die twee generaals het die aand na die [[Potchefstroom]] militêre kamp vertrek waar generaal [[Christoffel Kemp|Kemp]] ook bedank het. Hulle het onderweg verskeie polisie padblokkades teëgekom maar geweier om te stop, al is die padblokkades in werklikheid opgestel om die [[Fosterbende]] te vang. By Langlaagte het die polisie op die snelverbybewegende motor gevuur en het 'n opslag koeël De la Rey se lewe beëindig; sy laaste woorde was ''dit is raak''. Hy het soos Van Rensburg voorspel het na sy plaas op Lichtenburg teruggekeer. baieBaie Boereboere was oortuig dat hy met opset om die lewe gebring is, terwyl ander nie kon glo dat hy nie, ten spyte van sy eed, by die [[Rebellie]] sou aansluit nie. Volgens Beyers het hulle beplan om die gelyktydige bedanking van al die senior offisiere te koördineer in protes teen die aanval op Suidwes-Afrika.
 
Kort na De la Rey se begrafnis het die kortstondige [[1914-Rebellie]] uitgebreek waarin De Wet; Beyers; Generaal Maritz, bevelvoerder van 'n mag op die grens van die Duitse kolonie, Kemp, en ander Boere veterane weer wapens opgeneem, maar die grootste deel van die leër het getrou gebly en die rebellie is vinnig deur Botha en Smuts onderdruk. Die rebelle is twee jaar later deur Botha in die belang van nasionale rekonsiliasie begenadig. Hoewel De la Rey waarskynlik heeltemal in staat daartoe sou wees om op 67 na die slagveld terug te keer, word daar gevoel dat dit onwaarskynlik is dat hy sy belofte sou breek aangesien hy so 'n leidende rol gespeel het in die [[Vrede van Vereeniging]].