Willem Petrus de Villiers: Verskil tussen weergawes

[[Beeld:WP de Villiers.jpg|thumb|regs|280px|Ds. W.P. de Villiers, van 1868 tot 1875 leraar op Beaufort en toe die eerste leraar van die dogtergemeente [[Carnarvon]].]]

 

De Villiers was een van die eerste leerlinge aan die [[Paarl Gimnasium|Paarlse Gimnasium]] en een van die eerste studente aan die [[Kweekskool]] op [[Stellenbosch]], waarna hy aan die New College in [[Edinburg]], [[Skotland]], gaan studeer het. Op [[27 Desember]] [[1867]] is hy tot die evangeliebediening toegelaat, maar reeds op [[9 Desember]] daardie jaar het die kerkraad van die [[NG gemeente Beaufort-Wes]] hom beroep, wat hy natuurlik moes bedank omdat dit onwettig was. Op [[13 Januarie]] 1868 is hy vir die tweede maal beroep teen 'n salaris van £350 per jaar, £50 meer as ds. Zinn se vergoeding. Hy neem die beroep aan en so word die vakature anderhalf jaar ná sy voorganger se dood gevul.

 

Die naweek met die ontvangs en bevestiging van ds. De Villiers was 'n heuglike feestyd op Beaufort-Wes, want die orrel is die Vrydagaand, [[17 April]] [[1868]], ingewy. Die ou serafyn het intussen begin boedel oorgee en 'n nuwe orrel was dringend nodig. Dit was toe dat die ouderling Nicolaas Burgert van der Westhuizen na vore gekom en aangebied het om die nuwe orrel te betaal. Die orrel het reeds in Julie 1867 aangekom, waarna die kerkraad besluit het om dit oorkant die preekstoel op te sit. Die skenker se enigste voorwaarde was dat dit die wettige eiendom van die gemeente moes bly, "zoals zy nu bestaat met dezelfde kerkelyke constitutie en leer". Dié voorwaarde was in die lig van die sware stryd van destyds in die NG Kerk teen die sogenaamde vrysinnigheid van die liberale predikante wat gedreig het om die "kerkelyke constitutie en leer" in gevaar te stel.

 

Aan die handeoplegging het deelgeneem: ds. W.A. Krige, prof Hofmeyr, di. [[Colin Fraser]] (emeritus) en E. du Toit ([[Jacobsdal]]). Die middag om drieuur het die pasbevestigde leraar sy intreepreek voor die groot skare gelewer oor die gespierde woorde van die aspostel: "Want ik schaam mij des Evangelies van Christus niet; want het is een kracht Gods tot zaligheid een iegelijk, die gelooft, eerst den Jood, en ook den Griek (Rom. 1:16, [[Statebybel]])." Die aand het prof. Hofmeyer die voorbereidingsdiens gelei en die volgende dag het die gemeente in groot getalle aan die Nagmaalstafel sitplek ingeneem en geluister na die boodskap van ds. Toit, 'n boesemvriend van ds. De Villiers. Die Maandagoggend het prof. Hofmeyr nog 'n laaste woord van vermaning tot die vertrekkende gemeentelede gerig. ''[[Kerkbode|De Kerkbode]]'' het volledig oor die verrigtinge berig en sluit sy berig af met die wens dat die feesnaweek die gemeente tot seën en vrug sal strek en dat die Here die "goeie saad sal seën wat in dié dae uitgestrooi is".

 

Toe ds. [[Willem Petrus de Villiers]] die herderstaf op Beaufort opneem, was hy maar 25 jaar oud en onervare, maar vol moed, krag en geesdrif. Hy het die geestelike en administratiewe werk in die gemeente met ywer en deursettingsvermoë aangepak. Veral het hy groot baanbrekerswerk in verband met die onderwys gedoen. Uit die staanspoor het hy, bygestaan deur die kassier, hom daarvoor beywer om die kerk se geldsake op 'n gesonde voet te kry. Met sukses maak hulle 'n begin om die kerkskuld af te betaal. Vir dié doel is vir die eerste maal in die gemeente se bestaan kerkbasaars gehou en selfs gewyde konserte. Teen Julie [[1870]] is die kerkskuld verminder tot £300 en daarna nog verder afgebring. Elke jaar in Januarie is gereeld verslag aan die gemeente doen band die geldelike stand. Die kerkraad kon daartoe oorgaan om die kerkgebou op te knap, die pastorie van 'n broodnodige strooidak te voorsien en ook 'n lykswa aan te skaf (1870). Die kerkraad het in hierdie tyd, soos trouens nog lank daarna, baie las gehad van bankhuurders wat versuim het om hul bankgeld te betaal en waardeur die kerkkas etlike ponde skuld gely het. Ds. De Villiers was vasberade om dié mense die les goed te leer. Daar is eenvoudig besluit om korte mette met hulle te maak en voortaan sou almal die reg verbeur om 'n kerkbank te gebruik as hulle 'n paar jaar agtereenvolgens nie huur betaal het nie. Om verstaanbare redes het dit heelwat verset uitgelok, wat die taak van die bankmeester, C.G. Smith, so bemoeilik het, dat hy bedank het weens die vele onaangenaamhede wat dit vir hom veroorsaak het. Die koster, G. Davidtz, is toe gelas om die bankboek oor te neem.

 

In 1875 is op die ou plaas Schietfontein die dorp en gemeente [[Carnarvon]] gestig en kort daarna beroep die dogtergemeente vir ds. De Villiers, war hom geroepe voel om die lidmate op Schietfontein te gaan help met die bou van 'n kerk, 'n pastorie, 'n nuwe gemeente en 'n nuwe dorp. Hy vra sy demissie by die kerkraad op [[5 Julie]] [[1875]] aan en kry sy eervolle ontslag op Maandag [[16 Augustus]] [[1875]]. Die vorige dag het hy en die gemeente hartroerend van mekaar afskeid geneem. ''[[Kerkbode|Die Gereformeerde Kerkbode]]'' het op [[4 September]] as volg oor die afskeidsplegtigheid berig:

 

<blockquote>Op Zondag, 15 Augustus nam Ds. W.P. de Villiers afscheid van deze gemeente; onder welke hij ruim zeven jaren met zegen en vrucht gearbeid heeft. De opkomst was zeer talryk. Zijn Eerw. had tot tekst gekozen 2 Cor. XIII:11 "Voorts broeders, zijt blijde, wordt volmaakt, zijt getroost, zijt eensgezind, leeft in vrede en de God der liefde en des vredes zal met u zijn" - naar aanleiding van welke woorden hij een hartroerende rede hield. Toe de leraar van den kansel gekomen was, werd hem een hartelijke adres voorgelezen door oud-ouderling P.J. Weeber, die hem tevens een beurs overhandigde met £64, Zijn Eerw. betuigde daarvoor zijn warmen dank en zeide dat hij het beroep naar een andere plaats had aangenomen, omdat hij daar een groter arbeidsveld voor hem geopend zag en dat hij zich van God geroepen gevoelde daarheen te gaan. </blockquote>

 

 

==Bronne==