Johannes Rudolph Albertyn: Verskil tussen weergawes

Albertyn was die seun van ds. [[P.K. Albertyn]], van [[2 Maart]] [[1845]] eerste vaste predikant van die NG gemeente Swartberg ([[Prins Albert]]) en van 1851 tot 1870 leraar van die NG gemeente op [[Caledon]]. J.R. Albertyn ontvang sy skoolopleiding aan die [[Paarl Gimnasium]] en sy naskoolse opleiding aan die [[Kweekskool]] op [[Stellenbosch]] en dien van 1872 tot 1874 as leraar van die NG gemeente St. Stephen's in [[Kaapstad]]. HyHierna vertrekbesoek nahy die NGV.S.A. gemeentewaar Middelburghy (Kaap),onder waardie hyinvloed blykom totvan hydie inevangelis 1883Moody. Met sy terugkeer belê hy 'n beroeppredikante-konferensie aanen vaarhieruit naword diegemeentelike NGkonferensies gemeentebelê wat uitloop op [[Riversdal]]spesiale evangelie-prediking. Ná sy ernstige siekte en herstel word hy ook aan die einde van sy lewe een van die eerste evangelie-predikers.

Sy eerste voltyde aanstelling is in die NG gemeente Middelburg (Kaap), waar hy bly tot hy in 1883 'n beroep aan vaar na die NG gemeente op [[Riversdal]]. Hier het hy 'n omwenteling veroorsaak in die manier waarop NG gemeentes Nagmaal gebruik het. In die eerste sowat 250 jaar van die Hollandse Kerke se bestaan in Suid-Afrika, soos trouens in alle Gereformeerde Kerke, was dit die gebruik om die brood en wyn by aparte Nagmaalstafels voor die kansel uit te deel. Die Nagmaalgangers, mans en vroue afsonderlik, het uit die banke opgestaan, plek geneem aan die tafel en nadat hulle bedien is, het hulle weer weer in die banke gaan sit om gevolg te word deur ander aan die tafel. So is met verskillende tafels aangegaan totdat almal bedien is. Die heen en weer lopery was nie juis stigtelik nie en as daarby in gedagte gehou word dat by elke tafelbediening 'n aparte "tafeltoespraak" deur die predikant gelewer is, spreek dit vanself dat so 'n Nagmaaldiens maklik drie ure kon aanhou. Algaande is daar toe weggedoen met die ou gebruik en oorgegaan tot die gesamentlike en gelyktydige bediening van almal aan een gemeenskaplike "dis", naamlik die banke. Die heel eerste gemeente in die NG Kerk wat hierdie nuwe gebruik ingevoer het, was [[Riversdal]] waar ds. Albertyn dit in Januarie 1888 ingevoer het. Hy is van verskillende kante af hieroor aangeval en baie het beweer dat dit "onbybels en ongereformeerd" sou wees. Op die Kaapse Sinode van 1890 was dit 'n warm strydvraag en met meerderheid van stemme besluit die sinode: "Elke gemeente sal hul manier van die bediening van die Avondmaal behou soos hulle oordeel tot die meeste stigting sal dien, mits die uitwendige seremonies, voorgeskrewe in Gods Woord, nie verander nie en alle bygeloof vermy word."

Toe dit in 1892 vir die kerkraad van die NG gemeente Wellington blyk dat dr [[Andrew Murray]] weens verswakte kragte en veelvuldige arbeid nie langer die gemeente na wens en soos dit behoort kon bearbei nie, beroep hulle ds. Albertyn. So word hy as tweede leraar van die gemeente bevestig op [[1 Desember]] [[1892]]. In groot liefde en harmonie het dié twee predikante 14 jaar lank saamgewerk. Deur sy getroue arbeid en ernstige prediking, skryf eerw. [[Andries Dreyer]]<ref>[[Andries Dreyer|Dreyer, eerw. Andries]]. 1927. ''Kruisgesante in Suid-Afrika. Jubileum-Gedenkboek van die Sendinginstituut op Wellinton 1877-1927''. Kaapstad: Nasionale Pers, Beperk.</ref> sewe jaar ná sy dood, het ds. Albertyn die hart van die gemeente gewen. Sy bediening het in 'n besonder mate die kenmerk van evangelisasiewerksaamheid gedra. Intussen het hy tydens die [[Anglo-Boereoorlog]] die krygsgevangenis op [[St. Helena]] en [[Bermuda]] besoek.