Operasie Entebbe: Verskil tussen weergawes

Die kapers was agt lede van die Populêre Front vir die Bevryding van Palestina (PFLP) en twee lede van die Duitse Rewolusionêre Selle (''Revolutionäre Zellen'', ''[RZ]''). Die kapers is klaarblyklik deur die Oegandese regering van die pro-Palestynse President [[Idi Amin]] gesteun. Die kapers word gelei deur [[Wilfred Böse]] (en nie soos somtyds verkeerdelik gerapporteer word deur Ilich Ramírez Sánchez ook bekend as "Carlos die Jakals" nie). Hulle eis die vrylating van 40 Palestyne wat in Israel aangehou word en 13 ander gevangenes in [[Kenia]], Frankryk, [[Switserland]] en [[Duitsland]].

 

 

Nadat die kapers bekend gemaak het dat die vlugpersoneel en die nie-Joodse passasiers vrygelaat sou word en na Parys teruggestuur sou word, het Kaptein Michel Bacos dit aan die kapers gestel dat alle passasiers van Vlug 139 sy verantwoordelikheid is en dat hy geen passasiers sou agterlaat nie. Die vlugpersoneel het sy voorbeeld gevolg en geweier om die oorblywende passasiers agter te laat. (Na sy terugkeer in Parys was Bacos hieroor dissiplinêr aangespreek deur Air France en vir 'n tydperk geskors)<ref>Kaplan, David E. [http://fr.jpost.com/servlet/Satellite?cid=1154525798527&pagename=JPost%2FJPArticle%2FPrinter "'n Historiese gyselaarneming herbesoek."] ''Jerusalem Post''. 3 Augustus 2006.</ref>. 'n Franse non het ook geweier om te gaan, en aangedring daarop dat een van die gyselaars in haar plek vrygelaat moet word, maar sy is deur Oegandese soldate gedwing om in die Air France-vliegtuig te klim wat gestuur is om die vrygelate passasiers te gaan haal.<ref>{{cite news |author=Feldinger, Lauren Gelfond |title=Back to Entebbe |url=http://fr.jpost.com/servlet/Satellite?cid=1150885879544&pagename=JPost%2FJPArticle%2FPrinter| |publisher=[[Jerusalem Post]] |date=2006-6-29 |quote=A nun who refused to separate herself from the Jews was pushed out to freedom}}</ref> Uiteindelik het 'n totaal van 83 Israeli's en Franse Jode as gyselaars agtergebly, sowel as twintig ander persone, waarvan die meeste die bemanning van die ''Air France''-vliegtuig was.

 

== Israeli-aanval ==

Die regering van Israel het besluit om 'n militêre operasie te loods met die doel om die oorblywende passasiers te bevry. Aanvanklik het die kapers 'n sperdatum van [[1 Julie]] daargestel, <ref>Grimes, Paul. [http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F00712F7355E1A738DDDA90B94DF405B868BF1D3 "Rescuing the Entebbe Hostages."] ''New York Times''. Vrydag, 30 Julie 1976. (The Weekend, p. 51)</ref> maar die Israeli-regering het aangebied om die kapers te onderhandel om die sperdatum na [[4 Julie]] uitgeskuif te kry. <ref>Lipkin-Shakhak, Tali. [http://www.historama.com/online-resources/articles/israel/dan_shomron_on_1976_entebbe_raid.html "The Forgotten Hero of Entebbe"] ''[[Maariv]]''. 16 Junie 2006. </ref>. Hierdie uitstelling van die sperdatum was krities belangrik om genoeg tyd te verkry vir die Israeli's om Entebbe te bereik. Op [[3 Julie]], het die Israeli-kabinet die reddingsending goedgekeur <ref>Smith Terence. [http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F60816FA38591B728DDDAD0894DF405B868BF1D3 "Hostages Freed as Israelis Raid Uganda Airport."] ''New York Times''. Sunday, 4 Julie 1976.</ref> en na dae van intelligensie-insameling en deeglike beplanning het vier Hercules-vragvliegtuie van die Israeliese Lugmag vanaf Israel gevlieg en sonder enige lugbeheerhulp in die nag op Entebbe-lughawe geland.

 

 

==Verwysings==

 

== Bronne ==