Kerkhof: Verskil tussen weergawes

[[Lêer:BelvidereHolyTrinityKerk.JPG|thumb|250px|leftlinks|Die Holy Trinity-kerk, Belvidere, Knysna, met sy omringende kerkhof]]

In die Christendom neem die ontwikkeling 'n ongewone loop: Met die Middeleeuse Relikwie-oorgang in die kerke word die begraafplase direk in of rondom die middelpunt van die nedersettings aangelê (die kerk het meestal in dorpe sentraal gestaan). Daar is geglo dat die onmiddellike heilige nabyheid die Verlossing van die Dood kon daarstel. Sowel die Germaans-Keltiese tradisionele wyse van begrawing asook verassing is as heidens beskou. Om 'n godsdienstige betekenis aan die Christelike begraafplase te gee, word dit deur geestelikes ingewy. Gevolglik geniet die begrafnis in die kerkhof self 'n hoë aansien en dit word dikwels gereserveer vir godsdienstige hooggeplaastes; en die kerkhof was die maatskaplike middelpunt. Hier was enkelgrafte, wat tans standaard is, 'n uitsondering: weens die gebrek aan ruimte was massagrafte die meer algemene soort. BuitekandBuitekant die stadsmure word van die gestorwenes weer in ongewyde grond begrawe, sou die afgestorwene uit die kerk geban, 'n misdadiger of uit 'n lae stand wees: bedelaars, jongleurs of akteurs het byvoorbeeld geen plek in die heilige kerkhowe gehad nie.