Deutscher Fernsehfunk: Verskil tussen weergawes

In die Britse besettingsone van Wes-Duitsland het die Noordwes-Duitse Uitsaaikorporasie (''Nordwestdeutscher Rundfunk, NWDR'') reeds vanaf Julie 1950 die eerste televisiebeelde ná die [[Tweede Wêreldoorlog]] uitgesaai, en vanaf Kersfees 1952 is gereelde programme vanuit [[Hamburg]] aangebied. Oos-Duitsland was nou by 'n wedloop betrokke om met die kapitalistiese weste tred te hou, maar ook om die frekwensies, wat tydens die Geneefse Radiogolfkonferensie aan Oos-Duitsland beskikbaar gestel is, nie kwyt te raak nie. Ondanks die baie klein aantal toeskouers is dus die eerste programme uitgesaai, en vanaf 16 November 1952 was televisietoestelle te koop. Die toestel ''Leningrad'' was met 'n verkoopprys van 3 500 [[Mark van die DDR]] aanvanklik nog relatief duur.

 

[[Lêer:Bundesarchiv Bild 183-17697-0002, Berlin, Fernsehkamera bei Aufnahme.jpg|thumb|left|Een van die televisiekamera's wat in 1952 vir toetsprogramme gebruik is]]

In sy vroeë jare is die ''Aktuelle Kamera'' nog nie as spreekbuis van die oorheersende eenheidsparty [[Sosialistiese Eenheidsparty van Duitsland|SED]] ingespan nie aangesien televisie in die destydse DDR nog nie as 'n massamedium beskou is nie. Die party het televisie as ongevaarlik en sodoende minder interessant geag - en die nuusinhoud was allesbehalwe aktueel. Nogtans het sowel die Wes-Duitse ''Tagesschau'' asook die ''Aktuelle Kamera'' daarin geslaag om geleidelik die weeklikse nuusbulletins, wat in rolprentteaters vertoon is, te vervang. Maar aanvanklik het die weeklikse [[DEFA]]-nuusbulletin ''Der Augenzeuge'' as amptelike nuusmedium in rolprentteaters gefungeer en verslag oor onlangse gebeurtenisse gelewer - waaronder die werkersopstand op 17 Junie 1953. Die nasleep hiervan het tot bestuurder Zilles se bedanking gelei. Sy opvolger in die somer van 1954 was Heinz Adameck wat hierdie pos tot by die politieke omwentelinge van 1989/90 beklee het.