Coureur de bois: Verskil tussen weergawes

 

Die pelshandel was tydens die 17de eeu 'n winsgewende bedryf in [[Nieu-Frankryk]], wat deur strawwe mededinging gekenmerk is. Baie koloniste het handelsreise na die ''pays d'en haut'' ("boland"), die geweste wes en noord van die bewoonde gebied in die omgewing van Montréal onderneem, waar hulle handel kon dryf met inheemse pelsjagters. Die owerhede en koninklike beamptes in Montréal het die coureurs de bois met argwaan bejeën; hulle was nie ten gunste van mense wat die ontwikkelde landbougebiede verlaat het om elders 'n heenkome as handelaars te vind nie en het, wat die vervoer van pelse betref, die voorkeur gegee aan lede van die Eerste Nasies, veral aangesien die onafhanklike en ongekontroleerde koloniale handelaars 'n oorgrote hoeveelheid pelse verskaf het, sodat die mark vinnig versadig was. Die onafhanklike pelshandel het ook Montréal se posisie as pelshandelsentrum ondermyn - gewoonlik het die handelaars hier hulle bewerpelse verkoop en in ruil daarvoor handelsgoedere soos klere, gewere en koperpotte aangekoop. Sommige van die onwettige handelaars het ook 'n probleem geskep deur pelse vir alkohol te ruil.