Pan Africanist Congress of Azania: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k r2.7.1) (robot Bygevoeg: pl:Kongres Panafrykański |
|||
Lyn 33:
Na die Sharpville-voorval het baie lede na die buiteland uitgewyk. Toe Sobukwe in 1978 oorlede is, is hy opgevolg deur Potlako Leballo. Die PAC het toe in twee geskeur na 'n gedeeltelike suksesvolle coup deur [[David Sibeko]] om die Presidensiële Leierskapsraad in 1979 te lei. Die sluipmoord op Sibeko in [[Dar-es-Salaam]], [[Tanzanië]] op 12 Junie 1979 en die afsterwe van Leballo in Januarie 1986 het die ondergang van die PAC ingewy.<ref>Leeman, Bernard “The Pan Africanist Congress of Azania” in Africa Today a Multi-Disciplinary Snapshot off The Continent In 1995 Edited by Peter F. Alexander, Ruth Hutchison and Deryck Schreuder Humanities Research Centre Monograph Series No. 12, Australian National University, Canberra 1996: pp. 167 - 200, ISBN 0-7315-2491-8 </ref>
Alhoewel die party deur ANC-lede met ernstige opponering van die beleide van die [[Suid-Afrikaanse Kommunistiese Party]] gestig is, het 'n prominente seksie van die PAC se leierskap in die 1960's 'n Maoïstiese posisie ingeneem. Die ANC het regdeur die PAC beskou as reaksionêr en agterlik na aanleiding van ide PAC se standpunt dat Suid-Afrika bo alles 'n Afrikaland was. Die militêre vleuel van die PAC is in 1962 in die lewe geroep as [[Poqo]] en later hernoem na die [[Bevrydingsmag van die Azaniese Volk]] (Azanian People's Liberation Army oftewel APLA). APLA het bekend geword vir sy slagspreuk ''"One Settler, One Bullet"'', maar kon nooit daarin slaag om 'n besonder effektiewe guerillaveldtog te loods nie. Ten spyte van die organisatoriese swakhede het die PAC se Afrikanisme baie gedoen om die studente-opstande in die 1970's te inspireer en die stigting van die [[Black Conciousness Movement]] onder die leierskap van [[Steve Biko]] te fasiliteer.
=== Na apartheid ===
| |||