Pieter van der Merwe: Verskil tussen weergawes

Ds. Van der Merwe was skaars terug toe die oorlog tussen [[Groot-Brittanje]] en die Boererepublieke uitbreek. Dit het selfs 'n nadelige uitwerking op kerklike gebied op die aanliggende Kaapkolonie gehad. Kort voor lank het die een distrik na die ander die tirannie van Krygswet ervaar. Deur 'n proklamasie van [[20 Desember]] [[1900]] is krygswet dan ook in die distrik Beaufort en omliggende streke uitgeroep. Natuurlik het die inperking van lidmate se persoonlike vryheid die bywoning van gemeentelike samekomste en dienste baie bemoeilik en later was dit heeltemal onmoontlik om kerkraadsvergaderings te hou. Byna twee jaar lank (Oktober 1900 tot Julie 1902) het die kerkraad van Beaufort nie vergader nie en is die kerklike opsig en tug net met die grootste moeite gehandhaaf.

Besoekende predikante het dan en wan die gemeente besoek besonder geseënde spesiale dienste gehou. Dr. [[Andrew Murray]] en ds, [[Johannes Rudolph Albertyn]] het in onderskeidelik [[1894]] en [[1896]] sulke dienste gehou, hoewel daar destyds nog gepraat is van naweekkonferensies. Omstreeks 1888 of 1889 het eerw. [[Stefanus Hofmeyr]] van Soutpansberg, wat as onverskillige jong man op 'n plaas naby [[Prins Albert]] tot bekering gekom het, hier 'n reeks bekeringsdienste gehou. Die evangelis Spencer Walton is daarna uit die buiteland hier verwag. In Maart [[1904]] was dit weer eerw. Kloppers van [[Prins Albert]], bygestaan deur [[Maria Kloppers]] van [[NG gemeente Fordsburg|Fordsburg]], wat hier geseënde werk gedoen het waardeur 'n "heerlike oes onder jeug ingesamel is". Aangemoedig deur die ryk geestelike "vangs" onder die jeug het ds. Van der Merwe, wat altyd in die geestelike heil van jonk sowel as oud belanggestel het, kort daarna weer vir ds. Koch van [[Loxton]] genooi vir spesiale dienste, veral dié keer onder volwassenes, wat ewe geseënd was. In November [[1905]] vra en verkry ds. Van der Merwe weer verlof van die kerkraad om die kerkgebou in Oktober van die volgende jaar tot die beskikking te stel van drie buitelandse evangeliste van die Keswick Convention. Een van die onmiskenbare vrugte van dié oplewing in die geestelike lewe, was stygende bydraes uit die gemeente vir die destydse sending-tekort. Ds. Van der Merwe het toe reeds 'n indruk gemaak as 'n groot sendingman.