Anachoreet
'n Anachoreet (afgelei van Grieks ἀναχωρέω, anachōreō "terugtrek") was 'n verteenwoordiger van een van die vroegste vorme van die Christelike kloosterlewe. Sy roeping was vergelykbaar met dié van 'n hermiet (kluisenaar). In die Rooms-Katolieke Kerk word die anachoretedom sedert die Tweede Vatikaanse Konsilie as een van die erkende vorme van 'n gewyde lewe (Latyns vita consecrata) gereël.
In teenstelling met die sogenaamde koinobiete, wat in kloosterlike gemeenskappe geleef het, het anachorete 'n eensame en teruggetrokke lewe gevoer. Hulle het die nabyheid van God in afgeleë gebiede soos woestyne, gebergtes of digte bosse, soms ook op eensame eilande langs die kus, gesoek waar hulle in klein hutte of grotte gebly het om hier op die betekenis van hulle geloof te besin. Sommige anachorete het die voorkeur aan 'n nomadiese leefwyse gegee.
Antonius die Grote (omtrent 251-356), wat ook die Kluisenaar genoem word, word as die stigter van die Christelike anachorete-beweging beskou wat oorspronklik veral in Egipte en Sirië uitgebrei het. Die anachorete se gemeenskappe, wat onder die invloed van die eremietevolgeling Pachomius uit Bo-Egipte en biskop Basileios die Grote uit Caesarea sedert die 4de eeu in die oostelike Klein-Asië ontstaan het, was losse groepe van eremiete wat min of meer geskei van mekaar geleef het. In die 4de tot 6de eeu was die Thebaïese Woestyn een van die sentrums van die anachorete-beweging.
In die Middeleeuse Europa, veral in Engeland, is soms selle by kerke aangebou. Die selle se toegange is toegemessel, en die anachorete, wat hier gebly het, het slegs oor 'n klein vensteropening in die kerk se muur beskik waardeur hulle na die Heilige Mis kon luister en die Heilige Kommunie kon ontvang. 'n Tweede klein vensteropening aan straatkant is gebruik om hulle van lewensmiddele te voorsien.
Verwysings wysig
- Hierdie artikel, of gedeeltes daarvan, is uit die volgende Wikipedia-artikel vertaal: Anachoret
Bronne wysig
- Lexikon der Weltgeschichte. Wiesbaden: F. Englisch Verlag 1977