Boedapest Strykkwartet

Die Boedapest Strykkwartet was 'n strykkwartet wat vanaf 1917 tot 1967 bestaan het. Dit het oorspronklik uit drie Hongare en 'n Nederlander bestaan. Teen die einde van die bestaan daarvan het die kwartet uit vier Russe bestaan. 'n Groot aantal opnames was vir HMV/Victor (later EMI) tot 1938 gemaak; vanaf 1940 tot 1967 het dit opnames vir Columbia Records gemaak. Bykomend hiertoe, was verskeie van die kwartet se uitvoerings lewendig opgeneem by die Biblioteek van die VSA Kongres en ander liggings.

Boedapest Strykkwartet
Die Boedapest Strykkwartet, Maart 1938. L-na-R: Josef Roisman, Boris Kroyt, Alexander Schneider, Mischa Schneider
Agtergrondinligting
Jare aktief1917 tot 1967

Lede wysig

 
Boedapest Strykkwartet by die Fredric R. Mann Ouditorium, Tel Aviv, 1961

1ste Viool:

  • Emil Hauser (1893–1978) (van 1917 tot 1932)
  • Josef Roisman (Joe) (1900–1974) (van 1932 tot 1967)

2de Viool:

  • Alfred Indig (1892–?)(van 1917 tot 1920)
  • Imre Pogany (1893–1975) (van 1920 tot 1927)
  • Josef Roisman (Joe) (1900–1974) (van 1927 tot 1932)
  • Alexander Schneider (Sasha) (1908–1993) (van 1932 tot 1944 en van 1955 tot 1967)
  • Edgar Ortenberg (1900–1996) (van 1944 tot 1949)
  • Jac Gorodetzky (1913–1955) (van 1949 tot 1955)

Altviool:

  • István Ipolyi (1886–1955) (van 1917 tot 1936)
  • Boris Kroyt (1897–1969) (van 1936 tot 1967)

Tjello:

  • Harry Son (gebore Henri Mozes Son) (1880–1942) (van 1917 tot 1930)
  • Mischa Schneider (1904–1985) (van 1930 tot 1967)

Geskiedenis van die kwartet wysig

Stigting wysig

Die Boedapest Strykkwartet was in 1917 deur vier vriende gestig wat almal lede van opera-orkeste was wat na die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog ophou speel het. Die lede was almal leerlinge van Jenő Hubay (viool), 'n Hongaarse leerling van Joseph Joachim; en David Popper, 'n Boheemse tjellis. Hubay en Popper het daartoe bygedra om van Boedapest 'n belangrike sentra vir musikale opvoeding te maak, wat bekende studente soos Joseph Szigeti aangetrek het. Hubay en Popper was, wat betref die formasie van twee ander kwartette wat hul name gedra het, ondersteuners van Sándor Végh en Feri Roth, en was self deel van 'n vroeëre Boedapest Kwartet uit 1886, met die nuwe kwartet wat ter ere van dié eertydse kwartet 'n gelyke benaming ontvang het. Die debuut uitvoering van die nuwe Boedapest Kwartet (in Hongaars: Budapesti Vonósnégyes) het in Desember 1917 in Kolozsvár (toe in Hongarye, nou bekend as Cluj-Napoca, en geleë in die teenswoordige Roemenië) plaasgevind.[1]

Die kwartet is op die been gebring met die volgende reëls:

  1. Alle dispute, van musikale- of sake-aard, moes deur 'n stemming opgelos word. In die geval van 'n staking van stemme, sou daar geen verandering wees nie.
  2. Spelers sou nie toegelaat word om betrekkinge buite die kwartet aan te neem nie.
  3. Spelers sou gelyke soldy ontvang, insluitende Eerste Viool, wat nie op meer geregtig sou wees nie.
  4. Geen vroue/gades of vriendinne sou gedurende repetisies of gesprekke toegelaat word nie.[1]

Geen vorige kwartet het gepoog om geheel en al van hul opbrengste te leef nie. Dit was derhalwe 'n brawe besluit vir daardie era gewees.[1] Veel later, in Julie 1930, het die lede 'n verdere reël bygevoeg ten einde die kwessie van gelykop-stemme aan te spreek: Een speler, by wyse van 'n lootjie gekies, sou 'n beslissende stem hê. Sy voorletters sou geskryf word op die musiek, en hy sou altyd die ekstra stem vir daardie spesifieke stuk hê. Indien hy vervang is, sou sy opvolger sy stemregte erf.[2]

Die oorspronklike lede was Emil Hauser, 24 jaar oud, van Boedapest; Alfred Indig, 25, van Hongarye; István Ipolyi, 31-jarig, van Újvidék in Hongarye; en laastens Harry Son van Rotterdam in Nederland.[1]

Indig het in 1920 ter najaging van beter vooruitsigte bedank. Hy is deur Imre Pogany vervang, 'n boorling van Boedapest wat onder Hubay en Zoltán Kodály studeer het. Nadat hy bedank het, het Indig 'n solis by die Amsterdamse Concertgebouw-orkes geword; en in 1931 het hy die konsertmeester van die Berliner Philharmoniker geword. Toe die Nasionaal-Sosialiste aan bewind gekom het, het Indig na Parys gevlug waar hy vir 'n rukkie 'n ander kwartet gelei het. Het het in 1951 na Amsterdam getrek, en daarna na Parys teruggekeer. Die datum en plek van sy dood is onbekend.[1][3]

Die skuif na Berlyn wysig

In omstreeks 1921 of 1922 het die kwartet as gevolg van politieke onrus in Boedapest na Berlyn verhuis waar die groep 'n groot repertorium ontwikkel het maar slegs gemengde welslae behaal het en gemengde resensies ontvang het. Die kwartet het in 1925 sy buiging in Londen gemaak en 'n opname-kontrak aangegaan met His Master's Voice (nou EMI). Die kwartet het opnames gemaak by HMV se Ateljee B by Hayes en die Queen's Hall.[4]

Pogany het in Mei 1927, sonder om die ander kwartetlede daarvan te verwittig, na Cincinnati gereis om sy vriend, die dirigent Fritz Reiner toe te spreek betreffende 'n geleentheid in sy simfonie-orkes. Gevolglik was hy die pos van prinsipiële tweede viool aangebied, wat hy egter op daardie tydstip afgekeer het. Die ander lede van die kwartet was woedend, want indien hy wel sou besluit om die kwartet te verlaat sou hulle dit uiters uitdagend gevind het om betyds repetisies te hou en 'n speler vir die nuwe seisoen te vind. In die gevolglike rusie wat daaruit voortgespruit het, het Pogany bedank.[5] Hy het toe na Amerika geëmigreer en hierdie keer besluit om by die Cincinnati Simfonieorkes aan te sluit en by die plaaslike konservatoria klas te gee. Hy het in 1929 na die New York Filharmoniese Orkes onder Arturo Toscanini aanbeweeg waar hy tot sy aftrede in 1958 sou bly.[3]

Josef Roisman – tweede viool wysig

Die aanbevole persoon om Pogany te vervang was Josef Roisman, ook bekend as Joe. Roisman is op 25 Julie 1900 in Odessa gebore, en het op die ouderdom ses die viool onder Pyotr Stolyarsky bemeester, wie ook die eerste leermeester van David Oistrakh en Nathan Milstein was. Na die tragiese vroeë afsterwe van Joe se vader, het 'n welgestelde dame van Odessa dit moontlik gemaak vir Roisman, sy suster en sy moeder, om na Berlyn te verhuis en daar onder Alexander Fiedemann te studeer. Roisman het daar bevriend geraak met Boris Kroyt, te wete nog 'n persoon van Odessa wat onder Fiedemann studeer het. Die gesin het teen die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog na Odessa teruggekeer waar Roisman voortgegaan het met sy studies onder Naoam Blinder, nog 'n persoon van Odessa wat sopas van Engeland af teruggekeer het.[6]

Na die Russiese rewolusie moes Roisman op plase en by fabrieke gespeel. Hy het in 1923 daarin geslaag om te ontsnap terwyl hy naby Pole werksaam was. Hy het na Praag en daarna na Berlyn gereis. In Berlyn het hy weer vir Kroyt gesien, wat vir hom werk in 'n rolprentorkes gekry het. Dit was gedurende die tyd dat die aanbod van die kwartet aan hom gerig is. Roisman was gemaklik en gevestig in die orkes, maar sy eerste liefde was kamermusiek. Op die einde het sy vrou Polo hom oorreed om die finansiële risiko en opofferings te neem wat daarmee gepaard sou gaan.[6]

Hy het dit egter onmiddellik berou. Hauser en Son was konstant aan't stry. Verder meer het Roisman sy eie kwessies gehad om te verwerk, vernaam wat Hauser en Ipolyi se onvermoë om in spiccato (Duits: Springbogen, of met 'n "springende" strykstok) te speel, sodat die kwartet geforseer was om dit nie te gebruik nie. Die res van die kwartet moes deskundiges op die gebruik van 'n ander stryktegniek (Duits: Spitzen of staccato, by die punt van die strykstok) aanleer om te vergoede vir Hauser en Ipolyi se gebrek aan spiccato-tegniek. Roisman het dit besonders moeilik en uitdagend gevind om sy styl dienooreenkomstig aan te pas. Hy moes baie ure daaraan spandeer, en was ongelukkig met die resultaat. In Duitsland was die kwartet das Spitzenquartett (nie 'n kompliment nie) genoem omdat dit Springbogen (spiccato) met Spitzen (staccato) vervang het.[7]

Son kon uiteindelik in 1930/31 nie meer die aanhoudende argumente verduur nie, en het bedank.[7] Hy het na die Palestynse mandaatgebied getrek en in konserte daar en oorsee gespeel. Kort voor die uitbreek van die Tweede Wêreldoorlog het hy die noodlottige besluit geneem om na Rotterdam terug te keer. Nadat die Duitsers Nederland ingeval het is hy en sy vrou Marianne in Amsterdam gearresteer. Hulle het in 1942 in die berugte Auschwitz-Monowitz konsentrasiekamp gesterf.[3][8]

Mischa Schneider – tjellis wysig

Die nuwe tjellis se naam was oorspronklik Mojzesz Sznejder, was later verduits is as 'Mischa Schneider'. Hy is in 1904 in Vilna, Rusland gebore (alhoewel sommige dit in Pole plaas in daardie tyd) (nou Vilnius, Litaue), waar die gevierde vioolvirtuoos Jascha Heifetz in 1901 gebore is, en het 'n moeilike jeug beleef. Dit het maar boomskraap gegaan, en sy vader was 'n tiran. Mischa het dikwels sy jonger broer teen hul vader verdedig. In 1920 het Mischa as sestienjarige sy ouerhuis verlaat om in Leipzig onder Julius Klengel, te wete sy onderwyser se beroemde leermeester, te studeer. Medestudente het Emanuel Feuermann, Gregor Piatigorski en Jascha Heifetz se broer Benar Heifetz ingesluit. Nadat hy gegradueer het, het hy na Frankfurt getrek waar hy by die Hoch Konservatoria klas gegee het. Hy het gevind dat hy aan verhoog-skuheid ly indien hy solo speel; maar nie 'n probleem was wanneer hy in 'n strykkwartet gespeel het nie. Hy het by die Prisca Kwartet aangesluit, maar na 'n wyle bedank as gevolg van 'n persoonlikheidsbotsing met twee ander lede. Die Prisca het dikwels in Keulen gespeel, en dit is daar wat hy die Reifenbergs leer ken het, wie se dogter Eva getroud was met Emanuel Feuermann. Dit was Frau Reifenberg wat Schneider aan die Boedapest Kwartet bekendgestel het.[9]

Amerikaanse buiging wysig

In Januarie en Februarie 1931 het die kwartet hul eerste toer in die Verenigde State meegemaak. Die resensies was redelik goed, maar vanuit 'n finansiele oogpunt gesien was die toer nie bevredigend nie. Argumente oor Spitzen vs. Springbogen strykwerk en ander aangeleenthede het bly kop uitsteek, en verhoudinge het moeilik begin word. Hauser wou toe in 1932 'n paar konserte saam met Alice Ehlers speel. Die kwartet het egter geweier om hierdie afwyking van die reëls toe te laat. Na die gevolglike argument het Hauser bedank.[10] Hy het na Jerusalem geëmigreer en 'n kwartet gevorm. Hy het ook die vooraanstaande Pools-Joodse konserviolis Bronisław Huberman gehelp om Jode uit Oostenryk, Tsjeggo-Slowakye en Duitsland te red. Hy het in 1940 na die VSA getrek waar hy aanvanklik by Bard Kollege in bo-New York staat klas gegee het en later by die Juilliard Skool van Musiek. Hauser het in 1948 na Israel teruggekeer, waar hy in 1978 op die ouderdom van vier-en-tagtig jaar beswyk het.[3]

Roisman word die leier en Alexander Schneider die tweede violis wysig

Nadat die kwartet vir Hauser verloor het, het dit 'n nuwe leier benodig. Om 'n onbekende speler as eerste viool aan te stel is 'n riskante stap vir 'n kwartet, en as gevolg van die gevestigde verhoudinge en 'gemaklikheidsvlak', is 'n oorskakeling van tweede na eerste viool veiliger. Om hierdie rede was Roisman uiteindelik oortuig om die oorskakeling van tweede na eerste viool te maak.[11]

Die nuwe tweede viool was Mischa Schneider se jonger boer, Alexander Schneider (Sasha), gebore as Abram Sznejder. Alexander het op die ouderdom van dertien jaar byna aan Klem-in-die-kaak beswyk na 'n kniebesering. Die tetanus het sy gewrigte verwring en sy herstel was uitgerek en pynlik. Sasha het Vilna in 1924 verlaat en by sy broer in Frankfurt aangesluit, waar hy 'n beurs bekom het om viool onder Adolf Rebner, die hoof vioolpedagoog by die Hoch Konservatoria, te studeer. In 1927 het Alexander leier (konsertmeester) van 'n orkes in Saarbrücken geword; en in 1929 het hy leier van die Noord-Duitse Radio-simfonieorkes in Hamburg geword, welke posisie hy tot 1932 sou hou toe hy afgedank is as gevolg van van die voortslepende Nazi veldtog teen Jode. Dit was tyd gewees om Duitsland te verlaat, en die vakante Boedapest posisie het net op die regte oomblik gekom.[12]

Na Sasha se koms het die Kwartet se speelvlakke onmiddellik verbeter en het die groep begin om groter gehore te trek. Suksesvolle toere van die VSA, Nederlandse Oos-Indië, Australië en Nieu-Seeland het hierop gevolg; en die Australiese Uitsaai Korporasie het die kwartet ses maande se werk uit 'n jaar beloof in ruil daarvoor dat hulle na Australië sou verhuis. Persoonlike verhoudinge binne die kwartet was egter steeds power. Sasha het altyd die slegste met die stemme gevaar; welke hy gehaat het, maar Ipolyi kon egter daarin slag om hom rustiger te maak daaroor. Ipolyi het self persoonlike probleme gehad, en Mischa het met sy vrou geskei en weer getrou. Bykomend hiertoe was die groep steeds nie winsgewend nie. [13]

Teen 1934 was alle Jode uit Duitse orkeste verdryf, maar die Kwartet het as 'Hongaarse' besoekers gespaar gebly tot een aand toe hulle dreigemente van 'n Nazi groep ontvang het. Hulle het oornag hul hoofkwartiere van Berlyn na Parys geskuif, om nooit weer na Duitsland terug te keer nie. Hulle het deur Europa en die VSA getoer, maar het altyd in goedkoop hotelle gebly en goedkoop kos geëet. [14]

Laaste stigterslid verlaat die kwartet wysig

Ipolyi het 'n geïsoleerde lid van die kwartet geword, en die enigste Hongaar tussen die ander drie Russiese lede. Hy was ook die enigste Spitzen speler wat oorgebly het; en oudmodies wat sy speelstyl betref. Om alles te kroon was hy op die rand van 'n senuwee ineenstorting. In 1936 het die ander spelers hom oorreed om te bedank. Hy het hom in Noorweë gevestig en was gedurende die Duitse okkupasie van Noorweë gearresteer maar vrygelaat danksy die tussentrede van Hertog Folke Bernadotte van Wisborg, te wete die hoof van die Internasionale Rooi kruis. Hy het na Swede gevlug, maar na die oorlog na Noorweë teruggekeer. Ipolyi het 'n Noorweegse burger geword, 'n kwartet in Bergen afgerig, en 'n professor geword. Mischa Schneider het seker gemaak dat Ipolyi die tantieme aan hom verskuldig ontvang het tot en met sy afsterwe in 1955.[3]

Boris Kroyt word die altviolis wysig

Die vind van 'n nuwe plaasvervanger vir Ipolyi was dringend. Die Australiese Uitsaaikorporasie het die kwartet betrek vir 'n twintig-week lange toer wat in Mei 1937 sou begin, met vier uitvoerings 'n week, asook die opsie van 'n verdere tien weke in Nieu-Seeland. Die kwartet het die geld nodig gehad, ten spyte van gereelde betrekkinge in Europa en Amerika. Roisman het byna vir Edgar Ortenberg - wie hy geken het toe hulle beide kinders was in Odessa en later weer in Berlyn in 1926 - aangestel, maar Ortenberg se vrou wou egter gehad het dat hy volhou met die viool. Roisman het toe probeer om Boris Kroyt (sy vriend uit sy tienerjare) in Berlyn op te spoor. Kroyt het tot en met die totale magsoorname van die Nazis goed gelewe, maar die Nazis het alle Jode daarvan weerhou om te werk, uitgesluit werksgeleenthede in Joodse groepe. Kroyt het 'n gesin gehad om te onderhou, en hulle was almal in gevaar. Die aanbod van die kwartet het op die regte oomblik gekom. Kroyt was so 'n natuurlike speler dat hy weg kon kom met min oefening. Die bestaande lede en Kroyt het egter lank geneem om gewoond aan mekaar te raak, maar hulle het uiteindelik 'n baie hoë tegniese standaard behaal..[15]

In November 1936 het die kwartet in New York gearriveer, en die kritici was meer beïndruk as ooit, en het die groep met Toscanini en Schnabel vergelyk. Die konserte was ook gewild en goed bygewoon. Tydens die lente van 1937 het hulle na Australië, Nieu-Seeland en die Nederlandse Oos-Indie gereis met oor die algemeen goeie resultate. Toe dit tyd word om na Europa terug te keer, het hulle dit oorweeg om hulle in Australië te vestig en verkiesing daaroor gehou. Die Spaanse Burgeroorlog het baie liggings in Italië en al die liggings in Spanje gesluit. Die Schneiders het vir Australië gestem, terwyl die ander twee lede van die kwartet gekies het om aan te beweeg. In ooreenstemming met hul jarelange reël het 'n gelykop stem "geen verandering" beteken, en hulle het dus aanbeweeg. Nadat hulle in Frankryk en Brittanje gespeel het, het hulle New York weer in Maart 1938 bereik. [16]

Al die konserte in die VSA was deur middel van Annie Friedberg in New York onderhandel. Hierdie praktyk sou regdeur die kwartet se tyd in die VSA voortduur, met aanvanklik min geldelike beloning, welke egter weldra sou groei tot uitstekende opbrengste vir die kwartet en vir Friedberg.[17]

Die kwartet het reeds vyf moeitelose toere in die VSA meegemaak, maar hierdie keer is hul toegang geweier. Hulle Nansen paspoorte was klaarblyklik nie goed genoeg nie. Hulle was op skandelike wyse in 'n steenkool vragskuit na Ellis Eiland vervoer. Dit het waansinnige pogings deur Friedberg geneem – met die betrokkenheid van Fiorello La Guardia (burgemeester) - om hulle betyds uit die verknorsing te kry vir hul eerste konsert. Hulle was nie in die beste toestand vir 'n konsert nie en was van oordeel dat hulle uitvoering nie na wense was nie, maar het nietemin uitstekende resensies ontvang. Dit het uiteindelik die deur oopgemaak na werklike sukses in die VSA. Skielik het al die kritici in die VSA die kwartet geprys, en gehore en besprekings het ingevloei.[18] Terugskouend, met inagneming van die München-ooreenkoms van 1938 - toe Chamberlain vir Hitler gepaai het, en in die lig van wat binnekort in Europa sou plaasvind - het die deurbraak net betyds gekom.

Op 25 April 1938 het die kwartet die Mozart Klarinetkwintet saam met Benny Goodman vir die Victor plate-etiket opgeneem. Dit het goed verkoop, alhoewel Goodman berou gehad het dat hy dit nie aanvanklik lewendig uitgevoer het nie. Hy en die kwartet het slegs drie konserte saam gemaak: Oktober en November 1938 en Augustus 1941. Resensente het met reg gevoel dat die resultate slegs akkuraat (d.i. oppervlakkig) was, en nie heeltemal na wense was nie.[19]

In 1939 het die kwartet weer goeie resultate in Parys, Amsterdam, Brussels, Noorweë en Brittanje gehad, maar nie in Spanje en Italië nie. Wat die VSA aanbetref, was die groep gevra om vyf Stradivarius strykinstrumente te bespeel wat gereeld gebruik moes word as deel van die instrumentversameling by die Washington Biblioteek van Kongres. Hierdie instrumente was gekoop en geskenk deur die jarelange invloedryke bydraer, Gertrude Clarke Whittall. Die saal op die gronde van die Biblioteek waar die uitvoerings plaasgevind het was in 1925 gebou met befondsing en skenkings deur Elizabeth Sprague Coolidge, 'n groot weldoener van kamermusiek en van verskeie ander musiekfeeste. Op daardie tydstip het die kwartet gevoel dat die projek hulle sou weghou van moeilike omstandighede in die oorloggeteisterde Europa.[20]

Die V.S.A. word die tuisbasis wysig

In die somer was die kwartet vir drie maande terug in die VSA by Mills College in Oakland, Kalifornië waar hulle kon ontspan. Die Pro Arte Kwartet was normaalweg tydens die somer die inwonende kwartet by Mills, maar die betrokke jaar het hulle verkies om in België tuis te bly. Die kwartet het egter nooit na die VSA teruggekeer nie omrede hul leier Alphonse Onnou skielik dood is in Milwaukee gedurende 'n Amerikaanse toer, en gevolglik het die Boedapest kwartet vir die volgende vyftien somer by Mills aangebly. Die eerste somer by Mills het die kwartet verneem dat die Tweede Wêreldoorlog in Europa uitgebreek het, waarna hulle kontrak nietig gemaak is. Die aanbod van die Biblioteek van Kongres het ewe skielik besonder aanneemlik voorgekom en gevolglik het die kwartet dit aanvaar. Hulle konserte aldaar het vir baie jare voortgegaan, en die biblioteek was vir baie jare 'n baie belangrike ligging vir die kwartet.[21]

Die kwartet het sedert 1925 opnames vir His Master's Voice gemaak, aanvanklik by die Beethoven Saal in Berlyn, en daarna by die Abbey Road Ateljee in Londen en van 1938 af in Camden, New Jersey vir RCA Victor, te wete die V.S.A. filiaal van His Master's Voice. Die HMV kontrak se termyn het tot en met Junie 1940 gestrek. Dit het egter nie goed betaal nie; RCA het 'n groot aantal opnames gehad wat nog nie uitgereik of gepubliseer was nie en was nie baie begerig om in 1939 nog opnames te maak nie. Die kwartet het dit moeilik gevind om RCA te oortuig om hul soveel werk te gee as wat hul na gesmag het, of om hul te betaal ooreenkomstig hul nuwe reputasie. RCA was ook nie besonder gretig om die bestaande kontrak te hernu nie. DIe kwartet het gevoel dat hul met hul stygende reputasie in die Verenigde State beter kon doen as hulle 'n kontrak met Columbia Records aangegaan het en vir hul opnames gemaak het. Columbia was verheug om met die kwartet te teken en om soveel as moontlik opnames met die kwartet te maak aangesien dit geen bestaande opnames gehad het nie. Die ooreenkoms was aangegaan, en vir so lank as moontlik geheim gehou. Toe RCA uiteindelik te hore gekom het daarvan het hulle geprotesteer, "Ons is verstom...[dit is] 'n duidelike breek van goeder trou." Hulle moes besef het dat hulle nie die reg gehad het om die enigste onderhandelaars in 'n ooreenkoms te wees nie. Die kwartet het oor 'n tydperk van 35 jaar 89 afsonderlike werke opgeneem; sommige van die werke is verskeie kere opgeneem. Die kwartet was vir baie jare Columbia se voorste klassieke musiek verkoper, en die verlies aan die kwartet se dienste was derhalwe 'n groot verlies vir RCA gewees.[22]

Daar was aanvanklik egter moeilikhede en griewe gewees. Eerstens het die Amerikaanse Federasie van Musikante (AFM) , wat daarop ingestel was om Amerikaanse werksgeleenthede te beskerm, geëis dat iemand twee lede moes betaal om tydens opnames "plaasvervangers" te wees. Die kwartet en Columbia het 'n geskil gehad oor wie verantwoordelik was vir betaling van die ekstra lede. Nadat eenstemmigheid oor die aangeleentheid verkry was, het die AFM en Columbia 'n geskil gehad oor tantieme, welke geskil tot Februarie 1945 sou voortduur. Nadat oorlog verklaar was het die V.S.A. regering ook materiale vir die vervaardiging van plate gerantsoeneer. Nietemin het die kwartet tussen 1941 en 1946 $60,000 in tantieme van Columbia verdien, bykomend tot die $16,000 van HMV.[23]

Alexander Schneider word deur Edgar Ortenberg vervang wysig

Sasha het gevoel dat hy buite die kwartet kon en moes werk. Hy het as tweede violis nie dieselfde uitdagings of onafhanklikheid as die leier gehad nie. Nadat hy 'n rukkie hieroor nagedink het, het hy uiteindelik sy besluit bereik en die ander lede op 26 November 1943 daarvan verwittig. Hy was slegs 35 jaar oud, en het elf jaar in die kwartet spandeer, en het derhalwe gevoel dat dit nodig was om sy ondervindinge uit te brei. Op 1 Januarie 1944 het die kwartet die nuwe tweede violis Edgar Ortenberg gekies, wat 'n dekade tevore byna die Altviolis van die kwartet geword het.[24]

Edgar het soos Joe en Boris in Odessa grootgeword. Sy vader was tot die uitbreek van die Russiese Rewolusie 'n bankbestuurder gewees, maar daarna het die Ortenbergs 'n knaende gebrek aan geld gehad. In 1921 het hy die goue medalje by die Odessa Konservatoria gewen. Hy was onmiddellik aangestel as onderwyser by die Konservatoria. In 1924 het hy na Berlyn getrek vir beter geleenthede, net soos Joe, die Schneiders, en Boris gedoen het. Hy het onmiddellik 'n beurs by die Hochschule für Musik gekry. Hy het sy naam van Eleazer na Edgar verander, en 'n kwartet gestig wat tot 1933 deur Europa getoer het, toe die Nazis die lede geskors het. Hy het gou daarna na Parys getrek waar die Russies Konservatoria aldaar 'n kwartet onder sy leierskap gevorm het wat matige sukses in Europa behaal het. Toe die oorlogswolke op die horison was het hy aangesluit by die Franse Leër, maar was in April 1940 (net voor die rampspoedige nederlaag deur die Duitsers) as gevolg van ongesteldheid ontslaan. Hy en sy vrou het uit Parys, net voordat die Duitsers dit bereik het, padgegee. Hulle het na Portugal uitgewyk en aan boord die heel laaste Spaanse skip wat op weg was na die VSA gegaan. Nadat hy 'n rukke in New York 'n sukkelbestaan gevoer het, het hy in Desember 1943 'n tweede aanbod van die Boedapest Kwartet ontvang en dit hierdie keer aanvaar en met albei hande aangegryp.[25]

Edgar was oor die algemeen as 'n goeie plaasvervanger beskou, behalwe vir die feit dat sommige kritici en die ander spelers gevoel het dat sy spel meer kragtig moes wees. Aan die ander kant van die munt het hy weer gevoel dat hulle spel 'n bietjie rof was. Hy wou ook meer tyd aan repetisies spandeer aangesien hy gewoond moes raak aan hulle metodes en hul groot repertorium. Die andere, veral Boris, was nie so gretig om te repeteer nie. Dit het Edgar twee jaar geneem om ten volle op sy gemak te voel, maar steeds het die ander gevoel dat hy meer op sy eie moes oefen, en hy het ook merkbaar senuweeagtig geraak. Kritici het steeds gevoel dat die kwartet wonderlik was, maar nie so goed as tevore nie. Ortenberg was ook uitgeput deur die konstante reis, en aan die einde van 1948 het die ander hom meegedeel dat hulle 'n ander tweede altviolis wou hê. Toe die voorneme openbaar gemaak was, was Ortenberg oorval deur ander aanbiedinge. Hy het die laaste keer op 10 Maart 1949 by Cornell Universiteit saam met die kwartet opgetree. Hy het by die Settlement Music School in Philadelphia aangesluit waar hy tot sy aftrede in 1984 sou bly. Hy het ook vanaf 1953 tot 1978 by Temple Universiteit klasgegee.[26]

Jac Gorodetzky wysig

Die nuwe tweede violis was Jac Gorodetzky. Hy was in Odessa gebore. Die gesin het na Londen getrek toe hy slegs een jaar oud was, ten einde van 'n pogrom te ontvlug. Hulle het voor die oorlog na die VSA getrek en hulle in Philadelphia gevestig. Hy was 'n gerekende student en het goeie posisies in orkeste en kwartette bekom. Alhoewel sy speelwerk, soos Ortenberg s'n, rustig was, het die lede van die Boedapest Kwartet 'n gunstige opinie van hom gevorm gedurende die onderhoude, toe hy in sy middel dertigerjare was.[27]

In 1950 het die kwartet vir die eerste keer na die oorlog na Europa gegaan. Hulle het egter ooreengekom om Duitsland te vermy, veral omdat Schneider sy moeder en suster in Auschwitz verloor het. Die toer, tesame met die deurlopende eise in die VSA, het egter vir Gorodetzky senuweeagtig en angstig gemaak. Hy het verhoog-skuheid ontwikkel, en somtyds vir ekstra repetisies gevra vir werke wat die kwartet reeds uitgevoer het.[28]

In September 1952 was hulle die eerste kwartet om na die einde van die oorlog in Japan te toer. Die hele seisoen was in twee ure uitverkoop. Drieduisend siele het die kwartet se eerste konsert bygewoon. Daar was ook personeel om na die kwartet se belange om te sien, en karre om hul te neem waarheen hulle wou gaan. Een nag het hulle die behoefte gehad om bietjie oefening te kry in Okojama, toe Joe in 'n nege voet diepe sloot geval het en sy gewrig gebreek het. Hulle het sy gewrig in 'n militêre hospitaal van die VSA laat spalk. By hulle terugkeer na die VSA was hulle egter meegedeel dat die been nie behoorlik geset was nie en dat dit weer gebreek en gespalk moes word. Derhalwe het die kwartet gedurende Roisman se herstel hul bestaande konserte na trios en klavierkwartette verander. Na maande van intensiewe en harde werk het Rosiman weer by die kwartet aangesluit in Portland, Oregon op 12 Januarie 1953.[29]

'n Tweede Japannese toer in 1954 was selfs meer suksesvol, maar Jac het toenemend meer ongemaklik begin raak. In Februarie het hy die ander lede meegedeel dat hy die kwartet wou verlaat. Die ander lede het gehoop dat hulle hom daaruit kon praat, maar nie een van hulle het besef hoe ongemaklik hy was nie. Hy het uiteindelik in November 1955 selfmoord gepleeg in 'n klein hotel in Washington. Die ander spelers het aaklig gevoel, en het konserte ten behoewe van Jac se gesin by die Settlement Music School gespeel. Mischa het later al sy musiek aan Jac se gesin gelos, en Joe het die meeste van sy geld aan hulle bemaak.[30]

Alexander Schneider keer terug wysig

Joe het geweier om 'n nuwe tweede violis te aanvaar, en gelukkig kon hulle vir Sasha oortuig om terug te keer. Hulle het hom, teenstrydig met hul voormalige reël, tyd gegun om op onafhanklike wyse buite te kwartet te werk omrede hulle hom nodig gehad het, en hulle nie soveel betrekkinge as voorheen wou aanvaar nie. Die oomblik toe hy terugkeer het die groep onmiddellik gelukkiger gevoel, en gevolglik het hulle spelpeil verhoog, hul spel hernieude krag getoon, en was die kritici weereens oordrewe in hul lof.[31]

Die tien jaar wat Sasha afwesig van die groep was, was baie produktiewe en besig jare gewees. Hy het aanbiedinge om die Pro Arte - en Paganini Kwartette te lei van die hand gewys, maar het uitvoerig getoer en saam met die klavesimbelspeler Ralph Kirkpatrick opnames gemaak. Hy het verder die onbegeleide stukke van Bach gespeel en opgeneem, en trios gespeel en opgeneem saam met van New York se mees prominente kamermusiekspelers. Hy het onder Pablo Casals in Prades gestudeer, vir wie hy oortuig het om musiekfeeste in Prades, San Juan (Puerto Rico), Israel en Marlboro Kollege (Vermont) te begin. Hy het ook sy eie Schneider Kwartet gestig ten einde al die Haydn kwartette vir die Haydn Genootskap plate-etiket op te neem, alhoewel die genootskap uit befondsing uit gehardloop het voordat die projek voltooi was. Hy het Mev. Coolidge oortuig om gratis buitelug konserte in Greenwich Village te borg, en as gaskunstenaar tweede viool saam met die Boedapest gespeel toe Ortenberg of Gorodetzky ongesteld was. [31]

Verval wysig

Met die 1960's op die horison, was die kwartet gelukkig en tevrede. Dit was die mees gewildste, internasionaal bekende kwartet, met 55 plate wat deur Columbia gepubliseer is en twee miljoen eksemplare wat daarvan verkoop is. Bykomend hiertoe het die kwartet in vele bekende liggings en tydens luisterryke feeste gespeel. Maar toe het Joe se intonasie begin gebrekkig raak, oënskynlik in die nadraai van 'n ligte hartaanval wat hy teen die einde van 1960 gehad het. Hy het toe vir die ander spelers vertel dat hy so lank terug as 1939 meegedeel is dat hy 'n probleem met hoë bloeddruk het. Hy het reeds vantevore probleme met sy intonasie ondervind, maar aan die einde van 1960 het sy kondisie baie versleg.[32]

In Maart 1962 het die kwartet hul finale konsert in die biblioteek van kongres in die nadraai van verskeie probleme; waarvan Joe se intonasie probleme die ernstigste was; gespeel. Kritici, luisteraars en selfs Mev. Coolidge het gekla oor die kwartet se spel, en die kwartet is vervang deur die briljante jong Juilliard Strykkwartet van New York.[33] Daardie Herfs in Europa het Joe se werwelskyf skielik gegly. Hy het nogtans hiervan herstel, en in 1963 weer begin speel. Die kwartet het hierna, na 'n afwesigheid van 26 jaar, na Australië teruggekeer. Joe se energievlakke was egter aan't daal, en die kwartet het stelselmatig hul afsprake verminder.[34] ,

Marlboro Kollege wysig

In 1955 het Sasha aangesluit by die Marlboro Musiekskool en Fees by Marlboro Kollege in suid-Vermont (sien hierbo). Dit was beide 'n skool, 'n musiekfees en 'n somer rusplek. Sasha het die jong spelers daar gedruk om hul talente te ontwikkel. Met verloop van tyd het hy die ander spelers van die Boedapest Kwartet ook ingebring (sien hieronder) wat gehelp het om van die plek 'n broeiplek vir 'n nuwe generasie kamermusikante te maak. Die skool was in 1950 gestig deur die onvergelykbare kamerviolis Adolf Busch en die bekende fluitspeler Marcel Moyse en hul families. Busch is egter reeds in 1952 voordat Sasha gearriveer het oorlede, maar sy skoonseun, die pianis Rudolf Serkin, was steeds baie aktief en hy en Sasha het groot vriende geword. Laasgenoemde het die volgende twintig somers daar spandeer.[35]

In 1962 het Sasha vir Mischa oortuig om ook aan te sluit, en die volgende jaar was die hele kwartet daar, gevolg deur vele ander uitstekende ervare musikante en baie jong talentvolle spelers wat almal hoë standaarde behaal het. Sommige studente het Sasha egter aanmatigend en aggressief gevind, en sy handelswyse was 'n bietjie straf op daardie persone wat senuweeagtig was of nie daarop ingestel was om die hoogste standaarde te behaal nie, terwyl Mischa en Boris meer saggies te werk gegaan het. Hulle was gewillig om nuwe idees wat hul studente voorgestel het te probeer, en elke generasie was geïnspireer deur die entoesiasme van die ander.[35]

Sasha het vir Michael Tree, Arnold Steinhardt, John Dalley en David Soyer oortuig om 'n briljante nuwe kwartet te vorm - 'n uitdaging vir elke speler - en Boris het die naam Guarneri voorgestel. Hulle het baie tyd saam by Marlboro spandeer, en die Guarneri Kwartet mag tewens beskou word as die musikale erfgename van die Boedapest.[35] Sasha het hulle geadviseer, "Wanneer ook al julle stryktrios en klavierkwartette speel, moet julle dit 'n reël maak dat die tweede viool dit speel en nie die eerste nie... indien jy slegs tweede viool speel raak jou speelwerk en lus vir nuwe uitdagings afgewater." Hy het gesê dat nadat hy die Boedapest verlaat het; dit hom drie jare geneem het om weer 'n goeie spelende kondisie te bereik. [36] Die virtuose New Yorkse groep, die Emerson Strykkwartet, het 'n soortgelyke houding ingeneem, en die probleem opgelos deur die twee violiste, Eugene Drucker en Philip Setzer, te wissel en om die beurt as eerste en tweede viool te laat speel.

In latere jare het die Boedapest minder konserte gespeel en mekaar slegs vir konserte gesien, maar steeds voor bewonderende, uitverkoopte gehore en skares. Hulle het nie veel meer alleen of saam geoefen nie, en foute in detail was die onvermydelike resultaat hiervan, alhoewel die algemene effek steeds goed was.[37]

Gevolgtrekking wysig

In Januarie 1965 het die groep twaalf dae spandeer tydens die opname van Dvořák se F majeur American Kwartet en Smetana se E mineur Kwartet "Uit My Lewe". Joe het gedurende die opname-sessies intonasie probleme ondervind, en Mischa het probleme met sy rug gehad. 'n Opname van die Dvořák werk was uit afsonderlike opnames saamgestel en gepubliseer; maar die spelers het geweier om 'n soortgelyke samestelling van die Smetana werk te aanvaar. Daarna het Mischa, Boris en die Guarneri Tsjaikofski se Sekstet in D-mineur, “Souvenir de Florence”, met redelike sukses uitgevoer en opgeneem. Onmiddellik daarna het Mischa 'n rugoperasie nodig gehad; hy het al sedert 1930 las van 'n rugprobleem gehad. Die operasie, sowel as 'n tweede prosedure, was nie suksesvol nie. Hy sou nooit weer speel nie maar het breedvoerig onderrig gegee, insluitende vyf-en-twintig somers tydens die Marlboro Musiek-fees tot en met sy dood op 3 Oktober 1985 in Buffalo, New York.[38][39]

In 1977 het Sasha skielik Marlboro verlaat. Hy het nooit 'n verduideliking daarvoor verskaf nie, maar hy en Serkin het vriende gebly. In 1969 is Boris aan kanker oorlede. In 1974 het Joe 'n noodlottige hartaanval gehad. In 1993 het Sasha, wat byna tot die einde gespeel het, aan hartversaking beswyk.[39]

Die Boedapest Strykkwartet het 'n reuse invloed op kamermusiek in beide die Verenigde State en op internasionale vlak gehad. Toe die kwartet in die laat 1930s na die VSA verhuis het, was dit moeilik om groot gehore te lok. Die konserte in Washington en New York, die radio uitsendings en die vele plate het gehoor-getalle geleidelik verhoog, en die kwartetlede bekend en welgesteld gemaak, en het hoë standaarde gestel vir latere kwartet - en ander kamermusiekgroepe om na te volg en op te verbeter.[40]Jascha Heifetz was eenkeer soos volg aangehaal: "Een Rus is 'n anargis. Twee Russe stel 'n skaakspel daar. Drie Russe stel 'n rewolusie daar. Vier Russe is die Boedapest Strykkwartet."[41]

Opnames wysig

Die onderstaande lyste begin met 1932; welke die jaar is waarin Josef Roisman die kwartet se leier as 1ste Viool geword het en sodoende vir Emil Hauser vervang het, en Alexander Schneider aangesluit het by die kwartet as 2de viool. Derhalwe het die kwartet, met die uitsondering van István Ipolyi - wat aangebly het tot 1936-, byna sy transformasie voltooi na 'n relatief stabiele geselskap van vier Russe.

Alhoewel die meeste inskrywings in die volgende lys geneem is van onder meer werklike LPs en CDs en hul voëlnotas, of van geloofwaardige bronne of aanlyn-bronne, is die lyste aangevul deur 'n diskografie wat deur Sony Classical voorberei is,[42] oënskynlik vir Sony se eie gebruik in die identifikasie van voorraadnommers. Hierdie Sony diskografie bevat egter 'n aantal foute wat betref die identifikasie van opnamedatums, personeel, en in sommige gevalle selfs komposisies en komponiste. All inligting uit hierdie Sony diskografie soos hieronder getoon wat nie vanaf 'n ander bron geverifieer kon word nie word voorafgegaan deur 'n asterisk [*] as synde moontlik twyfelagtig.

Vierkantige hakkies dui die voorletters van die altviolis, of van die tweede violis aan; bv., [Va=II] dui István Ipolyi aan as alviolis. Verskeie opnamedatums is óf ongespesifiseerd óf onbekend. Al die vroeëre opnames was eerste uitgereik as shellac 78 opm plate, en baie later heruitgereik as langspeelplate en gevolglik in CD formaat. Die eerste uitreiking van die latere opnames was direk in LP formaat. Alle opnames is monofonies, tensy gespesifiseer as stereo.

Opnames vir HMV/Victor, 1932 tot 1938 wysig

1ste Viool: Josef Roisman; 2de Viool: Alexander Schneider; Altviool: István Ipolyi of Boris Kroyt; Tjello: Mischa Schneider

  • Bartók: Kwartet No. 2 in A mineur, Op. 17 (opg. 25/4/1936[43] [*Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y4-34643).
  • Beethoven: Kwartet No. 2 in G majeur, Op. 18 No. 2 (opg. 1/6/1938[43] [*Va=BK]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-35240).
  • Beethoven: Kwartet No. 3 in D majeur, Op. 18 No. 3 (opg. 30/4/1935[43] [*Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-35240).
  • Beethoven: Kwartet No. 8 in E mineur, Op. 59 'Razoemofski' No. 2 (opg 24/4/1935[44] [Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y4-34643, CD heruitreiking *Sony SBK-47665, *Portrait SBK-46545, Biddulph 80222).
  • Beethoven: Kwartet No. 13 in B-moll majeur, Op. 130 (opg. 10/8/1933 & 4/4/1934[44] (of 4/5?/1934)[43] [Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y4-34643, CD heruitreiking Biddulph 80222).
  • Brahms: Kwartet No. 2 in A mineur, Op. 51 No. 2 (opg. 30/4-1/5/1935 [43] [Va=II]; CD heruitreiking Biddulph LAB-120/1).
  • Brahms: Kwartet No. 3 in B-moll majeur Op. 67 (opg. 15,17,18/11/1933 (or same dates in 1932?)[43] [Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y4-34643, CD heruitreiking *Portrait MPK-45553, Biddulph LAB-120/1).
  • Brahms: Strykkwintet No. 1 in F majeur, Op. 88, met Alfred Hobday (opg. 8/2/1937[43] [Va=BK]; CD heruitreiking Biddulph LAB-120/1).
  • Brahms: Strykkwintet No. 2 in G majeur, Op. 111, met Hans Mahlke (opg. 15,17,18/11/1932 [43] [Va=II]; CD heruitreiking Biddulph LAB-120/1).
  • Brahms: Stryksekstet in G majeur, Op. 36, met Alfred Hobday & Anthony Pini (opg. 8/2/1937[43] [Va=BK]; CD heruitreiking Biddulph LAB-120/1).
  • Mendelssohn: Kwartet No. 1 in E-moll majeur, Op. 12 (opg. 29/4/1935[43] [Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y4-34643).
  • Mozart: Kwartet No. 19 in C majeur, K 465 'Dissonansie' (opg. 14/11/1932[43] [Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-33324, *Odyssey Y3-35240, CD heruitreiking EMI CDH-63697).
  • Mozart: Kwartet No. 20 in D majeur, K 499 'Hoffmeister' (opg. 5/4/1934[43] [Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y4-34643, CD heruitreiking EMI CDH-63697).
  • Mozart: Kwartet No. 23 in F majeur, K 590 (opg. 29/4/1935[43] [*Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-35240).
  • Mozart: Klarinetkwintet in A majeur, K 581 met Benny Goodman (opg. 25/4/1938[43] [Va=BK]; CD heruitreiking EMI CDH-63697; Naxos Hist 8.111238).
  • Schubert: Quartettsatz in C mineur, D 703 (DB 2221) (opg. 4/4/1934[43] [*Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y4-34643)
  • Sibelius: Kwartet in D mineur, Op. 56 Voces Intimae (opg. 8/8/1933[43] [Va=II] Sibelius Society Volume 3).
  • Wolf: Italiaanse Serenade in G majeur (1887) (opg. 18/11/1932[43] [*Va=II]; *LP heruitreiking Odyssey Y4-34643).

Opnames vir Columbia van 1940 wysig

 
Die Boedapest Strykkwartet (1944)

1ste Viool: Josef Roisman; 2de Viool: Alexander Schneider, Edgar Ortenberg, of Jac Gorodetzky; Altviool: Boris Kroyt; Tjello: Mischa Schneider

  • Beethoven: Kwartet No. 1 in F majeur, Op. 18 No. 1:
  • opgeneem 9/9/1940[45] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony MH2K-62870.
  • opgeneem 5-9/5/1952[46] [2V=JG]; CD heruitreiking CBS MP2K-52531, United Archives NUA01.
  • stereo opname 1958[47] [2V=AS]; LP Col M3S-606; CD heruitreiking Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 2 in G majeur, Op. 18 No. 2:
  • opname; 1938: sien HMV/Victor, supra.
  • opgeneem 5-9/5/1952[46] [2V=JG]; CD heruitreiking CBS MP2K-52531, United Archives NUA01.
  • stereo opname 1958[47] [2V=AS]; LP Col M3S-606; CD heruitreiking Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 3 in D majeur, Op. 18 No. 3:
  • opgeneem 1935: sien HMV/Victor, hierbo.
  • opgeneem (opg.) 29/11/1951[46] [2V=JG]; CD heruitreiking CBS MP2K-52531, United Archives NUA01.
  • stereo opname 1958[47] [2V=AS]; LP Col M3S-606; CD heruitreiking Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 4 in C mineur, Op. 18 No. 4:
  • opg. 9-10/1/1941[45] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony MH2K-62870.
  • opg. 2/12/1951[46] [2V=JG]; CD heruitreiking CBS MP2K-52531, United Archives NUA01.
  • stereo opname 1958[47] [2V=AS]; LP Col M3S-606; CD heruitreiking Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 5 in A majeur, Op. 18 No. 5:
  • (slegs Minuet):[48] opg. 15/9/1941[49] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony MH2K-62873.
  • opg. 2/5/1951[46] [2V=JG]; CD heruitreiking CBS MP2K-52531, United Archives NUA01.
  • (stereo opname 1958[47] [2V=AS]; LP Col M3S-606); CD heruitreiking Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 6 in B-moll majeur, Op. 18 No. 6
  • opg. 2/4/1945[45] [2V=EO]; CD heruitreiking Sony MH2K-62870.
  • opg. 26/11/1951[46] [2V=JG]; CD heruitreiking CBS MP2K-52531, United Archives NUA01.
  • stereo opname 1958[47] [2V=AS]; LP Col M3S-606; CD heruitreiking Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 7 in F majeur, Op. 59 'Razoemofski' No. 1:
  • opg. 1930s: sien HMV/Victor, supra.
  • opg. 5-9/5/52[46] [2V=JG]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-33316; CD heruitreiking United Archives NUA01.
  • stereo opname 17-19/11/1959[50] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony SBK-46545, Sony 88697776782.
  • Beethoven: Quartet No. 8 in E mineur, Op. 59 'Razoemofski' No. 2:
  • opg. 1935: sien HMV/Victor, supra.
  • opg. ?/5/1951[46] [2V=JG]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-33316; CD heruitreiking United Archives NUA01.
  • stereo opname 17-19/11/1959[50] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony SBK-46545, Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 9 in C majeur, Op. 59 'Razoemofski' No. 3:
  • opg. 15/9/1941[45] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony MH2K-62870, *Sony SBK-47665.
  • opg. 28/11/1951[46] [2V=JG]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-33316; CD heruitreiking *Sony MPK-45551, United Archives NUA01.
  • stereo opname 16/5/1960[51] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony SBK-47665, Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 10 in E-moll majeur, Op. 74 'Harp':
  • *opg. tussen 1940-44 [*2V=AS]; CD heruitreiking *Sony SBK-47665.
  • op. ?/5/1951[46] [2V=JG]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-33316, *Odyssey Y3-35240; CD heruitreiking *Sony MPK-45551, United Archives NUA01.
  • stereo opname 17/5/1960[51] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony SBK-47665, CBS MPK-45551, Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 11 in F mineur, Op. 95 'Serioso':
  • opg. 5/12/1941[45] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony MH2K-62870.
  • opg. 2/12/1951[46] [2V=JG]; *LP heruitreiking Odyssey Y3-33316; CD heruitreiking United Archives NUA01.
  • stereo opname 1960[47] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony SBK-46545, CBS MPK-45551, Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 12 in E-moll majeur, Op. 127:
  • opg. 26/2/1942[49] [2V=AS]; CD heruitreiking Sony MH2K-62873.
  • opg. 5-9/5/1952[46] [2V=JG]; CD heruitreiking United Archives NUA01.
  • stereo opname 1961[47] [2V=AS]; LP Col M5S-677; CD heruitreiking Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 13 in B-moll majeur, Op. 130:
  • op. 1933-34: sien HMV/Victor, hierbo.
  • opg. 3/5/1951[46] [2V=JG]; CD heruitreiking United Archives NUA01.
  • stereo opname 1961[47] [2V=AS]; LP Col M5S-677; heruitreiking op CD Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 14 in C# mineur, Op. 131:
  • opgeneem 9/9 & 21/10/1940[49] [2V=AS]; heruitreiking op CD Sony MH2K-62873.
  • opg. 4-6/12/1951[46] [2V=JG]; op CD heruitgereik United Archives NUA01.
  • stereo opname 1961[47] [2V=AS]; LP Col M5S-677; heruitgereik op CD Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 15 in A mineur, Op. 132:
  • opg. 13-14/4/1942[49] [2V=AS]; heruitreiking op CD Sony MH2K-62873.
  • opg. 26-28/5/1952[46] [2V=JG]; heruitreiking op CD United Archives NUA01.
  • stereo opn. 1961[47] [2V=AS]; LP Col M5S-677; heruitreiking op CD Sony 88697776782.
  • Beethoven: Kwartet No. 16 in F majeur, Op. 135:
  • opg 9-10/9/1940[49] [2V=AS]; heruitreiking op CD Sony MH2K-62873.
  • opg. 27/11/1951[46] [2V=JG]; heruitreiking op CD United Archives NUA01.
  • stereo opname 1960[47] [2V=AS]; LP Col M5S-677; heruitreiking op CD Sony 88697776782.
  • Beethoven: Grosse Fuge in B-moll majeur, Op. 133:
  • opname - 1920s met verskillende personeel[52]
  • opg. 7/5/1951[46] [2V=JG]; heruitreiking op CD United Archives NUA01.
  • stereo opname 2/5/1961[51] [2V=AS]; heruitreiking op CD Sony SBK-47665, CBS MPK-45551, Sony 88697776782.
  • Beethoven: Strykkwintet in C majeur, Op. 29, met Milton Katims: opgeneem op 23/4/1945[45] [2V=EO]; heruitreiking op CD Sony MH2K-62870.
  • Beethoven: Kwintet in E-moll majeur vir klavier en blaasinstrumente, Op. 16 (weergawe vir klavier en stryktrio), met Mieczysław Horszowski: LP Col MS-6473.
  • Brahms: Kwartet No. 1 in C mineur, Op. 51 No. 1: stereo opname 1963 [2V=AS]; heruitreiking op CD CBS MPK-45686.
  • Brahms: Kwartet No. 2 in A mineur, Op. 51 No. 2: LP Col M2S-734.
  • Brahms: Kwartet No. 3 in B-moll majeur, Op. 67: stereo opname 1963 [2V=AS]; heruitgereik op CD CBS MPK-45553.
  • Brahms: Klavierkwartet No. 2 in A majeur, Op. 26, met Clifford Curzon: opg. 1952 [2V=JG]; LP Col ML-4630; CD heruitreiking Naxos Hist 8.110306.
  • Brahms: Klavierkwintet in F mineur, Op. 34:
  • met Clifford Curzon: opg. 1950 [2V=JG]; LP Col ML-4336; heruitgereik op CD Naxos Hist 8.110307.
  • met Rudolf Serkin: stereo opname 1963 [2V=AS]; CD heruitreiking CBS MPK-45686.
  • Brahms: Klarinetkwintet in B mineur, Op. 115, met David Oppenheim (klarinettis): stereo opname 1959 [2V=AS]; CD heruitreiking CBS MPK-45553.
  • Debussy: Kwartet in G mineur, Op. 10: CD heruitreiking CBS MPK-44843.
  • Dvořák: Kwartet No. 12 in F majeur, Op. 96 'American': stereo opname 1965 [2V=AS]; LP Col M-32792.
  • Dvořák: Strykkwintet No. 3 in E-moll majeur, Op. 97, met Walter Trampler: LP Col M-32792.
  • Dvořák: Klavierkwintet in A majeur, Op. 81, met Clifford Curzon: opgeneem 1953 [2V=JG]; LP Col ML-4825; CD heruitreiking op Naxos Hist 8.110307.
  • Haydn: Kwartet in G majeur, Op. 76 No. 1: opg. 1954 [2V=JG]; CD heruitreiking United Archives UAR-003.
  • Haydn: Kwartet in D mineur, Op. 76 No. 2 'Quinten': opg. 1954 [2V=JG]; CD heruitreiking United Archives UAR-003.
  • Haydn: Kwartet in C majeur, Op. 76 No. 3 'Keiser': opg. 1954 [2V=JG]; CD heruitreiking United Archives UAR-003.
  • Haydn: Kwartet in B-moll majeur, Op. 76 No. 4 'Sunrise': opg. 1954 [2V=JG]; CD heruitreiking United Archives UAR-003.
  • Haydn: Kwartet in D majeur, Op. 76 No. 5: opg. 1954 [2V=JG]; CD heruitreiking United Archives UAR-003.
  • Haydn: Kwartet in E-moll majeur, Op. 76 No. 6: opg 1954 [2V=JG]; CD heruitreiking United Archives UAR-003.
  • Mozart: Kwartet No. 14 in G majeur, K 387: opg. 1953 [2V=JG]; CD heruitreiking Sony SM2K-47219.
  • Mozart: Kwartet No. 15 in D mineur, K 421: opg. 1953 [2V=JG]; CD heruitreiking Sony SM2K-47219.
  • Mozart: Kwartet No. 16 in E-moll majeur, K 428: opg. 1950 [2V=JG]; CD heruitreiking Sony SM2K-47219.
  • Mozart: Kwartet No. 17 in B-moll majeur, K 458 'Die Jag': opg. 1953 [2V=JG]; heruitgereik op CD Sony SM2K-47219.
  • Mozart: Kwartet No. 18 in A majeur, K 464: opgeneem 1953 [2V=JG]; Heruitgereik op CD Sony SM2K-47219.
  • Mozart: Kwartet No. 19 in C majeur, K 465 'Dissonant': opgeneem 1953 [2V=JG]; Heruitgereik op CD Sony SM2K-47219.
  • Mozart: Strykkwintet No. 1 in B-moll majeur, K 174:
  • met Walter Trampler: opg. 1956 [2V=AS]; CD heruitreiking Sony SM3K-46527.
  • met Walter Trampler: stereo opname 1965-1966 [2V=AS]; LP Col D3S-747; Heruitgereik op CD Sony CSCR 8346.
  • Mozart: Strykkwintet No. 2 in C mineur, K 406:
  • met Milton Katims: opg. 1946 [2V=EO]; heruitgereik op CD Sony SM3K-46527.
  • met Walter Trampler: stereo opname 1965-1966 [2V=AS]; LP Col D3S-747; heruitgereik op CD Sony CSCR 8346.
  • Mozart: Strykkwintet No. 3 in C majeur, K 515:
  • met Milton Katims: opg. 1945 [2V=EO]; heruitgereik op CD Sony SM3K-46527.
  • met Walter Trampler: stereo opname 1965-1966 [2V=AS]; LP Col D3S-747; heruitgereik op CD Sony CSCR 8346.
  • Mozart: Strykkwintet No. 4 in G mineur, K 516:
  • met Milton Katims: opg. 1941 [2V=AS]; CD heruitreiking Sony SM3K-46527.
  • met Walter Trampler: stereo opname 1965-1966 [2V=AS]; LP Col D3S-747; CD heruitreiking Sony CSCR 8346.
  • Mozart: Strykkwintet No. 5 in D majeur, K 593:
  • met Milton Katims: rec 1946 [2V=EO]; heruitgereik op CD Sony SM3K-46527.
  • met Walter Trampler: stereo opname 1965-1966 [2V=AS]; LP Col D3S-747; heruitgereik op CD Sony CSCR 8346.
  • Mozart: Strykkwintet No. 6 in E-moll majeur, K 614:
  • met Milton Katims: opn. 1949 [2V=JG]; CD heruitr. Sony SM3K-46527.
  • met Walter Trampler: stereo opname 1965-1966 [2V=AS]; LP Col D3S-747; CD heruitreiking Sony CSCR 8346.
  • Mozart: Klavierkwartet in G mineur, K 478:
  • Mozart: Klavierkwartet in E-moll majeur, K 493:
  • met George Szell: opn. 1946 [2V=EO]; CD heruitr. CBS MPK-47685, Naxos Hist 8.111238.
  • met Mieczysław Horszowski: stereo opn. 1963 [2V=AS]; LP Col MS-6683.
  • Mozart: Klarinetkwintet in A majeur, K 581 'Stadler', met David Oppenheim (klarinettis): stereo opn. 1959 [2V=AS]; CD heruitr. Sony SM3K-46527.
  • Mozart: Serenade in G majeur, K 525 'Eine kleine Nachtmusik' [strykkwintet weergawe, met Julius Levine, kontrabas ]: stereo opn. 1959 [2V=AS]; CD heruitr. Sony SM3K-46527.
  • Ravel: Kwartet in F majeur (1902–03): CD heruitr. CBS MPK-44843.
  • Schubert: Kwartet in A mineur, D 804 'Rosamunde': opg. 1953 [2V=JG]; CD heruitr. CBS MPK-45696.
  • Schubert: Kwartet in D mineur, D 810 'Dood en die Meisie': opg. 1953 [2V=JG]; CD heruitr. CBS MPK-45696.
  • Schubert: Kwartet in G Majeur, D 887: opgeneem 1953 [2V=JG]; LP heruitr. Odyssey Y3-33320.
  • Schubert: Strykkwintet in C majeur, D 956, met Benar Heifetz, tjello: opgeneem 16/9/1941 [2V=AS]; CD heruitreiking United Archives UPC 3760138170262.
  • Schubert: Klavierkwintet in A majeur, D 667 'Die Forel':
  • met Mieczysław Horszowski en Julius Levine: CD heruitreiking Sony SBK-46343.
  • met Mieczysław Horszowski en Georges E. Moleux: opgeneem op 8/5/1950; LP Philips SBR 6220; CD heruitreiking United Archives UPC 3760138170262.
  • Schumann: Klavierkwintet in E-moll majeur, Op. 44:
  • met Clifford Curzon: opname 1951 [2V=JG]; LP Col ML-4426; op CD heruitgereik op Naxos Hist 8.110306.
  • met Rudolf Serkin: stereo opname 1963 [2V=AS]; CD heruitreiking CBS MYK-37256.

Lukrake lewendige opnames wysig

1ste Viool: Josef Roisman; 2de Viool: Alexander Schneider of Edgar Ortenberg; Altviool: Boris Kroyt; Tjello: Mischa Schneider

  • Beethoven: Kwartet No. 1 in F majeur, Op. 18, No. 1 (lewendig opgeneem 23 Maart 1944 [2V=EO] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitgereik Bridge 9342 A/B).
  • Beethoven: Kwartet No. 2 in G majeur, Op. 18, No. 2 (lewendig opgeneem 23 April 1944 [2V=EO] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9342 A/B).
  • Beethoven: Kwartet No. 3 in D majeur, Op. 18, No. 3 (lewendig opgeneem 9 Maart 1944 [2V=EO] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9342 A/B).
  • Beethoven: Kwartet No. 4 in C mineur, Op. 18, No. 4 (lewendig opgeneem 30 Maart 1962 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9342 A/B).
  • Beethoven: Kwartet No. 5 in A majeur, Op. 18, No. 5 (lewendig opgeneem 1 November 1943 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9342 A/B).
  • Beethoven: Kwartet No. 6 in B-moll majeur, Op. 18, No. 6 (lewendig opgeneem November 11, 1960 [2V=AS] at Library of Congress; CD reissue Bridge 9342 A/B).
  • Beethoven: Kwartet No. 7 in F majeur, Op. 59, No. 1 (lewendig opgeneem 26 Oktober 1941 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9099 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 8 in E mineur, Op. 59, No. 2 (lewendig opgeneem 1 April 1960 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9099 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 9 in C majeur, Op. 59, No. 3 (lewendig opgeneem 6-7 Maart 1946 [2V=EO] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9099 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 10 in E-moll majeur, Op. 74 (lewendig opgeneem 7 September 1941 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9099 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 11 in F mineur, Op. 95 (lewendig opgeneem 3 Maart 1940 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9099 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 12 in E-moll majeur, Op. 127 (lewendig opgeneem 15 Maart 1941 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9072 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 13 in B-moll majeur, Op. 130 (lewendig opgeneem 7 April 1960 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9072 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 14 in C-skerp mineur, Op. 131 (lewendig opgeneem 7 Mei 1943 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9072 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 15 in A mineur, Op. 132 (lewendig opgeneem 20 Desember 1945 [2V=EO] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9072 A/C).
  • Beethoven: Kwartet No. 16 in F majeur, Op. 135 (lewendig opgeneem 16 Maart 1943 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9072 A/C).
  • Beethoven: Grosse Fuge (Afrikaans: Groot Fuga) in B-moll majeur, Op. 133 (lewendig opgeneem, 7 April 1960 [2V=AS] by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Bridge 9072 A/C).
  • Beethoven: Klaviertrio No. 9 in G majeur, Op. 121a 'Kakadu Variasies', met George Szell (lewendig opgeneem, 16 Mei 1946 by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitreiking Intaglio INCD 7191).
  • Dvořák: Klavierkwintet in A majeur, Op. 81, met Artur Balsam (lewendig opgeneem 1959 [2V=AS] by New York; CD heruitreiking Documents LV 931/32).
  • Mozart: Kwartet No. 16 in E-moll majeur, K 428 (lewendig opgeneem 1959 [2V=AS] by New York; CD heruitreiking Documents LV 931/32).
  • Schubert: Kwartet in D mineur, D 810 'Dood en die Meisie' (lewendig opgeneem 1959 [2V=AS] by New York; CD heruitreiking Documents LV 931/32).
  • Schubert: Klavierkwintet in A majeur, D 667 'Die Forel', met George Szell (lewendig opgeneem, 16 Mei 1946 by die Biblioteek van die VSA Kongres; CD heruitgereik Intaglio INCD 7191).

Bronne wysig

  • Brandt, Nat (1993). Con Brio: Four Russians Called the Budapest String Quartet. Oxford University Press, USA. ISBN 0-19-508107-2.
  • R.D. Darrell, The Gramophone Shop Encyclopedia of Recorded Music (New York 1936).
  • E. Sackville-West and D. Shawe-Taylor, The Record Year 2 (Collins, Londen 1953).
  • Photograph in R. Stowell (Red), Cambridge Companion to the String Quartet (2003).
  • CD Biddulph 80222-2 (P)2005, UPC 744718022229. [1933-1935 Beethoven recordings (78rpm)]
  • CD Sony MH2K-62870 2-disc set (P)1997, UPC 074646287026; and CD Sony MH2K-62873 2-disc set (P)1997, UPC 0074646287323. [1940-1945 Beethoven recordings (78rpm)]
  • CD United Archives NUA01 8-disc set (P)2010, UPC 5494239160010 [1951-1952 mono Beethoven recordings (vinyl LP)]
  • CD Sony Classical Masters 8-disc set (P)&(C)2010, UPC 886977767821. [1958-1961 stereo Beethoven recordings (vinyl LP)]
  • CD Sony SBK 46545 (C)1991 UPC 07464465452; and CD SBK 47665 (C)1991 UPC 07464476652. [1959-1961 stereo Beethoven recordings (vinyl LP)]

Verwysings wysig

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Brandt (1993) pp 32–38
  2. Brandt bl. 50
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Brandt pp 62–63
  4. Alan Kelly: The Gramophone Company Limited His Master's Voice Matrix Series prefixed Bb/Cc Recorded by Various Experts for Head Office 15 March 1921 to 31 December 1930. August, 2000.
  5. Brandt pp 38–40
  6. 6,0 6,1 Brandt pp 27–31
  7. 7,0 7,1 Brandt pp 41–42
  8. Nat Brandt maak melding van Son se dood in Auschwitz in "Con Brio"; dit was die eerste keer ontdek en ingeskryf op Joods Community Monument en die Duitse Wikipedia in 2012; Sien die inskrywing vir Henri Son by Joods Community Monument welke 'n afskrif insluit van sy Amsterdamse polisieregistrasiekaart.
  9. Brandt pp 42–53
  10. Brandt pp 50–53
  11. Brandt pp 52–53
  12. Brandt pp 53–59
  13. Brandt pp 59–62
  14. Brandt pp 60–62
  15. Brandt pp 64–78
  16. Brandt pp 78–80
  17. Brandt pp 52, 84, 95, 96
  18. Brandt pp 3–6, 81–83
  19. Brandt pp 86–88
  20. Brandt pp 12–26
  21. Brandt pp 14–15
  22. Brandt pp 89–91
  23. Brandt pp 91–93
  24. Brandt pp 97–102
  25. Brandt pp 102–104
  26. Brandt pp 101–109
  27. Brandt pp 109–113
  28. Brandt pp 113–115
  29. Brandt pp 110–118
  30. Brandt pp 119–122
  31. 31,0 31,1 Brandt pp 122–126
  32. Brandt pp 167–171
  33. Brandt pp 171–174
  34. Brandt pp 174–177
  35. 35,0 35,1 35,2 Brandt pp 177–185
  36. Brandt p 99
  37. Brandt pp 186–189
  38. Bernard Holland, "MISCHA SCHNEIDER DIES AT 81; CELLIST FOR BUDAPEST QUARTET", The New York Times, 5 Oktober 1985
  39. 39,0 39,1 Brandt pp 190–195
  40. Brandt pp 196–203
  41. Brandt dust jacket
  42. Die Sony Classical diskografie is bygevoeg as Aanhangsel 2 in Brandt, Nat (1993). Con Brio: Four Russians Called the Budapest String Quartet. Oxford Universiteit Drukkers, VSA.
  43. 43,00 43,01 43,02 43,03 43,04 43,05 43,06 43,07 43,08 43,09 43,10 43,11 43,12 43,13 43,14 43,15 43,16 "Recording & Discography - Budapest String Quartet & its members...", compiled by Youngrok Lee "Archived copy". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Julie 2011. Besoek op 13 Augustus 2010.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  44. 44,0 44,1 CD Biddulph 80222-2 (P)2005, UPC 744718022229: Boedapest Strykkwartet: Beethoven Strykkwartette Op. 59 No. 2, Op. 130.
  45. 45,0 45,1 45,2 45,3 45,4 45,5 CD Sony Classical Masterworks Heritage Mono Era MH2K-62870 2-plaat stel (P)1997, UPC 074646287026: 1940's mono opnames: Beethoven Strykkwartette Op. 18 Nos. 1, 4 & 6; Op. 59 No. 3 "Razoemofski"; Op. 95 "Serioso"; Strykkwintet Op. 29: Boedapest Strykkwartet, Milton Katims, altviool.
  46. 46,00 46,01 46,02 46,03 46,04 46,05 46,06 46,07 46,08 46,09 46,10 46,11 46,12 46,13 46,14 46,15 46,16 CD United Archives NUA01 8-plaat stel (P)2010, UPC 5494239160010: Beethoven: Die Volledige Strykkwartette: Boedapest Strykkwartet 1951-1952.
  47. 47,00 47,01 47,02 47,03 47,04 47,05 47,06 47,07 47,08 47,09 47,10 47,11 CD Sony Classical Masters 8-plaat stel (P)&(C)2010, UPC 886977767821: Die Boedapest Strykkwartet speel Beethoven: Die Volledige Strykkwartette. (Opname-datums is slegs tot jare beperk.)
  48. Volgens die voëlnotas wat deur Harris Goldsmith geskryf is, was hierdie Op. 18 No. 5 Minuet alleen opgeneem, met een herhaling wat weggelaat is, ten einde die finale 78rpm speelkant van Op. 59 No. 3 te vul. Geen melding word gemaak daarvan nie, maar dit wil voorkom asof daar voor die 1951-1952 opname-sessies geen ander opname van die gehele kwartet Op. 18 No. 5 was nie.
  49. 49,0 49,1 49,2 49,3 49,4 CD Sony Classical Masterworks Heritage Mono Era MH2K-62873 2-plaat stel (P)1997, UPC 0074646287323: 1940s mono opnames: Beethoven Strykkwartette Op. 127, Op. 131, Op. 132, Op. 135, Minuet van Op. 18 No. 5: Boedapest Strykkwartet.
  50. 50,0 50,1 CD Sony Classical Essential Classics Chamber Music SBK 46545 (C)1991 UPC 07464465452: Beethoven Strykkwartette Op. 59 No. 1 & 2 "Razoemofski": Boedapest Strykkwartet.
  51. 51,0 51,1 51,2 CD Sony Classical Essential Classics Chamber Music SBK 47665 (C)1991 UPC 07464476652: Beethoven Strykkwartette Op. 59 No. 3 "Razoemofsk"; Op. 74 "Harp"; Groot Fuga in B-moll majeur: Boedapest Strykkwartet.
  52. Volgens pamflet notas geskryf vir Biddulph 80222 deur die musikoloog Tully Potter, was die vroeëre Grosse Fuge (DB 1559-60) voor 1928 met Hauser, Pogany, Ipolyi en Son opgeneem.

Eksterne skakels wysig