Zimbabwe het bilaterale betrekkinge met verskeie lande. Na Ian Smith se eensydige onafhanklikheidsverklaring van die Verenigde Koninkryk in 1965 is Rhodesië se diplomatieke teenwoordigheid dramaties regoor die wêreld verminder. Teen die tyd van die Lancaster House-ooreenkoms in 1979 het Rhodesië slegs verteenwoordigende kantore in Londen, Bonn, Pretoria, Washington, D.C. en Tokio gehad. Verteenwoordiging in Maputo (destyds Lourenço Marques) en Lissabon is in 1975 gesluit ná die Angelier-rewolusie in Portugal. Onder Robert Mugabe het Zimbabwe 'n nuwe buitelandse beleid gevoer wat nouer saamwerk met Afrika-, Oosblok- en Onverbonde-state. Die hoofstad van die land, Harare, huisves tans 51 ambassades. Verskeie ander lande het ambassadeurs van ander hoofstede, veral Pretoria en Addis Abeba, geakkrediteer.
Die verhouding tussen Angola en Zimbabwe het sedert die ontstaan van beide state, Angola in 1975 en Zimbabwe in 1980, tydens die Koue Oorlog hartlik gebly. Terwyl Angola se buitelandse beleid verskuif het na 'n meer pro-VSA houding gebaseer op aansienlike ekonomiese bande, het onder die bewind van president Robert Mugabe, Zimbabwe se bande met die Weste in die laat negentigerjare versleg.
Na die omstrede Zimbabwiese presidentsverkiesing van 2008, het die Keniaanse premier Raila Odinga die Afrika-unie versoek om Zimbabwe te skors totdat 'vrye en regverdige verkiesings' plaasgevind het.[3] Hy het ook gevra dat Mugabe verwyder moet word.[4]
In die verlede het Zimbabwe 'n noue band met die regering van Moeammar al-Ghaddafi geniet, onder meer weens hul gedeelde vyandigheid teenoor Westerse regerings. Gedurende die Libiese Burgeroorlog in 2011 het die Mugabe-regime aangedui dat hy nie die anti- Ghaddafi Nasionale Oorgangsraad sal erken nie. Toe die personeel van die Libiese ambassade vertrek en by die NTC aangesluit het ná die beslissende Slag van Tripoli in Augustus 2011, het Harare die ambassade uitgesit en hulle 48 uur gegee om die land te verlaat. [5][6]
Die regerende partye van Namibië (sedert onafhanklikheid in 1990) en Zimbabwe (sedert onafhanklikheid in 1980) was sedert die pre-onafhanklikheidsdae nou, aangesien albei antikoloniale bewegings teen wit minderheidsregerings was. [7]
Zimbabwe het 'n ambassade in Pretoria en 'n konsulaat-generaal in Johannesburg
In die afgelope jaar, na die politieke krisis in die land, het die voormalige president Thabo Mbeki met die MDC en ZANU–PF bemiddel om 'n eenheidsregering te vorm, en het hy dikwels stilgebly oor die kwessies in Zimbabwe, wat kritiek ontlok het. [8] Na 'n cholera-uitbraak in Zimbabwe het die regerende ANC in Suid-Afrika ongeduldig geword en die partye aangespoor om 'n eenheidsregering te vorm.[9]
Aanvanklik het die twee lande goeie betrekkinge gehad nadat hulle onafhanklikheid verkry het. Die betrekkinge het egter onlangs gespanne geraak, aangesien Zambië, soos Botswana, soortgelyke 'smeerveldtogte' teen die Zambiese regering deur Zimbabwe se staatsbeheerde media berig het, beweer dat dit 'deur Brittanje gehuur is om 'n vinnige regime-verandering in Harare' te beywer. ' Die minister van buitelandse sake, Kabinga Pande, het gesê dat dit 'n protesoptog teen Zimbabwe ingedien het teen die "volgehoue kwaadwillige veldtog teen Zambië."[10]
Na die omstrede Zimbabwiese presidentsverkiesing van 2008, het die Zambiese president Levy Mwanawasa Mugabe se Zimbabwe as 'n 'streeksverleentheid' beskryf. [11]
Weens die swak rekord van Zimbabwe oor menseregte en demokrasie, het Kanada sanksies teen Zimbabwe ingestel wat hulpverlening en visumverbod insluit vir sommige lede van die Harare-regering. Die bilaterale handel beloop in 2011 C $ 16 miljoen, vergeleke met C $ 430 miljoen in 1999. Kanadese belegging in Zimbabwe is hoofsaaklik in die mynbousektor.[12]
"In die lig van die Westerse oorheersing, is Kuba 'n baken van hoop teen imperialisme. Kuba veg om sanksies in hul land te verwyder en Zimbabwe doen dieselfde. Ons het baie te leer van Kuba wat sy rewolusie in 1959 begin het. Ons sal gaan voort met ons solidariteit, gaan voort met die stryd en versterk ons samewerking. " — Arthur Mutambara, Zimbabwe se adjunk-premier [13]
Mexiko en Zimbabwe het in Maart 1985 diplomatieke betrekkinge gevestig. Meksiko het in 1990 'n ambassade in Harare geopen, maar die ambassade is later in 1994 gesluit. [15]
Meksiko is geakkrediteer by Zimbabwe vanaf sy ambassade in Pretoria, Suid-Afrika. [16]
Zimbabwe is van sy ambassade in Washington, D.C., Verenigde State in Mexiko geakkrediteer. [17]
Amerikaanse president Jimmy Carter het in Augustus 1980 met die Zimbabwiese premier Robert Mugabe vergader. [18]Die skrywer Geoff Hill het Carter gekritiseer omdat hy "stil gehou het toe Mugabe die pers genasionaliseer het, volksmoord gepleeg het teen minderheidstamme en die grondwet van Zimbabwe ondermyn het om homself die enigste bron van gesag te maak." [19]
Die Zimbabwiese minister van buitelandse sake, Simbarashe Mumbengegwi, het die Amerikaanse ambassadeur in Zimbabwe Christopher Dell op 9 November 2005 opgeroep en sy 'uiterste ontevredenheid' uitgespreek met die opmerkings wat Dell enkele dae tevore in Mutare gemaak het. Volgens Dell het korrupsie in die regering tot voedseltekorte gelei. Mugabe het gesê Dell kan 'hel toe gaan'. "[20]Dell het Zimbabwe op 9 November na Washington, D.C., Verenigde State verlaat vir konsultasies nadat hy met minister Mumbengegwi vergader het. [21]
Die Volksrepubliek China het Mugabe se Zimbabwe African National Union ondersteun, terwyl die Sowjetunie Joshua Nkomo se Zimbabwe African People's Union ondersteun het, die twee mededingende marxistiese organisasies wat 'n einde van Rhodesië wou bring en die vestiging van 'n eenparty Kommunistiese staat in sy plek gehad het.[1] Die aanvanklike belegging van die Volksrepubliek in Mugabe is voortgesit. China het meer in Zimbabwe belê as enige ander land, met 35 ondernemings wat meer as $ 600 miljoen bestee het USD.[23] Die noue verhouding tussen Zimbabwe en China word deels gedryf deur sanksies wat deur Westerse lande ingestel is in reaksie op die Zimbabwiese regering se voortgesette skending van menseregte.[24]
Li Ke, die vise-minister van ekonomiese betrekkinge, het Zimbabwe gedurende 13 dae in September 1980 besoek. Mugabe het China op 13 Oktober besoek en met premier Zhao Ziyang vergader.[2]
In Junie of Julie 2006 het die Zimbabwiese regering in die geheim Chinese gewere, koeëls, uitrustings teen oproer en ander militêre toerusting gekoop in ruil vir 30 ton ivoor], wat die [[Konvensie vir Internasionale Handel in Bedreigde Spesies] oortree ]] wat die verkoop van ivoor verbied. Interpol en CITES, 'n ivoor-waghondorganisasie, het die tansaksie ondersoek.[25] Die Zimbabwiese regering het in 2005 ses militêre vliegtuie van China gekoop en op 23 Augustus 2006 nog ses vliegtuie van drie Chinese ondernemings.[26] Twee dae later het die Zimbabwe Nasionale leër gesê dat hy 127 vragmotors vir $ 1,2 miljoen gekoop het.[27]
Die Chinese regering het op 21 April plaasmasjinerie ter waarde van $ 25 miljoen aan Zimbabwe geskenk, insluitend 424 trekkers en 50 vragmotors, as deel van 'n lening van $ 58 miljoen aan die Zimbabwiese regering. Die Mugabe-administrasie het vroeër beslag gelê op plase in wit besit en dit aan swartes gegee, en masjinerie in die proses beskadig. In ruil vir die toerusting en die lening, sal die regering van Zimbabwe onmiddellik 30 miljoen kilogram tabak na die Volksrepubliek China en soveel as 80 miljoen kilogram oor die volgende vyf jaar stuur. [24] John Nkomo, Speaker van die Volksraad van Zimbabwe, het China se belegging op 24 April 2007 geprys tydens 'n staatsdinee in Harare wat tydens die vier dae lange besoek van Jia Qinglin, voorsitter van die Nasionale komitee van die Chinese People's Political Consultative Conference, na Zimbabwe. [23] Misheck Sibanda, die hoofsekretaris van die president en die kabinet, Edna Madzongwe, president van die senaat, kabinetsministers en wetgewers van beide ZANU-PF en die Beweging vir Demokratiese Verandering het die dinee bygewoon.[28]
Die Volksrepubliek China het ‘n ambassade in Harare
Die verhouding tussen Israel en Zimbabwe is buitengewoon swak met die staatsbeheerde publikasie The Herald, wat die legitimiteit van Israel se bestaan bevraagteken. Die Zimbabwiese regering erken 'n onafhanklike Palestynse staat en pleit vir 'n tweestaatoplossing vir die Israelies-Palestynse konflik
Franse president Jacques Chirac het die regerings van die Verenigde Koninkryk en die Verenigde State kwaad gemaak toe hy president Mugabe in Februarie 2003 uitgenooi het na 'n Franse-Afrika konferensie oor Afrika in Frankryk. Mugabe het gesê hy voel 'tuis' in Parys en 'president Chirac dring daarop aan dat ons dit bywoon. Hy hou vas aan sy beginsels. Ons het leiers van sy statuur nodig.' Chirac het later benadruk dat hy nie Mugabe op sy wange gesoen het toe die konferensie begin het nie.[34] Vie VK het voorheen probeer om die Europese Unie te kry om Mugabe die reg te ontken om na Europa te kom, met verwysing na menseregteskendings in Zimbabwe.[35]
Betrekkinge tussen Rusland en Zimbabwe dateer uit Januarie 1979, tydens die Rhodesiese Bosoorlog. Die Sowjetunie het Joshua Nkomo se Zimbabwe African People's Union ondersteun en hulle van wapens voorsien; Robert Mugabe se pogings om Sowjet-steun vir sy Zimbabwe African National Union te verkry, is weer afgekeur, wat daartoe gelei het dat hy betrekkinge aangegaan het met die Sowjet-mededinger China. Na die einde van die blanke bewind in Zimbabwe het Robert Mugabe sy betrekkinge met China en Rusland versterk as gevolg van die intense Westerse druk op hom. Rusland handhaaf sterk ekonomiese en politieke bande met Zimbabwe en albei lande het die VN-resolusie geveto wat VN-sanksies teen Zimbabwe sou ingestel het, wat op 12 Julie 2008 deur sowel die VSA as die Verenigde Koninkryk voorgestel is.
Die Verenigde Koninkryk het 'n ambassade in Harare.
Zimbabwe het 'n ambassade in Londen.
Histories was die verhouding tussen Zimbabwe en die Verenigde Koninkryk nou. Die afgelope dekade was die verhouding tussen Zimbabwe en die Verenigde Koninkryk egter tipies koud; met president Robert Mugabe wat die voormalige koloniale mag gereeld van sabotasie beskuldig het; dat hulle die land wil verwoes en self poog om die land binne te val.[40] Op sy beurt weier die Britse premier, Gordon Brown, om 'n Afrika / Europese beraad by te woon terwyl Mugabe uitgenooi is, met verwysing na die swak menseregterekord van Zimbabwe.[41] Die Verenigde Koninkryk het ook nie 'n toespraak van Mugabe bygewoon tydens die Hoëvlak-konferensie oor wêreldvoedselsekerheid van 2008 waarna hy verklaar dat sy teenwoordigheid daar "onwelvoeglik" was.[42] Mugabe is egter later met mag in November 2017 verwyder en kort daarna word Brittanje se minister van Afrika, Rory Stewart, die eerste Britse minister geword wat Zimbabwe in twee dekades besoek.[43]
In Januarie 2019 het die konserwatiewe sekretaris en woordvoerder van die verdediging, Geoffrey Van Orden, gesê dat die EU sy sanksies teen Zimbabwe moet hersien na die wrede onderdrukking van die opposisiemagte.[44]
In 2002 het die John Howard-regering in Australië geteikende sanksies teen lede van die Zimbabwiese regering ingestel in protes teen die verslegtende politieke situasie in Zimbabwe. Die sanksies is in 2007 verleng en versterk.[45] Hierdie sanksies het beperkings op reis na en deur Australië vir sekere lede van die Zimbabwiese regering, opskorting van alle nie-humanitêre hulp en verbod op verdedigingsskakels ingesluit.[46] Die Rudd-regering het in 2008 verdere sanksies teen Zimbabwe oorweeg, terwyl minister van buitelandse sake Stephen Smith verklaar dat "ek dit duidelik gemaak het dat ons oop is om meer sanksies te oorweeg ... Ons is tans aktiewe oorweging te gee aan die kwessie. "[47]
↑ 1,01,1The Great Wall and the Empty Fortress: China's Search for Security. n.d. p. 48.
↑ 2,02,12,2?, ? (n.d.). Southern African Political History: A Chronological of Key Political Events from Independence to Mid-1997. pp. 711–712.{{cite book}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)
Algerië
Angola
Botswana
Egipte
Ethiopië
Ghana
Guinee
Kaap Verde
Demokratiese Republiek die Kongo
Kongo
Kenia
Lesotho
Libië
Malawi
Mauritius
Mosambiek
Namibië
Nigerië
Rwanda
Arabiese Demokratiese Republiek Sahara
Sierra Leone
Suid-Afrika
Soedan
Eswatini
Tanzanië
Tunisië
Uganda
Zambië
Argentinië
Bahamas
Brasilië.svg){kind=small}
Kanada
Chili
Kuba
Guyana
Meksiko
Peru
Verenigde State
Uruguay
Armenië
Bangladesj
Volksrepubliek China
Georgië
Indië
Indonesië
Iran
Israel
Japan
Koeweit
Maleisië
Nepal
Noord-Korea
Oman
Pakistan
Saoedi-Arabië
Singapoer
Suid-Korea
Sri Lanka
Turkye
Thailand
Turkmenistan
Viëtnam
Jemen
België
Bulgarye
Siprus
Denemarke
Finland
Frankryk
Duitsland
Griekeland.svg){kind=small}
Vatikaanstad
Hongarye
Ierland
Italië
Letland
Litaue
Nederland
Noorweë
Oostenryk
Pole
Portugal
Roemenië
Rusland
Serwië
Slowakye
Spanje
Swede
Switserland
Oekraïne.svg){kind=small}
Verenigde Koninkryk
Australië
Nieu-Seeland
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.