Das Kapital

Das Kapital (Die Kapitaal), ook bekend as Capital. Critique of Political Economy (Duits: 'Das Kapital. Kritik der Politischen Ökonomie, 1867–1883') deur Karl Marx is 'n fundamentele teoretiese teks in die materialistiese filosofie, ekonomie en politiek. Marx het daarop gemik om die ekonomiese patrone te belig wat die kapitalistiese produksiemodus ondersteun, in teenstelling met klassieke politieke ekonome soos Adam Smith, Jean-Baptiste Say, David Ricardo en John Stuart Mill. Marx het nie geleef om die beplande tweede en derde dele te publiseer nie, maar hulle is albei van sy notas voltooi en na sy dood deur sy kollega Friedrich Engels gepubliseer. Das Kapital is die mees aangehaalde boek in die sosiale wetenskappe wat voor 1950 gepubliseer is.

Das Kapital
Oorspronklike titel	Das Kapital. Kritik der politischen Oekonomie
Skrywer	Karl Marx
Land	Duitsland
Taal	Duits
Onderwerp	Kapitalisme, kommunisme
Genre	Nie-fiksie
Uitgewer	Verlag von Otto Meisner
Uitgegee	1867
Letterkunde-portaal

Temas

Karl Marx

In Das Kapital (1867) stel Marx voor dat die motiveringskrag van kapitalisme is die uitbuiting van arbeid, wie se onbetaalde werk die uiteindelike bron van surpluswaarde is. Die eienaar van die produksiemiddele is in staat om die reg tot hierdie surpluswaarde te eis omdat hy of sy wettiglik deur die regering beskerm word deur eiendomsregte en die wettige gevestigde verdeling van aandele wat volgens wet net aan eienaars van die maatskappy voorsien moet word en hul raadslede. Die historiese deel van die boek wys hoe hierdie regte in die eerste plek verkry is, hoofsaaklik deur plundering en verowering, sowel as die bedrywigheid van die handelaar en die middelman. Deur die vervaardiging van kapitaal (vervaardigde goedere), reproduseer die werkers voortdurend die ekonomiese toestande waarbinne hulle werk. Kapitaal voorsien 'n verduideliking van die "bewegingswette" van die kapitalistiese ekonomiese stelsel, vanaf die oorsprong tot die toekoms, deur beskrywing van die dinamika van die akkumulasie van kapitaal, die groei van loonarbeid, die transformasie van die werkplek, die konsentrasie van kapitaal , kommersiële kompetisie, die bankstelsel, die afname in die winskoers, landhuur, ensovoorts.

Die kritiek van die politieke ekonomie van kapitalisme stel voor dat:

• Loonarbeid is die basiese "selvorm" (handelseenheid) van 'n kapitalistiese samelewing. Aangesien handel as 'n menslike aktiwiteit geen addisionele moraliteit impliseer as wat nodig is om goedere en dienste te koop en verkoop nie, het die groei van die markstelsel diskrete entiteite van die ekonomiese, morele en regsgebiede van menslike aktiwiteite in die samelewing gemaak; gevolglik is subjektiewe morele waarde van die objektiewe ekonomiese waarde geskei.
• Vervolgens het die politieke ekonomie, die regverdige verspreiding van rykdom en "politieke rekenskap" oor belasting, drie diskrete velde van menslike aktiwiteit geword naamlik; ekonomie, reg en etiek, met politiek en ekonomie geskei.
• "Die ekonomiese samestelling van die samelewing is 'n proses van die natuurlike geskiedenis". Dit is dus moontlik vir 'n politieke ekonoom om die wetenskaplike wette van kapitalisme objektief te bestudeer, aangesien die uitbreiding van die markstelsel van handel die menslike ekonomiese verhoudinge geobjektifeer het, die gebruik van geld (kontantneksus) het godsdienstige en politieke illusies oor die ekonomiese waarde daarvan verwerp en vervang met 'n kommoditeit fetisjisme, die oortuiging dat 'n voorwerp (kommoditeit) inherente ekonomiese waarde het.
• Die strukturele teenstrydighede van 'n kapitalistiese ekonomie, die gegensätzliche Bewegung, beskryf die teenstrydige beweging wat voortspruit uit die dubbele karakter van arbeid en dus die klasstryd tussen arbeid en kapitaal, die loonwerker en die eienaar van die produksiemiddele. Hierdie kapitalistiese ekonomiese teenstrydighede werk "agter die rug" van die kapitaliste en die werkers as gevolg van hul aktiwiteite en bly steeds buite hul onmiddellike persepsies as mans en vroue en as sosiale klasse.
• Die ekonomiese krisisse (resessie, ekonomiese depressie, ensovoorts) wat gewortel is in die teenstrydige karakter van die ekonomiese waarde van die kommoditeit (sel-eenheid) van 'n kapitalistiese samelewing, is die toestande wat die proletariese revolusie propageer – wat die Kommunistiese Manifes (1848) gesamentlik geïdentifiseer as 'n wapen, gesmee deur die kapitaliste, wat die werkersklas "teen die bourgeoisie self" gedraai het.
• In 'n kapitalistiese ekonomie verhoog tegnologiese verbetering en die gevolglike verhoogde produksie die hoeveelheid materiële rykdom (gebruikswaarde) in die samelewing terwyl die ekonomiese waarde van dieselfde rykdom gelyktydig verminder word, en sodoende die winssnelheid verminder – 'n paradoks wat kenmerkend is van die ekonomiese krisis in 'n kapitalistiese ekonomie. "Armoede in die middel van baie" as gevolg van oorproduksie en onderverbruik.

Na twee dekades van ekonomiese studie en voorbereidende werk (veral met betrekking tot die teorie van surpluswaarde), verskyn die eerste volume in 1867 as The Production Process of Capital. Na Marx se dood in 1883, het manuskripte en die eerste volume Engels Volume II: The Circulation Process of Capital in 1885 bekendgestel; en Volume III: The Overall Process of Capitalist Production in 1894. Hierdie drie volumes is gesamentlik bekend as Das Kapital.

Bron

• Hierdie artikel is vertaal vanuit die Engelse Wikipedia