David Bruce Davidson
David Bruce Davidson (gebore 1961, Londen) is 'n elektriese ingenieur aan die Curtin University, Perth, Australië, wie se werk begin het op die gebied van rekenaar elektromagnetika, gefokus op die onderliggende teorie- en ingenieurstoepassings van eindige‑element metodes. In 2012 is hy die titel "Genoot aan die Instituut vir Elektriese en Elektroniese Ingenieurs" (IEEE) toegeken vir bydraes tot rekenaar elektromagnetika .[1] Hy is die leier van die ingenieurswese span van die Curtin Instituut vir Radio Sterrekunde, deel van die Internasionale Sentrum vir Radio-Sterrekunde Navorsing (ICRAR). Sy huidige navorsingsbelange sluit in rekenkundige elektromagnetika en ingenieurselektromagnetika vir radio-astronomie.
| David Bruce Davidson | |
| Gebore | 1961 (62–63 jaar oud) Londen |
|---|---|
| Burgerskap | Suid-Afrikaans |
| Vakgebied | Elektriese ingeneurswese |
| Instelling(s) | WNNR Universiteit Stellenbosch Curtin University |
| Alma mater | Universiteit Stellenbosch |
| Bekend vir | Ingenieurswese toepassings van eindige‑element metodes |
| Webblad | Prof Davidson se webblad |
Lewe en loopbaan wysig
Davidson is in 1961 in Londen gebore. Hy het 'n B.Eng (1982), B.Eng (Hons) (cum laude) (1983) en M.Eng (cum laude) (1986) aan die Universiteit van Pretoria behaal. Nadat hy sy militêre diens in die Suid-Afrikaanse Nasionale Weermag voltooi het het hy by die WNNR in Pretoria aangesluit. Die fokus van sy werk was hoofsaaklik verdedigingselektronika.[2]
In 1988 is hy as Senior Lektor aan die Departement Elektriese en Elektroniese Ingenieurswese aan die Universiteit Stellenbosch aangestel. Hy het in 1991 sy PhD aan die Universiteit van Stellenbosch behaal met 'n proefskrif oor parallelle verwerking vir berekeningselektromagnetika. In 1992 was hy as medeprofessor en vanaf 1996, as professor aangestel.[2]
Tydens sy eerste sabbatsverlof (Januarie - Julie 1993) was hy 'n Besoekende Skolier aan die University of Arizona in Tucson. Hy het met Richard W. Ziolkowski gewerk op rekenkundige elektromagnetisme-tegnieke vir toepassings in optika.[2]
Tydens sy tweede sabbatsverlof (Januarie - Julie 1997) was hy 'n Besoekende Genoot-meen aan Trinity College, Cambridge en het saam met Ronald Ferrari gewerk. Hy het ook saam met die University of Cambridge se Elektrisiteitsbenuttingsgroep van die Ingenieurswese Departement, onder Ricky Metaxas, gewerk. Die groep het gewerk aan eindige‑element metodes vir radiofrekwensie probleme in elektromagnetika.[2]
Hy het Delft-universiteit se Internasionale Navorsingsentrum vir Telekommunikasie-Oordrag en Radar besoek, waar hy saam met Leo Ligthart as gasprofessor gewerk het tydens sy derde sabbatsverlof (Februarie-Julie 2003). Hier het hy gewerk op tyd-domein eindige‑element metode-formulerings wat toegepas is op grond-penetrerende radar.[2]
In 2009 het sy sabbatsverlof hom na die University of Manchester geneem.[3]
In 2017 het hy 'n D.Eng aan die Universiteit Stellenbosch behaal.[3]
In 2018 het hy aan die Internasionale Sentrum vir Radio Sterrekunde Navorsing van Curtin University in Australië aangesluit. Davidson lei die ingenieursspan van die Curtin Instituut vir Radio-Sterrekunde. Hulle fokus op die internasionale Square Kilometer Array (SKA) (vierkante kilometer-opstelling) radioteleskoop, sowel as die Murchison Widefield Array. Hulle is betrokke by navorsing so uiteenlopend soos antenna ontwerp, elektromagnetiese simulasie en meetkunde.[3]
wysig
Davidson se aanvanklike navorsingsbelange het gefokus op rekenkundige tegnieke, insluitende die metode van momente, eindige‑verskil tyd-domein en eindige‑element metodes. Sy werk was gefokus op die onderliggende teorie en ingenieurstoepassings van die metodes .[2]
Hy was betrokke by die Nasionale Sentrum vir Hoëprestasie-rekenaars se Rekenaaringenieurswese spesiale belangegroep. Hy was ook betrokke by die MeerKAT en SKA projekte. Hy was die hoofnavorser aan die Universiteit Stellenbosch se MeerKAT en Hoëprestasie-rekenaars vir Radio-astronomie navorsingsprojek. Die projek was in samewerking met die Universiteit van Kaapstad, die WNNR se Sentrum vir Hoëprestasie-rekenaars en die MeerKAT kantoor.[2]
Davidson se navorsing by Curtin Universiteit fokus op radio-astronomie en veral op antenna-ontwerp, rekenaar elektromagnetiese simulasie en meetkunde; instrument-kalibrasie en interferometrie.[3]
Publikasies wysig
Davidson het meer as 50 joernaalartikels en 100 konferensierekords gepubliseer. Sy boek, Computational Electromagnetics for RF and Microwave Engineering (Berekening Elektromagnetika vir Radiofrekwensie- en Mikrogolf-Ingenieurswese)[4] is in 2005 gepubliseer met 'n tweede uitgawe in 2010.
Erkenning en toekennings wysig
- Nasionale Navorsingstigting (NNS) se Presidentstoekenning (1995)[2]
- NNS se Ingenieursbeoordelingskomitee (2001, 2002, 2006)
- B1-gradering van NNS
- Rektorstoekenning vir Uitnemende Navorsing, Universiteit Stellenbosch (2005)
- Mede- en senior lid van IEEE (2012)[1]
- Lid van die Toegepaste Rekenaar- en Elektromagnetiese Vereniging (ACES)
- Lid en voorsitter van SAIEEE 1996-98
- Redakteur van IEEE se Antennas and Propagation-tydskif se "EM Programmer's Notebook"-kolom
- Redakteur van IEEE se Antennas and Propagation-briewe (2006-2008)
- Algemene voorsitter, Agtste Internasionale Werkswinkel oor Eindige‑Elemente vir Mikrogolfingenieurswese (2006)
- Voorsitter van die ICEAA IEEE-APWC se Plaaslike Organiserende Komitee (2012)
Verwysings wysig
- ↑ 1,0 1,1 2012 elevated fellow (Engels) (PDF). IEEE Fellows Directory. Argief geskep van die oorspronklike op 13 November 2012. URL besoek op 10 April 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Prof David B Davidson (Engels). Universiteit Stellenbosch. Argief geskep van die oorspronklike op 14 Oktober 2017. URL besoek op 10 April 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 David Davidson, ICRAR Person Profile (Engels). ICRAR.com (Curtin University). URL besoek op 10 April 2019.
- ↑ Davidson, David B. (2005). Computational Electromagnetics for RF and Microwave Engineering (in Engels). Cambridge University Press. ISBN 9780521838597. Besoek op 10 April 2019.