Elisabeth Leonskaja
Elisabeth Leonskaja (gebore op 23 November 1945) (In Russies: Елизавета Ильинична Леонская) is 'n Sowjetse en Oostenrykse pianis. Sy was gebore in 'n gesin van Joodse en Poolse afkoms wat in Tbilisi gewoon het,[1][2] wat toe die hoofstad van die Georgiese Sowjet Sosialistiese Republiek was. Toe Leonskaja ses en 'n half jaar oud was, was haar ouers daartoe in staat om vir haar, haar eerste regopstaande klavier te koop. Teen die ouderdom van sewe jaar het sy die toelatingseksamen van een van Tbilisi se sestig musiekskole geslaag.[verwysing benodig] Teen elfjarige leeftyd het sy haar orkestrale buiging gemaak met Beethoven se Klavierconcerto in C Majeur (Op. 15), teen 13 jarige leeftyd het sy haar eerste solo uitvoering gegee. Teen veertienjarige leeftyd het sy met 'n intensiewe vierjaar tydperk van studies by die sekondêre skool begin met 'n nuwe klavieronderwyser van Kiev, beïnvloed deur die Russiese Skool van Klavier. In 1964 het Elisabeth Leonskaja[3] die Enesco Internasionale Klavierkompetisie in Boekarest gewen. Die lede van die beoordelingspaneel het die komponis en dirigent Aram Khachaturian en die pianis Arthur Rubinstein ingesluit.[4]
In 1964 het Leonskaja met haar studies by die Moskouse Konservatoria begin. Gedurende haar jare by die konservatoria het sy pryse gewen tydens die George Enescu-fees, Long-Thibaud-Crespin kompetisie en die Koningin Elisabeth Musiekkompetisie in Boekarest, Parys en Brussel.[verwysing benodig]Leonskaja het die Sowjetunie in 1978 verlaat en woon sedertdien in Wene. 'n Noemenswaardige opname van Leonskaja is Edvard Grieg se klavierverwerkings van Mozart se klaviersonates K. 545 en K. 533/494, begelei deur Sviatoslav Richter, saam met wie sy 'n naby vriendskap en samewerking opgebou het. Sy het verskeie jare vir Teldec opnames gemaak, maar maak nou opnames vir die Duitse plate-etiket MD en gee ook baie meesterklasse.[verwysing benodig]
Eerbewyse en pryse wysig
- Oostenrykse Kruis van Eer vir Wetenskap en Kuns, 1ste klas(2005)[5]
- Ereburger van Deutschlandsberg (1999)[verwysing benodig]
Verwysings wysig
- ↑ Interview in the Irish Times
- ↑ Elisabeth Leonskaja, Queen Elizabeth Hall, London
- ↑ Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.51. ISBN 978 2 3505 5192 0.
- ↑ http://www.cosmopolis.ch/english/music/e0018800/elisabeth_leonskaja_franz_schubert_e01880000000000000.htm
- ↑ "Reply to a parliamentary question" (pdf) (in Duits). p. 1683. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 14 April 2020. Besoek op 4 Februarie 2013.
Eksterne skakels wysig
- Elisabeth Leonskaja. Amptelike webwerf met amptelike fotos en biografie
- Q&A: Elisabeth Leonskaja (4 Desember 2010)