Galeazzo Ciano
Gian Galeazzo Ciano (/ˈtʃɑːnoʊ/ CHAH-noh, Italian: [ɡaleˈattso ˈtʃaːno]; 18 Maart 1903 - 11 Januarie 1944) was 'n Italiaanse diplomaat en politikus wat van 1936 tot 1943 as minister van Buitelandse Sake gedien het in die regering van sy skoonpa, Benito Mussolini.
Hy was die seun van admiraal Costanzo Ciano, 'n stigterslid van die Nasionale Fascistiese Party; pa en seun het albei in 1922 aan die Mussolini-Maart in Rome deelgeneem. Kiano het in die Italo-Ethiopiese oorlog (1935–36) optrede gesien en is met sy terugkeer as minister van Buitelandse Sake aangestel. Ná 'n reeks nederlae in die Tweede Wêreldoorlog het Ciano begin om die oorgawe van Italië te aanvaar en is hy uit sy pos ontslaan. Hy dien toe as ambassadeur in die Vatikaan.
In Julie 1943 was Ciano onder die lede van die Groot Raad van Fascisme wat Mussolini se vervolging en daaropvolgende arrestasie afgedwing het. Ciano het voortgegaan om na Duitsland te vlug, maar is gearresteer en uitgelewer aan die nuwe regime van Mussolini, die Italiaanse Sosiale Republiek. Onder Duitse druk het Mussolini beveel dat Ciano gelikwideer word, en op 11 Januarie 1944 is hy deur 'n vuurpeloton tereggestel.
Ciano het 'n dagboek geskryf en agtergelaat wat deur verskeie geskiedkundiges as eerstehandse bron gebruik is, waaronder William Shirer in sy The Rise and Fall of the Third Reich en in die vieruurlange HBO-dokumentêre drama Mussolini en I.
Eksterne skakels wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Galeazzo Ciano.
