Die Geminides is ’n meteoorreën wat deur die voorwerp 3200 Phaethon veroorsaak word;[4] dit is vermoedelik ’n Pallas-asteroïde[5] met ’n rotskomeetwentelbaan.[6] Die Geminides en Quadrantides is die enigste meteoorreëns wat nie deur ’n komeet veroorsaak word nie. Die meteore van dié reën beweeg stadig en kan in Desember gesien word – die hoogtepunt is die oggend van 14 Desember. Die reën word blykbaar elke jaar intenser en tydens onlangse voorvalle is 120 tot 160 meteore per uur waargeneem onder die beste sigtoestande, gewoonlik omstreeks 02:00 tot 03:00. Die Geminides is in 1862[1] die eerste keer waargeneem – baie meer onlangs as ander meteoorreëns soos die Perseïdes (36 n.C.) en Leonides (902 n.C.).

Geminides
Die Geminides soos gesien in die Noordelike Halfrond.
Die Geminides soos gesien in die Noordelike Halfrond.
Ontdekking  1862[1]
Moederliggaam  3200 Phaethon[2]
Uitstralingspunt
Sterrebeeld  Tweeling (naby die ster Castor)
Regte klimming  07h 28m[2]
Deklinasie  +32°[2]
Eienskappe
Voorkoms  7–17 Desember[2]
Hoogtepunt  14 Desember
Spoed  35 km/s[3]
Sterre per uur  75+[2]

Uitstralingspunt wysig

Die Geminides lyk of hulle van ’n sentrale punt in die sterrebeeld Tweeling kom, vandaar hul naam. Hulle kan egter op enige plek aan die hemelruim voorkom en lyk dikwels gelerig. Noord van die ewenaar styg die uitstralingspunt net voor sonsopkoms. In die Suidelike Halfrond word die uitstralingspunt eers omtrent middernag sigbaar. In die Noordelike Halfrond kan meer meteore gesien word omdat die uitstralingspunt hoër in die lug is.[7] Die meteore beweeg teen ’n gemiddelde spoed in vergelyking met dié van ander reëns, sowat 35 km per sekonde, en hulle is dus maklik om te sien. Die Geminides word nou deur baie beskou as die mees konsekwente en aktiefste jaarlikse meteoorreën. Geminides disintegreer op ’n hoogte van sowat 38 km of meer.[8]

Bekende Geminides wysig

 
Die asteroïde 3200 Phaethon, die moederliggaam van die Geminides, soos afgeneem op 25 Desember 2010 met die F14-Cassegrain-teleskoop van 37 cm by die Winer-sterrewag in Sonoita, Arizona.
Jaar Aktief Hoogtepunt Maksimum per uur Maanfase
2006 7–17 Desember 14 Desember 115[9] 33% afnemend
2007 15 Desember 122[10] 28% groeiend
2008 14 Desember 139[11] 96% vol
2009 13 Desember 120[12] 10% donker
2010 7–17 Desember 14 Desember 127[13] 57% eerste kwartier
2011 14 Desember 198[14] 86% afnemende bolmaan
2012 4–17 Desember[3] 13–14 Desember[3] 109[15] 1% donker
2013 14–17 Desember[16] 14 Desember[16] 134[17] 91% vol
2014 4–17 Desember[18] 14 Desember[18] 253[19] 50% laaste kwartier

Verwysings wysig

  1. 1,0 1,1 Gary W. Kronk. "Observing the Geminids" (in Japannees). Meteor Showers Online. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 November 2019. Besoek op 14 November 2012.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Moore, Patrick; Rees, Robin (2011), Patrick Moore's Data Book of Astronomy (2nd ed.), Cambridge University Press, p. 275, ISBN 0-521-89935-4, http://books.google.com/books?id=2FNfjWKBZx8C&pg=PA275. 
  3. 3,0 3,1 3,2 "IMO Meteor Shower Calendar 2012: Geminids (GEM)" (in Engels). International Meteor Organization. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2016. Besoek op 13 Desember 2012.
  4. Brian G. Marsden (25 Oktober 1983). "IAUC 3881: 1983 TB AND THE GEMINID METEORS; 1983 SA; KR Aur (Circular No. 3881)" (in Engels). Central Bureau for Astronomical Telegrams. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2019. Besoek op 18 Mei 2009.
  5. Victoria Jaggard (12 Oktober 2010). "Exploding Clays Drive Geminids Sky Show?". National Geographic Society. Besoek op 18 Oktober 2010.
  6. Jewitt, David; Li, Jing (2010). "Activity in Geminid Parent (3200) Phaethon". [astro-ph.EP]. 
  7. "Radiant (Northern vs Southern)". NASA Meteor Watch op Facebook. 12 Desember 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Mei 2020. Besoek op 14 Desember 2012.
  8. "NASA All Sky Fireball Network: Geminid End Heights". NASA Meteor Watch op Facebook. 11 Desember 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Mei 2020. Besoek op 11 Desember 2012.
  9. "Geminids 2006: visual data quicklook" (in Engels). International Meteor Organization. 25 April 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 13 Desember 2012.
  10. "Geminids 2007: visual data quicklook" (in Engels). International Meteor Organization. 10 Augustus 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 13 Desember 2012.
  11. "Geminids 2008: visual data quicklook" (in Engels). International Meteor Organization. 2 Januarie 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Maart 2016. Besoek op 13 Desember 2012.
  12. "Geminids 2009: visual data quicklook" (in Engels). International Meteor Organization. 19 April 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 13 Desember 2012.
  13. "Geminids 2010: visual data quicklook" (in Engels). International Meteor Organization. 19 September 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 13 Desember 2012.
  14. "Geminids 2011: visual data quicklook" (in Engels). International Meteor Organization. 18 Januarie 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 13 Desember 2012.
  15. "Geminids 2012: visual data quicklook" (in Engels). International Meteor Organization. 21 Desember 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2016. Besoek op 11 Oktober 2013.
  16. 16,0 16,1 "IMO Meteor Shower Calendar 2013: Geminids (GEM)" (in Engels). International Meteor Organization. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Mei 2016. Besoek op 11 Oktober 2013.
  17. "Geminids 2013: visual data quicklook". International Meteor Organization. 21 Desember 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Oktober 2016. Besoek op 6 Januarie 2014.
  18. 18,0 18,1 "IMO Meteor Shower Calendar 2014 – Geminids". International Meteor Organization (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Mei 2016. Besoek op 4 September 2015.
  19. "Geminids 2014: visual data quicklook". International Meteor Organization (in Portugees). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 September 2016. Besoek op 4 September 2015.

Eksterne skakels wysig