Wikipedia

Hilary Hahn

Hilary Hahn (* 27 November 1979 –) is 'n Amerikaanse violis. Sy het dwarsoor die wêreld as beide solis saam met leidende orkeste asook as 'n solo-uitvoerder opgetree. Sy het ook 'n reputasie as 'n voorstander van kontemporêre musiek opgebou. Verskeie komponiste het al vir haar werke geskryf, insluitende die concerti deur Edgar Meyer en Jennifer Higdon, partitas deur Antón García Abril, en 'n viool- en klaviersonate deur Lera Auerbach.

Hilary Hahn
Hahn in 2006
Agtergrondinligting
Gebore27 November 1979 (1979-11-27) (44 jaar oud)
Lexington, Virginië, VSA
GenresKlassiek
Beroep(e)Violis
Instrumente1864 J.B. Vuillaume (Il Cannone Guarneri-reproduksie)
Webwerfhttp://www.hilaryhahn.com

Jeug en opvoeding wysig

Hahn is op 27 November 1979 in Lexington, Virginië gebore.[1] Sy het in Baltimore, Maryland grootgeword.[2][3] Haar vader, Steven Hahn, was 'n joernalis en bibliotekaris. Haar oumagrootjie aan vaderskant was afkomstig van Bad Dürkheim in Duitsland.[2] Haar moeder Anne was 'n rekeningkundige.[2][3]

Hahn het een maand voor haar vierde verjaardag begin viool speel. Sy het by die Peabody Instituut van Baltimore opleiding in die Suzuki metode ontvang. Sy het vir 'n jaar aan 'n Suzuki-klas deelgeneem. Sy het van 1985 tot 1990 onder Klara Berkovich in Baltimore gestudeer.[4]

Hahn het in 1990 op die ouderdom van tien jaar by die Curtis Instituut van Musiek in Philadelphia ingeskryf waar sy 'n student van Jascha Brodsky was. Sy het vir sewe jaar saam met Brodsky studeer waartydens sy die études van Rodolphe Kreutzer, Otakar Ševčík, Pierre Gaviniès, en Rode, asook die Paganini Caprices geleer het. Sy het ook begin om agt-en-twintig vioolconcertos, kamermusiekwerke en 'n veelheid van skoustukke aan te leer.[5]

Hahn het teen die ouderdom van sestien jaar die Curtis Instituut se universiteitsvereistes voltooi, maar vir verskeie jare daarna aangebly om keusevakke te neem en te voltooi. Sy het in Mei 1999 'n Baccalaureus artiumgraad in Musiek ontvang.[5] Sy het gedurende hierdie tyd die viool saam met Jaime Laredo,[6] en kamermusiek saam met Felix Galimir en Gary Graffman, studeer.[1]

Sy het ook vier semesters by Middlebury College aan taalprogramme in Duits, Frans en Japannees spandeer.[7]

Musiekloopbaan wysig

Hahn het op die ouderdom van elf jaar haar orkestrale buiging met die Baltimore Simfonieorkes gemaak.[8] Kort daarna het sy haar buiging met die Philadelphia Orkes,[9] Cleveland Orkes, Pittsburgh Simfonieorkes, en die New York Filharmoniese Orkes gemaak.[9] Sy maak in 1994 haar internasionale buiging met die speel van die Bernstein Serenade in Hongarye met Ivan Fischer en die Boedapest Feesorkes. Haar Duitse buiging was in 1995 met 'n uitvoering van die Beethoven Vioolconcerto met Lorin Maazel en die Beierse Radio Simfonieorkes.[10] Die konsert was in Europa uitgesaai.

Sy het 'n jaar later op die ouderdom van sestien haar buiging by Carnegie Hall in New York Stad as solis saam met die Philadelphia Orkes gemaak.[11] Tydens 'n 1999 onderhoud met Strings Magazine het sy vir o.a. David Zinman, die dirigent van die Baltimore Simfonieorkes en Hahn se mentor sedert sy tien jaar oud was, aangehaal as persone wat in haar opinie invloedryk was in haar ontwikkeling as musikant en student, asook Lorin Maazel, saam met wie sy in Europa opgetree het. (Beierse Radio-simfonieorkes).[12]

Hahn het in 1996 begin opnames maak.[13] Sy het tot op datum 16 CDs op die Deutsche Grammophon en Sony plate-etikette vrygestel, sowel as drie DVDs, 'n Oscar-genomineerde rolprentklankbaan, 'n bekroonde opname vir kinders, en verskeie samestellings. Haar opnames vermeng dikwels nuwer en tradisionele stukke.[14] Haar plate sluit parings van Beethoven met Bernstein, Schoenberg met Sibelius, Brahms met Strawinski, en Tsjaikofski saam met Jennifer Higdon, in.[15][16][17][18]

Sy het met verskeie orkeste soos die Londen Simfonieorkes,[19] New York Filharmoniese Orkes, Boston Simfonieorkes, Koninklike Concertgebouw Orkes, NHK Simfonieorkes, Los Angeles Filharmoniese Orkes en Singapoer Simfonieorkes, gespeel. In 2007 het sy haar buiging saam met die Chicago Simfonieorkes gemaak en in die Vatikaanstad gespeel saam met die Stuttgart Radio-simfonieorkes onder leiding van Gustavo Dudamel.[20][21] Die konsert was opgeneem en deur Deutsche Grammophon vrygestel.[22]

Sy het ook opgetree as 'n kamermusikant. Sy het sedert 1992 byna elke jaar in die Skaneateles Kamermusiekfees in Skaneateles, New York, opgetree.[23] Sy het van 1995 tot 2000 opgetree en kamermusiek gestudeer by die Marlboro Musiekfees in Vermont,[24] en in 1996 was sy 'n kunstenaar en lid van die kamermusiek mentorprogram van die Kamermusiekgenootskap van Lincoln Sentrum.[5] In 2004 het sy in Sint Petersburg, Rusland met die Poulenc Trio getoer.[25]

In 2012 het Hahn in samewerking met die Duitse pianis en komponis Hauschka 'n plaat getiteld Silfra vrygestel. Die liedjies daarop was geheel en al geïmproviseer. Silfra was deur Valgeir Sigurðsson geproduseer.[26][27] Volgens Hahn skuif ander musikante gereeld tussen genres rond en maak dit mens vry om op 'n ander wyse te dink as die wyse waarop jy opgelei is om te dink."[28]

In Junie 2014 was die Glashütte Original MusikFestspiel-Preis van die Dresden Musiekfees aan haar toegeken.[29]

Instrument wysig

 
Hilary Hahn, viool; Valentina Lisitsa, klavier (2009)

Hahn maak gebruik van 'n reproduksie van Paganini se Cannone viool wat deur Vuillaume in 1864 gemaak is.[30] Tydens 'n onderhoud op Deense televisie het Hahn gesê dat sy byna nooit haar instrument buite haar sig laat nie. Sy gebruik strykstokke wat deur die Amerikaner Isaac Salchow[31] en die Fransmanne Émile Ouchard, Paul Jombar, en Emil Miquel gemaak word.

Platelys wysig

  • Hilary Hahn Plays Bach (1997) met Bach se Partita No. 3 in E majeur, BWV 1006, Partita No. 2 in D mineur, BWV 1004 en Sonate No. 3 in C majeur, BWV 1005
  • Beethoven Vioolconcerto / Bernstein Serenade (1999). Baltimore Simfonieorkes; David Zinman, dirigent
    Grammy Nominee – Beste Instrumentale Solis Uitvoering met orkes
  • Barber & Meyer Vioolconcertos (2000). Saint Paul Kamerorkes; Hugh Wolff, dirigent
  • Brahms & Strawinski Vioolconcertos (2001). Academy of St Martin in the Fields; Neville Marriner, dirigent
    Grammy vir Beste Instrumentale Solis Uitvoering (met orkes)
  • Mendelssohn & Sjostakowitsj Concertos (2002). Oslo Filharmoniese Orkes; Marek Janowski en Hugh Wolff, dirigente
  • Bach Concertos (2003). Hilary Hahn, viool; Margaret Batjer, viool; Allan Vogel, hobo. Los Angeles Kamerorkes; Jeffrey Kahane, dirigent
  • The Village (rolprent) klankbaan (2004); Hilary Hahn, viool; musiek gekomponeer deur James Newton Howard
  • Elgar: Vioolconcerto; Vaughan Williams: The Lark Ascending (2004). London Simfonieorkes; Colin Davis, dirigent
  • Mozart: Vioolsonates K. 301, K. 304, K. 376 & K. 526 (2005). Natalie Zhu, klavierbegeleidster[32]
  • "To Russia My Homeland" van die plaat Worlds Apart (2005)
  • Paganini: Vioolconcerto No. 1 / Spohr: Vioolconcerto No. 8 – Gesangsszene (2006). Sweedse Radio-simfonieorkes; Eiji Oue, dirigent
  • "Witch's Web" van die plaat So Divided (2006)
  • Der Kleine Hörsaal – Die Geige mit Hilary Hahn (2007); Hilary Hahn, narrator[33]
  • "Fork in the Road" en "Blue Part of the Windshield" van die plaat Grand Forks deur Tom Brosseau (2007)
  • Schoenberg: Vioolconcerto; Sibelius: Vioolconcerto (2008). Sweedse Radio-simfonieorkes; Esa-Pekka Salonen, dirigent
    Gedebuteer op #1 (die eerste Schoenberg opname om op #1 te debuteer).
    Grammy vir Beste Instrumentale Solis Uitvoering (met orkes)[34]
    Grammy Nominasie – Beste Klassieke Plaat
    Gelys as #6 deur Newsweek op die instansie se lys van die tien beste plate van die dekade.[35]
  • "Bach: Violin & Voice"[36] (2010). Hilary Hahn, viool; Christine Schäfer, sopraan; Matthias Goerne, bariton; München Kamerorkes
  • Higdon & Tsjaikofski Vioolconcertos (2010). Koninklike Liverpool Filharmoniese Orkes; Vasily Petrenko, dirigent
  • Charles Ives: Vier Sonates (2011). Valentina Lisitsa, klavierbegeleidster
  • Preis der deutschen Schallplattenkritik
  • Silfra (2012). Hauschka (aka Volker Bertelmann), klavier
  • In 27 Pieces: The Hilary Hahn Encores (2013). Cory Smythe, klavierbegeleier
  • Grammy vir Beste Klein Ensemble-uitvoering
  • Mozart 5, Vieuxtemps 4 – Vioolconcertos (2015). Deutsche Kammerphilharmonie Bremen; Paavo Järvi, dirigent
  • Hilary Hahn Plays Bach: Sonates 1 & 2, Partita 1 (2018) met Sonate vir Vioolsolo No. 1 in G mineur, BWV 1001,
  • Partita vir Vioolsolo No. 1 in B mineur, BWV 1002, en Sonate vir Vioolsolo No. 2 in A mineur, BWV 1003.

Verwysings wysig

  1. ↑ 1,0 1,1 "Great Performances – Hilary Hahn". PBS.org (in Engels). PBS. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Julie 2014. Besoek op 2 Oktober 2013.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 https://www.spiegel.de/spiegel/print/d-21304585.html
  3. ↑ 3,0 3,1 https://www.baltimoresun.com/news/bs-xpm-1991-12-15-1991349004-story.html
  4. ↑ Smith, Linell (15 Desember 1991). "What nature gave, a 12-year-old hones with discipline". The Baltimore Sun (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Desember 2018. Besoek op 2 Oktober 2013.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Zaustinsky, Julia (Augustus 1999). "A Conversation with Hilary Hahn". All Things Strings (in Japannees). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 April 2020.
  6. ↑ Davidson, Justin (28 November 1997). "Past Her Prime at 17? : Younger violinists are fast on the heels of Hilary Hahn. But she doesn't feel the heat". The Los Angeles Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2013. Besoek op 2 Oktober 2013.
  7. ↑ https://imgartists.com/roster/hilary-hahn/
  8. ↑ Smith, Linell (9 Oktober 1994). "Hilary Hahn to play at Lincoln Center". The Baltimore Sun (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Augustus 2018. Besoek op 2 Oktober 2013.
  9. ↑ 9,0 9,1 Cary, Emily (30 April 2013). "Visionary violinist Hilary Hahn and the Philadelphia Orchestra together again". The Washington Examiner. Besoek op 2 Oktober 2013.
  10. ↑ "Hilary Hahn, 15 – Beethoven Violin Concerto, Lorin Maazel, 1995". theviolinchannel.org (in Engels). The Violin Channel. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2013. Besoek op 2 Oktober 2013.
  11. ↑ https://www.nytimes.com/1996/11/28/arts/philadelphians-after-strike-offer-a-violinist-s-debut.html
  12. ↑ Ross, Adrian (15 November 2005). "A moment with Hilary Hahn". The Daily Princetonian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 April 2012. Besoek op 29 Mei 2010.
  13. ↑ Beaucage, Réjean (5 November 2003). "Hilary Hahn – The Lady Ascending". La Scena Musicale. 9 (3). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 November 2008. Besoek op 13 Mei 2008.
  14. ↑ Huizenga, Tom (12 September 2010). "First Listen: Hilary Hahn Violin Concertos, Old And New" (in Engels). NPR. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2019. Besoek op 2 Oktober 2013.
  15. ↑ Bialostozky, Evan (2 April 1999). "Hilary Hahn's Beethoven/Bernstein". Yale Herald (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Desember 2015. Besoek op 2 Oktober 2013.
  16. ↑ Clements, Andrew (6 Maart 2008). "Schoenberg & Sibelius: Violin Concertos, Hahn/ Swedish Radio Symphony Orch/ Salonen". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Augustus 2018. Besoek op 2 Oktober 2013.
  17. ↑ von Rhein, John (2 Desember 2011). "Brahms and Stravinsky Violin Concertos Hilary Hahn..." The Chicago Tribune (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Augustus 2018. Besoek op 2 Oktober 2013.
  18. ↑ Woolfe, Zachary (20 September 2010). "Brahms and Stravinsky Violin Concertos Hilary Hahn..." Capital (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 2 Oktober 2013.
  19. ↑ Stearns, David Patrick (2 Oktober 2004). "Hilary Hahn's best disc to date. She gives an excellent performance of Elgar, an Englishman who doesn't always travel well". The Philadelphia Inquirer (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 2 Oktober 2013.
  20. ↑ von Rhein, John (31 Maart 2007). "Youthful Hilary Hahn delivers beauty, artistry and maturity". The Chicago Tribune (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Oktober 2017. Besoek op 2 Oktober 2013.
  21. ↑ "Hilary Hahn". The San Francisco Classical Review (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Maart 2019. Besoek op 2 Oktober 2013.
  22. ↑ "Birthday Concert for Pope Benedict XVI" (in Engels). Deutsche Grammophon. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 September 2019. Besoek op 2 Oktober 2013.
  23. ↑ Johnson, Melinda (5 Augustus 2010). "Violinist Hilary Hahn Finds Skaneateles 'Very Peaceful'". The Syracuse Post-Standard (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Junie 2018. Besoek op 2 Oktober 2013.
  24. ↑ Wise, Brian (23 Julie 2011). "At Marlboro, They Come to the Vermont Woods to Play, Not To Perform". WQXR (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Mei 2020. Besoek op 2 Oktober 2013.
  25. ↑ Hilary Hahn & Francis Poulenc Trio op YouTube
  26. ↑ Smith, Steve (6 Julie 2012). "Silfra, by Hilary Hahn and Hauschka". The New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Desember 2018. Besoek op 2 Oktober 2013.
  27. ↑ Huizenga, Tom (13 Mei 2012). "First Listen: Hilary Hahn And Hauschka, 'Silfra'" (in Engels). NPR. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Julie 2019. Besoek op 2 Oktober 2013.
  28. ↑ Bargreen, Melinda (15 Januarie 2007). "Hilary Hahn at ease in classical, "jeans and chains" worlds". The Seattle Times. Besoek op 29 Mei 2010.
  29. ↑ "US-Geigerin Hilary Hahn erhält Preis der Dresdner Musikfestspiele". Neue Musikzeitung (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 21 November 2015.
  30. ↑ "Hilary Hahn, Violin". the Strad. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 April 2016.
  31. ↑ "Bows by Isaac". Salchow & Sons (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 September 2018. Besoek op 15 Februarie 2018.
  32. ↑ Quinn, Emily (13 Oktober 2005). "Albums by Trio Mediæval, Hilary Hahn, Natalie Zhu enter Billboard Classical Chart". Playbill Arts (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 April 2015.
  33. ↑ Der Kleine Hörsaal – Die Geige mit Hilary Hahn, AllMusic
  34. ↑ Hilary Hahn Photo Geargiveer 19 Februarie 2012 op Wayback Machine, Daylife (8 Februarie 2009)
  35. ↑ "Best Albums" – #6 Geargiveer 28 Augustus 2011 op Wayback Machine deur Seth Colter Walls, Newsweek
  36. ↑ "Bach: Violin & Voice". Amazon.com. Besoek op 13 Februarie 2010.

Eksterne skakels wysig

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Hilary_Hahn&oldid=2435998"