Immergroen
In plantkunde beteken immergroen ’n plant wat sy blare dwarsdeur die jaar behou, in teenstelling met bladwisselende plante, wat hul blare in die winter of droë seisoen verloor. Daar is talle soorte immergroen plante – bome en struike.
Daar is baie plante wat dwarsdeur die jaar hulle blare behou en groen bly, soos die sipres, denneboom, olyfboom, lemoenboom en koejawelboom. As mens hulle egter noukeurig dophou, merk jy dat sommige van hulle maar voortdurend besig is om ou blare te verloor en weer nuwe blare te vorm, terwyl ander, soos die koejawelboom, weer in die vroeë lente hul ou blare verloor, maar terselfdertyd ook weer nuwe blare vorm.
Die blare van hierdie plante moet in staat wees om koue die hoof te bied. Hulle doen dit deur die verandering van stysel, wat in die stingel en blare opgeberg is, in suiker. Hierdeur word die blare se vermoë om koue te verduur aansienlik verhoog.
Ons vind dus by hierdie plante dat hulle blare in die winter baie suiker bevat. (Ook die mens eet in die winter voedsel wat baie koolhidrate bevat, soos aartappels, brood en lekkers. Die koolstof, wat deel van die koolhidrate en vette uitmaak, lewer hitte wanneer dit in die spiere verbrand word.)
Sien ook wysig
Bronnelys wysig
- KENNIS, 1980, ISBN 079810824X, volume 2, bl. 317
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
