Laniakea-superswerm

plaaslike superswerm

Die Laniakea-superswerm is die superswerm waarin die Melkweg, Sonnestelsel en Aarde hulle bevind. Dit is in September 2014 geïdentifiseer toe ’n groep sterrekundiges, onder andere R. Brent Tully van die Universiteit van Hawaii en Helene Courtois van die Universiteit van Lyon in Frankryk, ’n nuwe manier publiseer om superswerms te definieer volgens die relatiewe snelhede van sterrestelsels. Laniakea word ook die Plaaslike Superswerm genoem en die vorige Plaaslike Superswerm, Virgo, maak nou deel van die groter superswerm uit.[1][2][3][4]

’n Kaart van die naaste superswerms binne 500 miljoen ligjare. Laniakea is die lang reeks stelsels wat die Centaurus-muur en die superswerms Virgo, Hydra-Centaurus en Pavo-Indus insluit.

Eienskappe wysig

Die Laniakea-superswerm bevat 100 000 sterrestelsels oor ’n gebied van 520 miljoen ligjare. Dit het die geraamde bindingsmassa van sowat 1017 sonmassas, of honderdduisend keer dié van die Melkweg. Dit bestaan uit vier onderdele, wat voorheen beskou is as vier aparte superswerms:

Die sterrestelselswerms met die grootste massa in Laniakea is Virgo, Hydra, Centaurus, Abell 3565, Abell 3574, Abell 3521, Fornax, Eridanus en Norma. Die hele superswerm bevat sowat 300 tot 500 bekende sterrestelselswerms en -groepe. Dit kan veel meer wees omdat baie van hulle tans aan die ander kant van die Melkweg is, waar hulle feitlik onwaarneembaar is (in die Sone van Ondeursigtigheid).

Superswerms is van die grootste strukture in die heelal en hul grense is moeilik om te bepaal, veral van binne af. Die span het radioteleskope gebruik om die bewegings van ’n groot groep plaaslike sterrestelsels uit te stippel. In ’n gegewe superswerm sal al dié bewegings na binne wees, in die rigting van die massamiddelpunt. In Laniakea se geval is dié swaartekrag-fokuspunt die Groot Aantrekker, en dit beïnvloed die beweging van onder meer die Plaaslike Groep van sterrestelsels waarin die Melkweg lê.[3] Anders as die sterrestelselswerms waaruit dit bestaan, word Laniakea nie deur swaartekrag bymekaargehou nie en lyk dit of die superswerm uitmekaargeskeur word deur donker energie.[3]

Ligging wysig

Die superswerms wat Laniakea omring, is die Shapley-, Hercules-, Coma- en Perseus-Pisces-superswerm. Die grense van dié swerms en van Laniakea was nog nie presies bekend toe Laniakea geïdentifiseer is nie.[2]

Laniakea is self deel van die Pisces-Cetus-superswermkompleks, 'n galaktiese filament.

Naam wysig

Die naam "Laniakea" beteken "onmeetbare hemel" in Hawais, van lani vir "hemel" en akea vir "ruim" of "onmeetbaar". Dit is ter ere van Polinesiese navigators wat kennis oor die hemel gebruik het om die Stille Oseaan te verken.[1][6]

Sien ook wysig

Verwysings wysig

  1. 1,0 1,1 "Newly identified galactic supercluster is home to the Milky Way". National Radio Astronomy Observatory. ScienceDaily. 3 September 2014.
  2. 2,0 2,1 Irene Klotz (3 September 2014). "New map shows Milky Way lives in Laniakea galaxy complex". Reuters. ScienceDaily. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 September 2014. Besoek op 12 Oktober 2014.
  3. 3,0 3,1 3,2 Elizabeth Gibney (3 September 2014). "Earth's new address: 'Solar System, Milky Way, Laniakea'" (in Engels). Nature. doi:10.1038/nature.2014.15819. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 April 2020.
  4. Quenqua, Douglas (3 September 2014). "Astronomers Give Name to Network of Galaxies". New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Junie 2019. Besoek op 4 September 2014.
  5. Mitra, Shyamal (1989). "A Study of the Southern Supercluster". The World of Galaxies. New York, NY.: Springer. pp. 426–427. doi:10.1007/978-1-4613-9356-6_65. ISBN 978-1-4613-9358-0. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Junie 2018. Besoek op 23 September 2020.
  6. Camille M. Carlisle (3 September 2014). "Laniakea: Our Home Supercluster" (in Engels). Sky and Telescope. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 November 2019.

Eksterne skakels wysig

Die Aarde se posisie in die heelal