Leishu (Chinees: 類書, "kategorieboeke") is ’n genre verwysingsboeke wat histories in China en omliggende lande saamgestel is. Die term word gewoonlik as "ensiklopedie" vertaal, hoewel dit grootliks verskil van die moderne betekenis van ’n ensiklopedie.[1]

’n Bladsy uit die Qinding Gujin Tushu Jicheng, die grootste leishu wat ooit gedruk is.

Oorsig wysig

Die leishu bestaan soms uit lang aanhalings uit ander werke,[2] en bevat dikwels kopieë van volledige werke, nie net uittreksels nie.[3] Die werke word geklassifiseer volgens ’n stelselmatige stel kategorieë, wat weer in subkategorieë verdeel word.[2] Leishu kan beskou word as bloemlesings, maar hulle is ensiklopedies in die sin dat hulle die hele omvang van kennis met die tyd van samestelling dek.[2]

Sowat 600 leishu is saamgestel van die vroeë 3de eeu tot met die 18de eeu, waarvan 200 bewaar gebly het.[4] Die grootste een was die Yongle Dadian van 1408 wat 370 miljoen Chinese karakters bevat het.[3] Die grootste een wat ooit gedruk is, is die Gujin Tushu Jicheng, met 100 miljoen karakters op 852 408 bladsye.[5]

Verwysings wysig

  1. Lehner 2011, p. 46.
  2. 2,0 2,1 2,2 Zurndorfer 2013, p. 505.
  3. 3,0 3,1 Wilkinson 2000, p. 604.
  4. Wilkinson 2000, p. 603.
  5. Wilkinson 2000, p. 605.

Bronne wysig

  • Lehner, Georg (2011). China in European Encyclopaedias, 1700–1850. BRILL. ISBN 90-04-20150-5. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
  • Wilkinson, Endymion (2000). Chinese History: A Manual. Harvard University Asia Center. ISBN 978-0-674-00249-4. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
  • Zurndorfer, Harriet T. (2013). "Fifteen hundred years of the Chinese encyclopaedia". Encyclopaedism from Antiquity to the Renaissance. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-47089-7. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)

Eksterne skakels wysig