Lin Biao

ʼn maarskalk van die Volksrepubliek China wat deurslaggewend was in die Kommunistiese Party se oorwinning in die Chinese Burgeroorlog, veral in die noordooste
Hierdie naam is volgens die Chinese gebruik; die van is Lin en die voornaam Biao.

Lin Biao (5 Desember 190713 September 1971) was ’n maarskalk van die Volksrepubliek China wat deurslaggewend was in die Kommunistiese Party se oorwinning in die Chinese Burgeroorlog, veral in die noordooste. Hy was die generaal in twee beslissende veldtogte, waarna hy die Volksbevrydingsleër tot in Beijing gelei het. Hy het die Yangtzerivier in 1949 oorgesteek, die Kuomintang beslissend verslaan en beheer oorgeneem van die kusprovinsies in Suidoos-China.

Lin Biao
Lin Biao
Maarskalk Lin Biao

2de Adjunkvoorsitter van die Sentrale Komitee van die Kommunistiese Party van China
Ampstermyn
1 Augustus 1966 – 13 September 1971
Voorafgegaan deur Liu Shaoqi
Opgevolg deur Wang Hongwen

Adjunkvoorsitter van die Sentrale Komitee van die Kommunistiese Party van China
Ampstermyn
25 Mei 1958 – 13 September 1971

Eersterangse Adjunkpremier van die Volksrepubliek China
Ampstermyn
21 Desember 1964 – 13 September 1971
Premier Zhou Enlai
Voorafgegaan deur Chen Yun
Opgevolg deur Deng Xiaoping

Adjunkpremier van die Volksrepubliek China
Ampstermyn
15 September 1954 – 13 September 1971
Premier Zhou Enlai

Minister van Nasionale Verdediging
Ampstermyn
17 September 1959 – 13 September 1971
Premier Zhou Enlai
Voorafgegaan deur Peng Dehuai
Opgevolg deur Ye Jianying

Persoonlike besonderhede
Gebore (1907-12-05)5 Desember 1907
Huanggang, Hubei, Qing-dinastie
Sterf 13 September 1971 (op 63)
Öndörkhaan, Mongolië
Politieke party Kommunistiese Party van China
Eggenoot/-note Zhang Mei (1937–42)
Ye Qun (1942–71)
Kind(ers) Lin Xiaolin (dogter)
Lin Liguo (seun)
Lin Liheng (dogter)
Alma mater Republiek van China Militêre Akademie

Militêre Diens
Lojaliteit Vlag van die Volksrepubliek China Volksrepubliek China
Diens/Tak Volksbevrydingsleër
Jare in diens 1925–1971
Rang Maarskalk van die Volksrepubliek China
Eenheid 1ste Korps
1ste Rooi Leër Korps
115 Divisie, 8ste Leërgroep
Volksbevrydingsleër
Toekennings
  • Orde van Bayi (Eerste Klasmedalje)
  • Orde van Onafhanklikheid en Vryheid (Eerste Klasmedalje)
  • Orde van Bevryding (Eerste Klasmedalje)
Lin Biao
Name (taalvariante)
Vereenvoudigde Chinees   林彪
Pinyin Lín Biāo
Wade-Giles Lin Piao
Kantonees Làhm Bīu

Ná die oorlog wysig

Ná die oorlog was hy aanvanklik nie aktief by die politiek betrokke nie; van 1954 af was hy die leier van ’n deel van die regering se burgerlike burokrasie as een van die adjunk-onderpremiers van die volksrepubliek. Lin het meer aktief in die politiek betrokke geraak toe hy in 1958 een van die ondervoorsitters van die Kommunistiese Party word. Hy was van 1959 af tegelykertyd onderpremier, ondervoorsitter en minister van verdediging. Hy was instrumenteel in die lê van die grondslag vir Mao Zedong se persoonlikheidskultus in die vroeë 1960's, en hy is in 1969 beloon vir sy diens in die Kulturele Rewolusie deurdat Mao hom benoem het as sy opvolger;[1] hy is ook aangestel as enigste ondervoorsitter van die party.

 
Lin Biao by sy vrou, Ye Qun, en hul kinders.

Lin is op 13 September 1971 dood toe sy vliegtuig in Mongolië neerstort. Die presiese omstandighede van hierdie "Lin Biao-voorval" is steeds ietwat duister. Die regering se amptelike verduideliking was dat Lin en sy gesin na die Sowjetunie wou vlug ná ’n sameswering teen Mao. Sy seun, Lin Liguo, en ander militêre samesweerders met hoë range het ’n plan in Sjanghai opgestel om Mao met geweld te onttroon. Hulle het dit "Breë Trekke vir Projek 571" genoem (wat in Mandaryns baie klink soos "Militêre Opstand"). Daar word betwis of Lin Biao by die proses betrokke was. Geleerdes soos Jin Qiu beeld Lin uit as ’n passiewe karakter wat deur lede van sy familie en sy ondersteuners gemanipuleer is.[2]

Die amptelike verslag word in twyfel getrek deur buitelandse geleerdes, wat vrae opper oor die Sowjetunie as Lin se keuse van bestemming, die vliegtuig se roete, die identiteit van die passasiers en of ’n staatsgreep werklik beplan is.[2]

Die Kommunistiese Party se sentrale komitee het inligting oor die gebeure weerhou, en die nuus van Lin se dood is eers twee maande ná die ongeluk bekend gemaak.[2] Ná sy dood is hy amptelik deur die party as ’n verraaier veroordeel. Sedert die laat 1970's word hy en die Bende van Vier bestempel as die grootste twee "teenrewolusionêre magte" van die Kulturele Rewolusie. Die regering het hulle amptelik blameer vir die chaos van dié tyd.

Verwysings wysig

  1. MacFarquhar, Roderick. Schoenhals, Michael. (2006). Mao's Last Revolution. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-02332-1. {{cite book}}: Cite has empty unknown parameter: |nopp= (hulp)AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  2. 2,0 2,1 2,2 Qiu, Jin (1999). The Culture of Power: The Lin Biao Incident in the Cultural Revolution. Stanford, Kalifornië: Standard University Press.

Eksterne skakels wysig