Lotarius II
Lotarius II (835–8 Augustus 869) was 'n Karolingiese koning. Hy was 855-869 koning van die noordelike deel van die Midderyk, wat later as Lotaringe bekend raak. Dit het van die Alpe tot die huidige Nederlandse kus gestrek.
| Lotarius II | |
|---|---|
| Koning van Lotaringe | |
| |
| Dinastie | Karolingiese dinastie |
| Bewind | 855–869 |
| Gebore | 835 |
| Gesterf | 8 Augustus 869 |
| Piacenza | |
| Basiliek van Sant'Antonino | |
| Voorganger | Keiser Lotarius I as koning van Middel-Francia |
| Opvolger | Lande verdeel tussen Lodewyk die Duitser en Karel die Kaalkop |
| Gade | Teutberga Waldrada |
| Nakomelinge | Deur Waldrada: Hugh, Hertog van Elsas Gisela Bertha Ermengarde |
| Vader | Lotarius I |
| Moeder | Ermengarde van Tours |
Hy was die tweede seun van keiser Lotarius I (wat tot 855 die hele Midderyk regeer) en agterkleinseun van Karel die Grote.
Die verdeling van Prüm (855) wysig
Ná sy pa se dood in 855 raak die Karolingiese Ryk in vyf stukke verdeel, onder twee generasies van Karolingers:
- Lotarius I se broers:
- Die Oos-Frankiese Ryk (Lotarius II se oom Lodewyk die Duitser)
- Die Wes-Frankiese Ryk (Lotarius II se half-oom Karel II die Kale)
- Lotarius I se seuns:
- Italië (Lotarius II se ouere broer Lodewyk (II), wat die keisertitel erf)
- Lotaringe (Lotarius II self)
- Provence en Boergondië (Lotarius II se jongere broer Karel van Provence, wat jonk sou sterf).
Sy ooms wil die verdeelde Midderyk inlyf. In Maart 857 ontmoet Lotarius oom Karel die Kaalkop in St. Quentin en hernieu daar sy pa se bondgenootskap met sy half-oom. Sy broer Lodewyk II die keiser wat Italië regeer doen dieselfde met die ander oom, Lodewyk die Duitser. In Augustus 858 val Lodewyk die Duitser die ryk van Karel die Kaalkop binne en probeer die hele Frankiese Ryk is sy mag te kry.[1]
Die suidelike mark van Lotarius se koninkryk is die huidige Switserland of die toenmalige hertogdom Transjuranië wat beheers word deur Hugbert die seun van Boso van Arles. Lotarius trou in 855 met sy suster Theutberga, om sy bande met hom te versterk, maar twee jaar later probeer hy weens ontrou 'n egskeiding te verkry. Die gevolge is rampsalig. Hugbert kom in opstand. Deur Hugbert se opstand verloor Lotarius sy invloed op die strategiese Transjuranië, wat hy af moet staan aan die Oos-Frankiese Ryk.
Verder is die wet baie onduidelik oor egskeiding. Daardeur kry Pous Nicolaas I 'n belangrike rol in die magstryd binne die Karolingiese familie. Nicolaas benut dit om die politiese mag van die pouse te versterk. Hy dwing Lotarius om sy vrou weer te aanvaar. Lotarius sluit haar in Annecy in 'n tronk op, waaruit sy ontsnap. Lotarius se egskeiding is die begin van 'n lang debat oor huwelik, die reg en die invloed en mag van die kerk in die middeleeue en 'n belangrike stap in die proses waarin die Karolingers se mag afneem en die kerk s'n toeneem.[2]
Verwysings wysig
- ↑ The Carolingians: A Family Who Forged Europe Pierre Riche, University of Pennsylvania Press, 1993 ISBN 0812213424, ISBN 9780812213423, bls 172
- ↑ The Divorce of Lothar II: Christian Marriage and Political Power in the Carolingian World, Karl Josef Heidecker, Cornell University Press, 2010, ISBN 0801439299, ISBN 9780801439292
Eksterne skakels wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Lotarius II.
