Matabele-opstand

Met die koms van die jare 1890 het die kolonisasie van Rhodesië (huidige Zimbabwe) so bevredigend gevorder dat die uitbreek van 'n opstand die meeste koloniste verras het. Op 20 Maart 1896 is 141 blankes in Matabeleland vermoor en op 14 Junie nog 103 in Masjonaland. Onder die groot heldedade was dié van die Mazoe-patrollie. In Bulawayo, Salisbury (huidige Harare) en elders het die inwoners laers getrek. Die onderdrukking van die rebelle was besonder moeilik selfs nadat troepe onder kolonel Plumer (later veldmaarskalk) van die Kaap gestuur is, en ander onder sir Frederick Carrington. Ná die terugtrekking van die Matabeles na die Matopovesting sou die gevegte waarskynlik onbeperk aangehou het, was dit nie vir die waagstuk van Cecil John Rhodes, wat, vergesel van dr. Hans Sauer, Johann Colenbrander, Vere Stent en twee naturelle, Jan Grootboom en Makunga, die vyand se vesting onbewapend binnegestap en hulle uiteindelik oorreed het om die wapens neer te lê. Die gevegte is, na 'n jaar in Oktober 1897, beëindig, nadat nog 62 blankes gesterf en 139 gewond is.

Matabele-opstand
Deel van Matabele-oorloë
Datum Maart 1896 - Oktober 1897 Ligging Zimbabwe Resultaat Oorwinning van die Britse Ryk
Strydende partye
Verenigde Koninkryk	Ndebeles Sjona
Aanvoerders
Robert Baden-Powell Frederick Carrington Cecil Rhodes	Mlimo † Sikombo Inyanda
Ongevalle en verliese
400	50 000+

Sien ook

• Eerste Matabele-oorlog

Bron

• Ensiklopedie van Suidelike Afrika, Eric Rosenthal, 1967