Metabolisme (argitektuur)

Metabolisme (Japannees: メタボリズム, metaborizumu) was 'n avantgardistiese stroming in die na-oorlogse Japannese argitektuur waarin sekere vorme van organiese biologiese prosesse op argitektoniese megastrukture toegepas is. Net soos die liggaam deur middel van sy metabolisme aan wisselende behoeftes kan aanpas, sou 'n nuwe vorm van boukuns voortdurend verander volgens die behoeftes van die samelewing. Sodoende sou die lewenssiklus van geboorte, groei, ontbinding en heropbou ook toepasbaar wees op enige vorm van woonruimte.

Met die gekombineerde kantoor- en woonstelkompleks Nagakin Capsule Tower, wat deur Kishō Kurokawa ontwerp en in 1972 in slegs dertig dae in Tokio opgerig is, is een van die Metaboliste se konsepte van moderne boukuns verwesenlik. Hiervoor is eenvormige, gestandaardiseerde en voorafvervaardigde woonkapsules, wat te eniger tyd uitgeruil of nuut gegroepeer kon word, aan 'n sentrale toringkern aangebring

Binne-aansig van 'n woonkapsule. Die kapsules is in 'n fabriek vir skeepshouers vervaardig

Die beweging het voortgespruit uit 'n byeenkoms van jong Japannese argitekte, ontwerpers en stadsbeplanners tydens die laaste Congrès Internationaux d’Architecture Moderne (CIAM XI) in Otterlo, Nederland in 1959. Argitektuurstudente van Kenzo Tange se ateljee MIT het die uitvoerbaarheid van hul voorstelle vervolgens begin toets.

Een jaar later het 'n groep argitekte en ontwerpers na wie as metaboliste verwys sou word - onder wie Kiyonori Kikutake, Kishō Kurokawa en Fumihiko Maki - ter geleentheid van die Wêreldontwerpkonferensie (World Design Conference), wat in Tokio plaasgevind het, die eerste manifes van metabolistiese boukuns saamgestel waarin 'n verskeidenheid uiteenlopende invloede ingang gevind het, insluitende Marxistiese teorieë en biologiese prosesse. Die manifes het uit vier essays bestaan, betitel "Stad in die Oseaan", "Ruimtestad", "Op pad na 'n groepsvorm" en "Materiaal en Mens". Hierby ingesluit is eerste ontwerpe vir uitgestrekte kunsmatige stadlandskappe wat op die wateroppervlak van die oseane sou dryf, en woonsteltorings wat op enige gewenste manier uit gelykvormige kapsules of kubusse saamgebou kon word. Alhoewel die voorstelle aan 'n breër publiek bekendgestel is, was hulle nog grotendeels teoreties van aard.