Wikipedia

Omar ibn Said

Afrika geleerde en slaaf

Omar ibn Said (Arabies: عمر بن سعيد Umar bin Saïd; 1770–1864) was 'n geleerde wat gebore is in die huidige Senegal in Wes-Afrika, en in 1807 verslaaf is en na die Verenigde State vervoer is. Daar, terwyl hy vir die res van sy lewe 'n slaaf was het hy 'n reeks werke met geskiedkundige en teologiese waarde geskryf, waaronder 'n postume en later bekende outobiografie.

Omar ibn Said
Omar ibn Said, ongeveer 1850
Gebore
Omar ibn Said

1770
Futa Toro, Senegal
Sterf
Bladen County, Noord Carolina, VSA
NasionaliteitAfro-Amerikaner
Alma materFormele Islamitiese onderwys in Senegal
BeroepGeleerde, slaaf

Biografie wysig

Omar ibn Said is gebore in die huidige Senegal in Futa Toro,[1] 'n streek langs die Middel Senegalrivier in Wes-Afrika, in 'n welgestelde familie.[2] Hy was 'n Islamitiese geleerde en 'n Fula wat 25 jaar van sy lewe saam met vooraanstaande Moslem-geleerdes studeer het. Hy het onderwerpe bestudeer wat wissel van rekenkunde tot teologie in Afrika. In 1807 is hy tydens 'n militêre konflik gevange geneem, verslaaf en oor die Atlantiese Oseaan na die Verenigde State geneem. Hy ontsnap van 'n wrede meester in Charleston, Suid-Carolina, en reis na Fayetteville, Noord-Carolina. Daar is hy weer gevang en later aan James Owen verkoop. Said het tot sy middel negentigs geleef en was nog steeds slaaf tydens sy dood in 1864. Hy is begrawe in Bladen County, Noord-Carolina. Omar ibn Said was ook bekend as oom Moreau en prins Omeroh.[1]

Alhoewel Omar op 3 Desember 1820 tot die Christendom bekeer is, is daar toewydings aan Mohammed in sy Bybel geskryf, en 'n kaart van 1857 waarop hy Surat An-Nasr geskryf het, 'n kort Sura wat verwys na die bekering van nie-Moslems tot Islam 'in menigtes.' Die agterkant van hierdie kaart bevat die handskrif van 'n ander persoon in Engels wat die Sura verkeerd identifiseer as die Onse Vader en wat getuig van Omar se status as 'n goeie Christen.[3] Terwyl ander wat namens Omar skryf, hom as 'n Christen identifiseer, bied sy eie outobiografie en ander geskrifte meer dubbelsinnige posisie. In die outobiografie gee hy steeds lof aan Mohammed wanneer hy sy lewe in sy eie land beskryf; sy verwysings na "Jesus die Messias" in werklikheid parallelle beskrywings in die Koran van Jesus (wat altesaam elf keer in die Koran المسيح 'die Messias' genoem word) en beskrywings van Jesus as 'ons heer / meester' (سيدنا sayyidunā) gebruik die tipiese Islamitiese eerbewys vir profete en moet nie verwar word met Heer (ربّ rabb) nie; en beskrywing van Jesus as 'bring genade en waarheid' ('n verwysing na Johannes 1:14) is net so gepas vir die opvatting van Jesus in Islam.

Literêre analise van Said se outobiografie dui daarop dat hy dit vir twee gehore geskryf het, die wit geletterdes wat sy bekering tot die Christendom wou benut, en Moslem-lesers wat Koran-literêre instrumente en subteks sou herken en sy posisie as mede-Moslem sou verstaan wat onder vervolging leef. In 'n brief aan Sheikh Hunter oor die outobiografie, het hy verskoning gevra dat hy die "praat" van sy vaderland vergeet het en die brief beëindig en gesê: "O my broers, moet my nie kwalik neem nie", met die wete dat Hunter Arabies-sprekende vertalers sou benodig om die boodskap te lees. Geleerde Basima Kamel Shaheen voer aan dat Said se geestelike dubbelsinnigheid moontlik doelbewus gekweek is om 'n wye lesersgroep die onregte van slawerny te beïndruk.[4]

Manuskripte wysig

 
Surat Al-Mulk uit die Koran, gekopieer deur Omar ibn Said in 'n rudimentêre Fulani-skrif.

Omar ibn Said is alombekend vir veertien manuskripte wat hy in Arabies geskryf het. Uit al sy Arabiese manuskripte is hy veral bekend vir sy outobiografiese opstel, Die lewe van Omar Ibn Said, geskryf in 1831.[5] Dit beskryf 'n paar gebeure in sy lewe en bevat besinnings oor sy standvastige nakoming van Islam en sy openhartigheid teenoor ander "godvresende" mense. Op die oog af lyk dit of die dokument verdraagsaam is teenoor slawerny; Said begin dit egter met Surat Al-Mulk, 'n hoofstuk uit die Koran, wat sê dat slegs God soewereiniteit oor mense het.[6] Die manuskrip is die enigste bekende Arabiese outobiografie deur 'n slaaf in Amerika. Dit is binne 'n versameling van Said se dokumente tussen private versamelaars verkoop voordat dit deur die Library of Congress in 2017 verkry is. Dit is sedertdien vir bewaring behandel en aanlyn geplaas.[7]

Die meeste van Said se ander werke bestaan uit Islamitiese manuskripte in Arabies, insluitend 'n handgeskrewe eksemplaar van enkele kort hoofstukke (Surat) uit die Koran wat nou deel uitmaak van die Noord-Carolina-versameling in die Wilson-biblioteek aan die Universiteit van Noord-Carolina in Chapel Hill. Uit die geheue oorgeskryf het ibn Said 'n paar foute in sy werk gemaak, veral aan die begin van Surat An-Nasr. Sy Bybel, 'n vertaling in Arabies, uitgegee deur 'n sendinggenootskap, wat 'n notasie in Arabies deur Omar het, is deel van die seldsame boekeversameling aan Davidson College.[8] Said was ook die outeur van 'n brief, gedateer 1819, gerig aan James Owen se broer, majoor John Owen, geskryf in Arabies en bevat talle Koranverwysings (onder meer uit bogenoemde Surat Al-Mulk), wat ook verskeie geometriese simbole en vorms bevat wat dui op die moontlike esoteriese bedoelings daarvan.[9] Hierdie brief, tans gehuisves in Andover Theological Seminary, word herdruk in Allen Austin se African Muslims in Antebellum America: A Sourcebook.

Nalatenskap wysig

In 1991 herdoop 'n moskee in Fayetteville, Noord-Carolina hom tot Masjid Omar ibn Sayyid ter ere van hom.[10]

Galery wysig

  •  
    Ambrotipe portret, ongeveer 1855
  •  
    Fotografiese portret, ongeveer 1905
  •  
    Agterkant van die 1905 portret.

Verwysings wysig

  1. ↑ 1,0 1,1 Omar ibn Said (1831). "Autobiography of Omar ibn Sa'id, Slave in North Carolina, 1831". University of North Carolina at Chapel Hill.
  2. ↑ Powell, William S. (1979). "Omar ibn Said, b. 1770?". Dictionary of North Carolina Biography. University of North Carolina Press.
  3. ↑ Horn, Patrick E. "Omar ibn Sa'id, African Muslim Enslaved in the Carolinas". University Library, University of North Carolina.
  4. ↑ Shaheen, Basima Kamel (2014). "Literary Form and Islamic Identity in The Life of Omar Ibn Said". In Aljoe, Nicole N.; Finseth, Ian (reds.). Journeys of the Slave Narrative in the Early Americas. Charlottesville: University of Virginia Press. pp. 187–208. ISBN 978-0-8139-3637-6.
  5. ↑ Curiel, Jonathan (2008). Al' America: Travels Through America's Arab and Islamic Roots. New York: The New Press. pp. 30–32. ISBN 978-1-59558-352-9.
  6. ↑ "Al-Quran Surah 67. Al-Mulk, Ayah 1". Alim - Islamic Software for Quran and Hadith. Besoek op 30 April 2019.
  7. ↑ "Only Known Surviving Muslim American Slave Autobiography Goes Online at the Library of Congress". Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA. Besoek op 18 Januarie 2019.
  8. ↑ Davidson College Archives Omar Ibn Sayyid
  9. ↑ Hunwick, John O. (2004). "I Wish to be Seen in Our Land Called Afrika: Umar b. Sayyid's Appeal to be Released from Slavery (1819)" (PDF). Journal of Arabic and Islamic Studies 5.
  10. ↑ Omar ibn Said Geargiveer 16 Mei 2008 op Wayback Machine Davidson Encyclopedia Tammy Ivins, Junie 2007

Verdere leeswerk wysig

  • Al-Ahari, Muhammed (2006). Five Classic Muslim Slave Narratives. Chicago: Magribine Press. ISBN 978-1-4635-9327-8.
  • A Muslim American Slave: The Life of Omar Ibn Said. Vertaal deur Alryyes, Ala. University of Wisconsin Press. 2011. ISBN 978-0-299-24954-0.
  • Austin, Allan D. (1984). African Muslims in Antebellum America: A Sourcebook. New York: Garland. ISBN 0-8240-9317-8.
  • Parramore, Thomas C. (2000). "Muslim Slave Aristocrats in North Carolina". North Carolina Historical Review. 77 (2): 127–150. JSTOR 23522130.

Eksterne skakels wysig

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Omar_ibn_Said&oldid=2469942"