Otto Wallach (27 Maart 1847 - 26 Februarie 1931) was 'n Duitse chemikus en ontvanger van die 1910 Nobelprys vir Chemie "uit erkenning vir sy dienste aan organiese chemie en die chemiese nywerheid deur sy pionierswerk op die gebied van alisikliese verbinding".[1][2]

Otto Wallach

Gebore (1847-03-27)27 Maart 1847
Koningsberg, Pruise
Sterf 26 Februarie 1931 (op 83)
Göttingen, Duitsland
Werkgebied Organiese chemie
Werkplekke
Alma mater Universiteit van Göttingen
Doktorale adviseur Hans Huber
Doktorale studente
  • Walter Haworth
  • Adolf Sieverts
Bekend vir Isopreenreël
Pryse Nobelprys vir Chemie (1910)
Davy-medalje (1912)

Biografie wysig

Wallach is in Koningsberg gebore, die seun van 'n Pruisiese staatsamptenaar. Sy vader, Gerhard Wallach, stam uit 'n Joodse familie wat tot die Lutheranisme bekeer het. Sy moeder, Otillie,[3] was 'n etniese Duitser van die Protestantse godsdiens. Wallach se vader is na Stettin en later na Potsdam verplaas. Otto het in Potsdam aan die Gimnasium skoolgegaan, waar hy geleer het oor letterkunde en die kunsgeskiedenis, twee onderwerpe waaraan hy sy hele lewe lank belanggestel het. In hierdie tyd het hy ook met private chemiese eksperimente in die huis van sy ouers begin.

In 1867 het hy chemie begin studeer aan die Universiteit van Göttingen, waar Friedrich Wöhler in hierdie stadium hoof van organiese chemie was. Na een semester saam met August Wilhelm von Hofmann aan die Universiteit van Berlyn, behaal Wallach in 1869 sy doktorsgraad aan die Universiteit van Göttingen,[4] en werk hy as professor aan die Universiteit van Bonn (1870–89) en die Universiteit van Göttingen (1889–1915). Twee van sy doktorale studente was Adolf Sieverts en Walter Haworth.[5] In 1912 word die Davy-medalje aan hom toegeken. Wallach is in 1931 in Göttingen oorlede.

Belangrike werke wysig

 
α-pineen, 'n tipe terpeen

Tydens sy werk saam met August Kekulé in Bonn het hy 'n sistematiese ontleding van die terpene[Nota 1] in essensiële olies begin. Tot op hierdie tydstip was slegs 'n paar in suiwer vorm geïsoleer en strukturele inligting was yl. Smeltpuntvergelyking en die meting van mengsels was een van die metodes om identiese stowwe te bevestig. Vir hierdie metode moes die meestal vloeibare terpene in kristalverbindings omskep word. Met stapsgewyse derivatisering, veral toevoegings tot die dubbele binding in sommige terpene, het hy die doel bereik om kristalverbindings te verkry. Die ondersoek na die herrangskikkingsreaksies van sikliese onversadigde terpene het dit moontlik gemaak om die struktuur van 'n onbekende terpeen te verkry deur die herrangskikking na 'n bekende struktuur van 'n terpeen te volg. Met hierdie hoofmetodes open hy die weg na sistematiese navorsing oor terpene.

Hy was verantwoordelik vir die benaming van terpeen en pineen, en vir die eerste sistematiese studie van pineen.

Hy het 'n boek oor die chemie van terpene, "Terpene und Campher" (1909), geskryf.

Wallach is bekend vir Wallach se reel,[Nota 2] Wallach-agteruitgang,[Nota 3] die Leuckart-Wallach-reaksie[Nota 4] (wat hy saam met Rudolf Leuckart ontwikkel het) en die Wallach-herrangskikking.[Nota 5]

Werk wysig

Aantekeninge wysig

  1. Terpeen: Een van meer as 30 000 onversadigde koolwaterstofverbindings met die formule (C5H8)n.
  2. Wallach se reel stel voor dat rassiese kristalle geneig is om digter te wees as hul chirale eweknieë.
  3. Wallach-agteruitgang: 'n herrangskikking van bi-α-halosiklopropanone wat lei tot karboksielsuurderivate.
  4. Leuckart-Wallach-reaksie: die chemiese reaksie wat aldehiede of ketone in amiene omskakel deur reduktiewe aminering in die teenwoordigheid van hitte.
  5. Wallach-herrangskikking is die omskakeling van aso-oksibensene na hidroksiasobensene, onder bevordering deur 'n sterk suur.

Verwysings wysig

  1. Ruzicka, Leopold (1932). "Third Pedler lecture. The life and work of Otto Wallach". J. Chem. Soc. (in Engels): 1582. doi:10.1039/JR9320001582.
  2. Christmann, M (2010). "Otto Wallach: Founder of Terpene Chemistry and Nobel Laureate 1910". Angewandte Chemie International Edition (in Engels). 49 (50): 9580–9586. doi:10.1002/anie.201003155. PMID 21110354.
  3. Magill, Frank Northen (1990). 1901–1937 (in Engels). Salem Press. ISBN 978-0-89356-562-6.
  4. Otto Wallach (1869). Über vom Toluol abgeleitete neue isomere Verbindungen [Oor nuwe isomeriese verbindings afgelei van tolueen] (in Duits). E. A. Huth.
  5. "Chemistry Tree - Otto Wallach". academictree.org (in Engels). Besoek op 18 Junie 2021.