Wikipedia

Pous Julius III

Julius III was die 221ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk van 1550 tot 1555. Julius is verkies as 'n kompromie-kandidaat nadat die Franse en keiserlike faksies in die konklaaf 'n dooie punt bereik het. As kardinaal was hy effektief en 'n betroubare diplomaat. As pous het hy nie dieselfde eienskappe openbaar nie, maar 'n lewe vol persoonlike plesier en luiheid gelei.

Pous Julius III
Geboortenaam Giovanni Maria Ciocchi del Monte
Pontifikaat begin 7 Februarie 1550
Pontifikaat eindig 23 Maart 1555
Voorganger Paulus III
Opvolger Marcellus II
Gebore 10 September 1487
Monte San Savino, Italië
Sterf 23 Maart 1555
Rome, Italië
Ander pouse genaamd Julius

Biografie wysig

Pous Julius III[1] is gebore as Giovanni Maria Ciocchi del Monte op 10 September 1487 in Monte San Savino, Italië. Hy was die tweede van vyf kinders van Vincenzo Ciocchi del Monte en Cristofora Saracini. Sy pa was 'n regsgeleerde en hy het regte studeer aan die universiteite van Perugia en Siena en teologie onder leiding van die Dominikaan Ambrosius Catharinus. Op 18 Maart 1513 volg hy sy oom Antonio del Monte op as aartsbiskop van Siponto Manfredonia in Apulia en word op 12 November 1514 tot biskop gewy. Op 13 Maart 1521 word hy ook biskop van Pavia. Tydens die plundering van Rome was hy een van die gyselinge maar hy is bevry deur kardinaal Pompeo Colonna. Op 22 Desember 1536 stel Pous Paulus III hom aan as kardinaal. Op 15 Januarie 1537 word hy kardinaal-priester van Sint Vitalis en op 11 Oktober 1542 kardinaal-priester van Sint Prassede. Op 5 Oktober 1543 word hy kardinaal-biskop van Palestrina. Op 4 Junie 1544 word hy biskop van Pavia. Op 13 Desember 1545 open hy as voorsitter die konsilie van Trente. In konflik met keiser Karel V verplaas hy die konsilie op 26 Maart 1547 na Bologna. Op 7 Februarie 1550 volg hy Pous Paulus III op en word gekroon op 22 Februarie 1550 deur kardinaal Innocenzo Cibo. Hy regeer tot sy dood op 23 Maart 1555 en word opgevolg deur Pous Marcellus II. Die naam ‘Julius’ beteken 'uit die geslag van die Juliërs'.

Pontifikaat wysig

Die verkiesing wysig

Na die dood van Pous Paulus III in November 1549, was die 48 kardinale van die konklaaf verdeel in drie groepe, die Franse, die keiserlikes (aanhangers van keiser Karel V) en die aanhangers van die Farnese-familie. Die Franse wou die konsilie van Trente laat vaar, maar die keiserlikes wou dit heropen. Beide die keiserlikes en die Farnese-familie wou die hertogdom Parma in die hande kry.

Nog die Franse nog die keiserlikes wou del Monte as pous hê, maar die Franse kon die ander twee groepe blokkeer. Na tien weke (die konklaaf het begin op 29 November 1549), die langste konklaaf tot dusver, is Pous Julius III[2] as kompromie-kandidaat verkies. Ottavio Farnese wie se steun onontbeerlik was vir die verkiesing is dadelik as hertog van Parma bevestig.

Kerkhervorming wysig

 
Brons standbeeld in Perugia.

Aan die begin van sy bewind wou Julius graag kerkhervormings teweeg bring en die konsilie van Trente heropen met 'n bul gedateer 13 November 1550. Die konsilie het weer begin op 1 Mei 1551, maar is weer verdaag op 15 April 1552. Min het egter gebeur. As verskoning word aangebied dat die pous in sy laaste drie jaar erg aan jig gely het.

In 1551 het hy op versoek van keiser Karel V die konsilie van Trente heropen en saam met Karel teen die koning Hendrik II van Frankryk opgetree. Hy het egter op 29 April 1552 vrede gemaak met die koning en die konsilie verdaag.

Omdat hy nie juis gevorder het in sy onderhandelings met die keiser het Julius hom meer en meer na die Italiaanse politiek gewend. Hy het hom teruggetrek in sy luukse paleis Villa Giulia wat hy naby die Porta del Popolo laat bou het. Hier het hy luuks gelewe en so nou en dan swak pogings tot kerkhervorming aangewend. Hy was 'n virend van die Jesuïete en het hulle opnuut bevestig in 1550. Hy het die Collegium Germanicum gestig met 'n bul op 31 Augustus 1552.

Gedurende sy pontifikaat het Mary I van Engeland die katolisisme in Engeland tydelik herstel. Julius het kardinaal Reginald Pole na Engeland gestuur om te help met die restourasie. In Februarie 1555 stuur die Engelse 'n gesant na Rome om Julius in te lig oor Engeland se onderwerping, maar die gesant het eers na Julius se dood in Rome aangekom.

Kort voor sy dood stuur Julius kardinaal Giovanni Morone om die kerk se belange by die vrede van Augsburg te behartig.

Persoonlike lewe wysig

Pous Julius III se persoonlike lewe het gesentreer om sy homoseksualiteit, nepotisme en begunstiging.[3] Hy het 'n straatkind Innocenzio opgetel en deur sy broer laat aanneem. Toe hy pous geword het, het hy die onbeskaafde, ongeletterde jongeling Innocenzo del Monte 'n kardinaal gemaak en hom ryk funksies gegee sodat hy die hoogste inkomste van enigiemand in Europa gehad het.[4] Die verhouding van die pous met die jongeling het baie skindernuus opgelewer. Die ambassadeur van Venesië het berig dat die jongeling die pous se bed gedeel het. Die digter Joachim du Bellay wat in Rome gewoon het aan die hof van kardinaal Jean du Bellay het die skandaal bespreek in sy reeks gedigte "Les Regrets". In 'n YouTube video word die pous beskuldig van pedofilie en sodomie. [5]

Nieteenstaande die skande vir die Kerk kon niks aan die saak gedoen word tot na die dood van Julius nie. Na die dood van die pous is Innocenzo vervang deur 'n nuwe pos van kardinaal-staatsekretaris wat later een van die belangrikste poste in die kurie sou word.[6]

Bevordering van die kunste wysig

Pous Julius III het baie van sy tyd en geld aan vermaak by die Villa Giulia bestee, wat vir hom gebou is deur Giacomo Barozzi da Vignola. Die pous het Giovanni Pierluigi da Palestrina as sy kapelmeester aangestel. Hy het ook die werk van Giorgio Vasari en Michelangelo bevorder.

Die kollege van kardinale wysig

Pous Julius III het twintig nuwe kardinale aangestel in vier konsistories.

Die konsistorie van 30 Mei 1550 wysig

  • Innocenzo Ciocchi del Monte, kardinaal-nepoot. Die pous se kardinaal-neef.

Die konsistorie van 12 Oktober 1551 wysig

  • Györgi Martinuzzi, O.S.P.P.E., biskop van Nagy Várad, Hongarye.

Die konsistorie van 20 November 1551 wysig

  • Cristoforo Guidalotti Ciocchi del Monte, kardinaal-nepoot, biskop van Marseille, Frankryk.
  • Fulvio Giulio della Corgna, O.S.Io.Hieros., biskop van Perugia.
  • Giovanni Michele Saraceni, aartsbiskop van Matera, goewerneur van Rome.
  • Giovanni Ricci, biskop van Chiusi.
  • Giovanni Andrea Mercurio, aartsbiskop van Messina, Sisilië.
  • Giacomo Puteo, aartsbiskop van Bari.
  • Alessandro Campeggio, biskop van Bologna.
  • Pietro Bertani, O.P., biskop van Fano.
  • Fabio Mignanelli, biskop van Grosseto.
  • Giovanni Poggio, biskop van Tropea.
  • Giovanni Battista Cicala, biskop van Albenga.
  • Girolamo Dandini, biskop van Imola.
  • Luigi Cornaro, Groot kommendator van Cyprus.
  • Sebastiano Antonio Pighini, aartsbiskop van Mafredonia.

Die konsistorie van 22 Desember 1553 wysig

  • Pietro Tagliavia d'Aragonia, aartsbiskop van Palermo, Sisilië.
  • Louis I de Guise, biskop van Alby, Frankryk.
  • Roberto de' Nobili, kardinaal-nepoot, priester van Arezzo.
  • Girolamo Simoncelli, kardinaal-nepoot, priester van Orvieto.

Bibliografie wysig

  • Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
  • Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.

Verwysings wysig

  1. ↑ Julius III. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
  2. ↑ Ott, M. (1910). Pope Julius III. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Oktober 24, 2009 by: http://www.newadvent.org/cathen/08564a.htm
  3. ↑ Who's who in gay and lesbian history By Robert Aldrich, Garry Wotherspoon; p.278
  4. ↑ Crompton, Louis (2004). "Julius III". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Oktober 2007. Besoek op 16 Augustus 2007.
  5. ↑ https://www.youtube.com/watch?t=238&v=ALtRGammsWQ&feature=youtu.be
  6. ↑ Sien The Cardinals of the Holy Roman Church – Biographical Dictionary – Pope Julius III (1550–1555) – Consistory of 30 May 1550 (I) Vir 'n opsomming van die lewe van Innocenzo Del Monte's sien Francis Burkle-Young en Michael Leopoldo Doerrer's se biografie, "The life of Cardinal Innocenzo del Monte".
  • P. Messina, 'Del Monte, Innocenzo', Dizionario biografico degli italiani, Vol 38, Rome, 1990.
  • Bayle, Pierre. "Jules III." Dictionnaire historique et critique. Vol. 15. Paris: Desoer, 1820.
  • Burkle-Young, Francis A., and Michael Leopoldo Doerrer. The Life of Cardinal Innocenzo del Monte: A Scandal in Scarlet. Lewiston, N.Y.: Edwin Mellen, 1997.
  • Dall'Orto, Giovanni. "Julius III." Who's Who in Gay and Lesbian History from Antiquity to World War II. Robert Aldrich and Garry Wotherspoon, eds. London: Routledge, 2001. 234-35.
  • Kelly, J. N. D. The Oxford Dictionary of Popes. Oxford: Oxford University Press, 1986.

Eksterne skakels wysig

 
Wikisource
Die Engelse Wikisource bevat bronmateriaal oor hierdie onderwerp onder die titel:
  • BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
  • PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

Nota wysig

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.

Opvolging wysig

Voorafgegaan deur
Paulus III 		Pous (Pontifex Maximus)
1550 – 1555 		Opgevolg deur
Marcellus II

Basis-URL: en:Pope Julius III

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Pous_Julius_III&oldid=2495762"