Die Praderskaal is ’n rowwe gradering van die mate van vermanliking van menslike geslagsdele,[1][2] en is soortgelyk aan die Quigleyskaal. Dit is genoem na die Switserse geneesheer Andrea Prader.

Dit hou hoofsaaklik verband met die vermanliking van die vroulike geslagsdele in gevalle van oorerflike adrenale hiperplasie, en identifiseer vyf afsonderlike stadiums. In onlangse tye word dit gebruik om ’n reeks differensiasies van geslagsdele te beskryf, met normale babas aan elke kant van die skaal: vroulik links (0) en manlik regs (6).[3]

Stadiums wysig

  • ’n Baba in stadium 0 sal beskou word as ’n kind met normale vroulike uitwendige geslagsdele.[4]
  • Stadium 1 dui op ’n effens groot klitoris en effens kleiner vaginale opening. Dié stadium kan misgekyk word of beskou word as binne normale variasies.[4]
  • In stadium 2 kan met die oog gesien word geslagsdele is abnormaal, met ’n mediumgroot fallus en klein vaginale opening met ’n aparte urinebuisopening.[4] ’n Mate van versmelting van die skaamlippe is teenwoordig.
  • Stadium 3 toon ’n nog groter fallus[4] en feitlik algehele versmelting van die skaamlippe.
  • Stadium 4 lyk eerder manlik as vroulik, met ’n leë skrotum en ’n fallus so groot soos ’n normale penis. Die enkele klein urinebuis-/vaginale opening by die basis of aan die skag van die fallus sal beskou word as ’n hipospadie in ’n man.
  • Stadium 5 dui op algehele vermanliking, met ’n normaal gevormde penis met die urinebuisopening by of naby die punt. Die skrotum is normaal gevorm, maar leeg. Die inwendige organe sluit normale eierstokke en ’n baarmoeder in, en die vagina is inwendig met die baarmoeder vebind, nes in stadium 4. Sulke babas word gewoonlik beskou as seuns met onafgesakte testikels.
  • Stadium 6 dui op normale manlike eienskappe, met geen hipospadie nie en normale testikels.[5][6][7]

Omstredenheid wysig

Aangesien die skaal gedefinieer word as ’n meetstelsel vir "abnormale" geslagsdele,[2] word die idee betwis dat atipiese geslagsdele noodwendig abnormaal is. ’n Verslag van die Switserse Adviessentrum vir Biomediese Etiek waarsku dat "nie ongereelde" variasies van geslagsnorme dalk nie patologies is of mediese behandeling vereis nie.[8]

Sien ook wysig

Verwysings wysig

  1. White PC, Speiser PW; Speiser (Junie 2000). "Congenital adrenal hyperplasia due to 21-hydroxylase deficiency". Endocr. Rev. 21 (3): 245–91. doi:10.1210/er.21.3.245. PMID 10857554.[dooie skakel]
  2. 2,0 2,1 Prader, Andreas (1954). "Der genitalbefund beim pseudohermaphroditismus femininus der kengenitalen adrenogenitalen syndroms". Helv. Paedialr. Ada. 9: 231–248.
  3. "Figure 1: The Prader Scale. Top: schematic representation of the..." ResearchGate (in Engels). Besoek op 13 Junie 2017.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Harris, Wayne (2006). Examination Paediatrics : a Guide to Paediatric Training (3de uitg.). Sydney: Churchill Livingstone Elsevier. pp. 132–134. ISBN 978-0729537728.
  5. Diamond, Milton; Linda Ann Watson (2004). "Androgen insensitivity syndrome and Klinefelter's syndrome: sex and gender considerations". J. Child Adolesc Psychiatric Clin N Am. 13 (3): 623–640. doi:10.1016/j.chc.2004.02.015. PMID 15183377. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Desember 2006.
  6. Ogilvy-Stuart, AL; Brain, CE (Mei 2004). "Early assessment of ambiguous genitalia". Arch Dis Child. 89 (5): 401–7. doi:10.1136/adc.2002.011312. PMC 1719899. PMID 15102623.
  7. Hutson, John M.; Warne, Garry L.; Grover, Sonia R. (2012). Disorders of Sex Development : An Integrated Approach to Management. Berlin: Springer. p. 105. ISBN 978-3642229633.
  8. Swiss National Advisory Commission on Biomedical Ethics NEK-CNE (November 2012). On the management of differences of sex development. Ethical issues relating to "intersexuality".Opinion No. 20/2012 (PDF). 2012. Berne. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 23 April 2015.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)

Skakels wysig