Wikipedia

Stephen Hough

Stephen Andrew Gill Hough,[1] (* 22 November 1961 – ) is 'n Britsgebore klassieke pianis, komponis en skrywer. Hy het in 2005 Australiese burgerskap aangeneem, en hou dus dubbele burgerskap (sy vader is in 1926 in Australië gebore).[2]

Hough in Cleveland in 2010

Biografie wysig

Hough is in Heswall (destyds in Cheshire) gebore, en word groot in Thelwall, waar hy klavierlesse begin neem op die jeugdige ouderdom van vyf. Sy vader was tot sy afsterwe op 54 jaar 'n tegniese verteenwoordiger vir die "British Steel Corporation" gewees .[3]Hough kon reeds op 'n vroeë stadium van sy lewe omtrent honderd kinderliedjies memoriseer. Sy ouers het uiteindelik na 'n groot gekerm en geneul daartoe ingestem om 'n tweedehandse klavier teen die prys van £5 van 'n plaaslike antiekeware winkel vir die huis te koop.[4] Hy het op die ouderdom van twaalf jaar 'n senuwee ineenstorting gehad, wat deur 'n rooftog teweeggebring is. Die gevolg was dat hy byna 'n jaar uit die skool weggebly het. [4] Hy het by die Chetham's School of Music studeer, welke hy later as "nie 'n wonderlike plek terwyl ek daar was nie" beskryf het[4], en by die Koninklike Noordelike Kollege van Musiek.[5] In 1978 was hy 'n finalis tydens die BBC Young Musician of the Year-kompetisie. Hy het die klavierafdeling daarvan gewen. Hy het in 1982 die Terence Judd-prys in Engeland gewen. In 1983 het hy eersteplek behaal tydens die Naumburg Internasionale Klavierkompetisie in New York Stad.

Hough[6] het 'n meestersgraad van die Juilliard Skool verwerf, waar hy bygestaan was deur 'n beurs, te wete die heel eerste Julius Isserlis-beurs vir Oorsese Studies van die Koninklike Filharmoniese Genootskap. Hy het saam met Heather Slade-Lipkin, Gordon Green, en Derrick Wyndham studeer. Hy is ook 'n komponis, en sluit dikwels sy eie werke in sy uitvoerings in. Hy het meer as dertig gepubliseerde stukke geskryf. [4] Die eerste uitvoering van sy tjelloconcerto - wat vir Steven Isserlis geskryf is - het in Maart 2007 plaasgevind en in die somer van dieselfde jaar het Westminster Abdy en Westminster Katedraal misse wat hy vir hul geskryf het uitgevoer.[7] In 2009 was die eerste uitvoering van sy trio vir pikolo, kontra-fagot en klavier ('Was mit den Traenen geschieht') by die Philharmonie in Berlyn deur lede van die Berlynse Filharmoniese Orkes gegee. Sy liederesiklusse 'Herbstlieder' (2007) en 'Other Love Songs' (2010) en 'Dappled Things' (2016) was die eerste keer deur lede van die The Prince Consort uitgevoer. Sy Sonate vir Klavier (broken branches) was die eerste keer deur homself tydens 'n geleentheid by Wigmore Hall in 2011 uitgevoer. In 2012 het die Indianapolis Simfonieorkes en Simfoniese koor die eerste uitvoering van die georkestreerde weergawe van sy Missa Mirabilis gegee. Sy werk was in 2015 deur die Colorado Simfonieorkes en Andrew Litton vir Hyperion Records gespeel en opgeneem.[8]

Hy is 'n erelid van die Koninklike Akademie van Musiek in Londen waar hy 'n besoekende professor is, sowel as 'n genoot van die Koninklike Noordelike Kollege van Musiek in Manchester - waar hy die Internasionale Stoel vir klavierstudies beklee - en 'n ere-genoot van die Guildhall Skool van Musiek en Drama. In 2011 het hy 'n eredoktoraat van die Universiteit van Liverpool ontvang.

Hough het in 2001 die eerste uitvoerder van klassieke musiek geword om 'n MacArthur Fellowship te ontvang. Sodoende het hy by die uitgelese geselskap van prominente skrywers en wetenskaplikes aangesluit wat wesentlike bydraes in hul onderskeie velde gemaak het. Hy was in 2009 deur The Economist en Intelligent Life tydskrifte as een van 20 lewende veelweters aangewys. In 2010 was hy as "Instrumentspeler van die Jaar" tydens die gesaghebbende Royal Philharmonic Society Music Awards gekies. Hy is 'n beskermheer van die liefdadigheidsprojek, The Nightingale Project , wat musiek en kuns na hospitale neem,[9] en van Musiek in Gevangenisse (Irene Taylor Trust).[10] Hy was in 2014 as 'n kommandeur van die Orde van die Britse ryk aangestel in die nuwejaar-eerbewyse vir sy dienste aan musiek.[11] In 2018 is hy as erelid van die Koninklike Filharmoniese Genootskap benoem.

Hough was in Oktober 2016 die gasdirigent vir BBC Radio 4 se Desert Island Discs program gewees. Sy keuses was Cortot se opname van die Prélude No. 17 in A-mol deur Chopin, Rachmaninoff se opname van die Liebesleid deur Kreisler, Stairway to Heaven deur Led Zeppelin, die Kyrie eleison van die Mis in B-mineur deur Bach, die Liriese Suite vir Strykkwartet (derde beweging) deur Berg, die Sonate vir Tjello en klavier Linkerhand ("Les adieux") deur Stephen Hough, en Bird Songs at Eventide deur Eric Coates. Sy gunsteling was Proficiscere, anima Christiana (Go Forth) van The Dream of Gerontius deur Elgar. Sy boekkeuse was 'n tweetalige uitgawe van Proust se À la recherche du temps perdu en sy weelde-item was 'n panamahoed. Hy het 'n spesiale versoek vir 'n afskrif van die Tyndale Bybel gemaak.[4]

Uitvoerings wysig

Hough het as solis saam met gerekende orkeste van regoor die wereld verskyn insluitende die Chicago Simfonieorkes, die Cleveland Simfonieorkes, die Dallas Simfonieorkes, die Philharmonia Orkes, die Los Angeles Filharmoniese Orkes, die Toronto Simfonieorkes, die Montreal Simfonieorkes, die Philadelphia Simfonieorkes, die Baltimore Simfonieorkes, die Atlanta Simfonieorkes, die Pittsburgh Simfonieorkes, die Londen Simfonieorkes, Londen Filharmoniese Orkes, die New York Filharmoniese Orkes, die Boston Simfonieorkes, die St. Louis Simfonieorkes, die Minnesota Simfonieorkes, die Hongkong Filharmoniese Orkes, die Berliner Philharmoniker, die Engelse Kamerorkes, die NHK Simfonieorkes, Maleisiese Filharmoniese Orkes, die Stad Birmingham Simfonieorkes, die Koninklike Liverpool Filharmoniese Orkes, die Colorado Simfonieorkes, die Singapoer Simfonieorkes en die Nasionale Simfonieorkes (Taiwan).

Hy het as solis op die mees luisterryke verhoë van die wêreld opgetree insluitende Carnegie Hall se Stern Ouditorium, Chicago se Symphony Hall, Londen se Royal Festival Hall en die hoof verhoog van die Concertgebouw. Hy het by feeste van regoor die wêreld verskyn soos Verbier, Salzburg, Festival de La Roque-d'Anthéron, Edinburgh, Aldeburgh, die BBC Proms, Mostly Mozart (New York), Sapporo, Ravinia, Blossom, Tanglewood, Aspen, Hollywood Bowl en Saratoga.

Hy het as kamermusiek musikant saam met Steven Isserlis, Joshua Bell, die klarinetspeler Michael Collins en Tabea Zimmermann opgetree, sowel as saam met die Juilliard Strykkwartet, die Emerson Strykkwartet, die Takács Kwartet en die Berlynse Filharmoniese Orkes Blaasinstrument Kwintet.

Opnames wysig

Hough het reeds meer as vyftig CDs opgeneem. Een van sy mees noemenswaardige opnames is 'n stel van die vier Rachmaninoff klavierconcertos en die Rapsodie op 'n Tema van Paganini wat gedurende lewendige opname-sessies met die Dallas Simfonieorkes onder leiding van Andrew Litton opgeneem is. Die opnames is al vergelyk met die opnames wat deur die komponis self gemaak was. Die opnames het aan Hough sy sewende Gramophone toekenning, sowel as die Classical BRIT Critics Award besorg.

Sy opname van die vyf Saint-Saëns concertos het in 2001 die Gramophone Plaat van die Jaar toekenning gewen en was later gekies as die Gold Disc, "winner of winners" tydens 'n peiling wat dertig jaar van die toekenning gevier het.[12]

Sy opname van die Volledige Chopin Walse,[13] het in 2011 die Diapason d'Or de l'Année gewen. Hy is ook bekend daarvoor dat hy dikwels voorspraak maak vir minder bekende komponiste wie se werke oor die algemeen beskou word as om buite die standaard repertoire te staan, soos bv. Johann Nepomuk Hummel, Xaver Scharwenka, York Bowen, en Federico Mompou.

Sy eie komposisies kan gehoor word op 'n CD van BIS Records genaamd Broken Branches,[14] asook op die Prince Consort se CD Other Love Songs op Linn Records. Sy tweede Klaviersonate (notturno luminoso) verskyn op sy CD In The Night, en sy tjellosonate op 'n plaat saam met Steven Isserlis. Die Colorado Simfonieorkes het sy Missa Mirablis opgeneem, onder leiding van Andrew Litton.

In Julie 2017 was 'n CD op Pentatone-Oxingale Records vrygestel vir die eerste opening van die Tippet Rise-fees, met 'n uitvoering deur o.a. Hough, Christopher O’Riley, en Matt Haimovitz.

Uitgesoekte diskografie wysig

  • Hummel: klavierconcerto No. 3 in B mineur, Op.89; Klavierconcerto No. 2 in A mineur, Op.85: Engelse Kamerorkes, (Chandos, 1987, CHAN 8507)
  • Stephen Hough: Liszt (Virgin Classics, 1988)
  • My Favorite Things: Virtuoso Encores (MusicMasters, 1988; her-uitgereik deur Virgin Classics as The Piano Album 1, 1993, VC7595092)
  • The Piano Album 2 (Virgin Classics, 1993, VC7593042)
  • Xaver Scharwenka: Klavierconcerto No. 4 in F mineur en Emil von Sauer: Klavierconcerto No.1 in E mineur Stad Birmingham Simfonieorkes gedirigeer deur Lawrence Foster, Hyperion, 1994 CDA66790)
  • klaviermusiek deur York Bowen (Hyperion, 1996)
  • Lowell Liebermann: Klavierconcertos (Hyperion, 1997)
  • Klaviermusiek deur Federico Mompou (Hyperion, 1997)
  • Brahms: Klavierconcertos Nos. 1 en 2, BBC Simfonieorkes (Virgin Classics 1998)
  • New York Variasies (Hyperion, 1998)
  • Stephen Hough se Nuwe Klavieralbum (Hyperion, 1999, CDA67043)
  • Saint-Saëns: Die Volledige Werke vir Klavier en Orkes, CBSO (Hyperion, 2001)
  • Stephen Hough se Engelse Klavieralbum (Hyperion, 2002)
  • Hummel: Klaviersonates (Hyperion, 2003)
  • Rachmaninoff: Klavierconcertos Nos. 1, 2, 3 en 4; Rapsodie op 'n Tema van Paganini; Andrew Litton/Dallas Simfonieorkes (Hyperion CDA67501/2)
  • The Stephen Hough Piano Collection (Hyperion, 2005)
  • Liszt: Années de pèlerinage – "Première Année: Suisse", S. 160 (Hyperion, 2005)
  • Stephen Hough se Spaanse album (Hyperion 2006)
  • George Tsontakis: Man of Sorrows vir klavier en orkes (Hyperion, 2007)
  • Mozart Album (Hyperion, 2007)
  • Stephen Hough in Recital (2009)
  • Chopin: Laat Meesterstukke (Hyperion, 2010)
  • Tsjaikofski: Volledige musiek vir klavier en orkes (Hyperion, 2010)
  • Chopin: Volledige Walse (Hyperion, 2011)
  • Franz Liszt & Edvard Grieg: Klavierconcertos (Hyperion, 2011)
  • Stephen Hough: Broken Branches (BIS 2011)
  • Stephen Hough se Franse album (Hyperion,[15] CDA67890, 2012)
  • Brahms: Klavierconcertos Nos. 1 en 2, Mozarteum Orkes Salzburg (Hyperion, 2013 CDA67961)
  • Stephen Hough: In the Night – sluit Robert Schumann se Karnaval en Hough se eie Sonate No 2, 'Notturno luminoso' in. (Hyperion,[16] CDA67996, 2014)
  • Edvard Grieg: Liriese Stukke (Hyperion,[17] CDA68070, 2015)
  • Alexander Scriabin & Leoš Janáček: Sonates & Gedigte (Hyperion,[18] CDA67895, 2015)
  • Antonín Dvořák & Robert Schumann: Concertos, CBSO & Andris Nelsons[19]

Verwysings wysig

  1. ↑ Hough, Stephen (24 Mei 2009). "Hough? Where's that? – Telegraph Blogs" (in Engels). Blogs.telegraph.co.uk. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Junie 2015. Besoek op 18 Junie 2015.
  2. ↑ "Writings | Why I Became an Australian Citizen" (in Engels). StephenHough.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Mei 2017. Besoek op 18 Junie 2015.
  3. ↑ "Classic FM Meets Stephen Hough" (in Engels). Classic FM. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Maart 2019. Besoek op 14 Oktober 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 "Stephen Hough, Desert Island Discs - BBC Radio 4" (in Engels). bbc.co.uk. 9 Oktober 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Februarie 2020. Besoek op 15 Oktober 2016.
  5. ↑ "In Conversation with Stephen Hough" (in Engels). Royal Northern College of Music. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Maart 2019. Besoek op 14 Oktober 2016.
  6. ↑ Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.51. ISBN 978 2 3505 5192 0.
  7. ↑ "With apologies to Bartok". The Telegraph. 21 Januarie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Mei 2012. Besoek op 18 Junie 2015.
  8. ↑ "Missa Mirabilis (Hough) - from CDA68096 - Hyperion Records - MP3 and Lossless downloads". Hyperion-records.co.uk (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Augustus 2018. Besoek op 8 April 2018.
  9. ↑ "Stephen Hough becomes Nightingale Project Patron" (in Engels). The Nightingale Project. 12 Julie 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Maart 2017. Besoek op 15 Oktober 2016.
  10. ↑ "The Irene Taylor Trust | Creating Music. Transforming Futures" (in Engels). Musicinprisons.org.uk. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Mei 2015. Besoek op 18 Junie 2015.
  11. ↑ "New Year Honours 2014: list in full". Telegraph (in Engels). 30 Desember 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Mei 2020. Besoek op 18 Junie 2015.
  12. ↑ Nicholas Wroe. "Nicholas Wroe talks Tchaikovsky to pianist Stephen Hough | Music". Guardian.co.uk (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Maart 2016. Besoek op 18 Junie 2015.
  13. ↑ "Stephen Hough, Frederic Chopin, None: Chopin: The Complete Waltzes: Music". Amazon.com. Besoek op 18 Junie 2015.
  14. ↑ "Hough: Broken Branches (Compostitions By Stephen Hough) (Bis: BISCD1952): Amazon.co.uk: Music". Amazon.co.uk. Besoek op 18 Junie 2015.
  15. ↑ "Stephen Hough's French Album". Hyperion Records (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 April 2018. Besoek op 8 April 2018.
  16. ↑ "In the Night". Hyperion Records (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 April 2018. Besoek op 8 April 2018.
  17. ↑ "Grieg: Lyric Pieces". Hyperion Records (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 April 2018. Besoek op 8 April 2018.
  18. ↑ "Scriabin & Janáček: Sonatas & Poems". Hyperion Records (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 April 2018. Besoek op 8 April 2018.
  19. ↑ "Dvořák & Schumann: Piano Concertos". Hyperion Records (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2018. Besoek op 8 April 2018.

Eksterne skakels wysig

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Stephen_Hough&oldid=2664585"