Wêreldraad van Kerke
Die Wêreldraad van Kerke (WRK) is ’n wêreldwye interkerklike organisasie wat in 1948 gestig is. Sy lede sluit tans (2016) die Anglikaanse Gemeenskap, die Assiriese Kerk van die Ooste, amper alle vertakkings van die Oosters-Ortodokse Kerke, die Ou Katolieke Kerk, die Oriëntale Ortodokse Kerke en die meeste hoofstroom- Protestantse kerke (soos die Lutherane, Mennoniete, Morawiërs en Gereformeerdes en Hervormdes) in, asook sommige evangeliese Protestantse kerke (soos die Baptiste en Pinkster-Protestante). Die Rooms-Katolieke Kerk is nie lid nie, maar vaardig wel geakkrediteerde waarnemers af na WRK-vergaderings. Die WRK het ontstaan uit die ekumeniese beweging en het as basis die volgende stelling:
“Die Wêreldraad van Kerke is ’n genootskap van kerke wat die Here Jesus Christus as God en Verlosser bely volgens al die Skrifte en daarom daarna streef om saam hul gesamentlike roeping te vervul tot eer van een Here: Vader, Seun en Heilige Gees.”
Die WRK beskryf homself as “’n wêreldwye genootskap van 249 wêreldwye, streeks- en substreeks, nasionale en plaaslike kerk wat streef na eenheid, ’n gedeelte getuienis en Christelike diens”. Dit is gesetel in die Ekumeniese Sentrum in Genève, Switserland. Die organisasie se lede sluit kerkgenootskappe in wat gesamentlik aanspraak maak op 590 miljoen lede wêreldwyd in 150 lande, insluitende sowat 520 000 plaaslike gemeentes wat bedien word deur 493 000 predikante en pastore of predikante, asook kerkraadslede, onderwysers en ander.
Sedert ʼn byeenkoms van die Algemene Vergadering in Uppsala in 1968 het die WRK in toenemende mate die terrein van internasionale politiek betree, onder meer deur die implementering van die Program ter Bestryding van Rassisme en die skenking van fondse aan sogenaamde bevrydingsorganisasies, soos Swapo in Namibië en die African National Congress in Suid-Afrika. Die Wêreldraad van Kerke (WRK) het ontwikkel uit 2 wêreldorganisasies wat na die Eerste Wêreldoorlog ontstaan het.
Die Lewe en Werk-beweging (Life and Works Movement) het hom toegespits op die koördinering van die praktiese aktiwiteite van kerke, terwyl die Geloof en Orde-beweging (Faith and Order Movement) op geloofsaspekte gekonsentreer het en hom beywer het vir nouer samesnoering van die kerke. Die 2 organisasies het in 1937 tot die besluit gekom om ʼn wêreldraad van kerke te stig en op ʼn konferensie in Utrecht in 1938 is ʼn voorlopige grondwet vir die beoogde organisasie opgestel.
Vanweë die tussenkoms van die Tweede Wêreldoorlog kon die stigtingsvergadering eers in 1948 in Amsterdam gehou word. Die afgevaardigdes van 147 kerke uit 44 lande het aan die stigtingsvergadering deelgeneem. Die Rooms-Katolieke Kerk is nie lid van die WRK nie, maar word deur waarnemers verteenwoordig. Die WRK is nie 'n kerk op sigself nie, maar slegs 'n forum waar afgevaardigdes van kerke sake van gemeenskaplike belang bespreek, hul aktiwiteite koördineer en saam hul gemeenskaplike geloof in die Drie-enige God bely.
Die hoofdoel van die organisasie is die bevordering van samewerking tussen en eenheid van die Christelike kerke en besluite kan nie op die lidkerke afgedwing word nie. In 1950 is die grondwet aangevul deur die Toronto-verklaring, wat bekend staan onder die titel "Die Kerk, die Kerke en die Wêreldraad van Kerke". Die beherende liggaam van die WRK is die Algemene Vergadering, wat elke 7 jaar vergader en uit afgevaardigdes van die lidkerke bestaan.
Sedert die stigtingsvergadering in 1948 het die Algemene Vergadering 5 keer byeengekom: in 1954 in Evanston, Illinois, in 1961 in Nieu-Delhi, in 1968 in Uppsala, en in 1975 in Nairobi. Uit die geledere van die Algemene Vergadering word 6 presidente, ʼn ere-president en 'n sekretarisgeneraal gekies. Tussen byeenkomste van die Algemene Vergadering word die werk van die WRK uitgevoer deur-'n sentrale komitee van 120 lede, 'n uitvoerende komitee van 12 lede en ander gespesialiseerde komitees.
Die werksaamhede geskied onder die toesig van die sekretaris-generaal. Die hoofkwartier van die WRK is in Genève. Die werksaamhede van die WRK word omvat deur 3 programeenhede, naamlik geloof en getuienis, geregtigheid en diens, en onderrig en kommunikasie. Elke eenheid bestaan uit verskillende werkprogramme. Die klem wat sedert die Uppsala-byeenkoms op die programeenheid geregtigheid en diens geplaas word, het aanleiding gegee tot die implementering van die Program ter Bestryding van Rassisme (Programme to Combat Racism, PCR) en die skenking van fondse aan sogenaamde bevrydingsorganisasies in Suid-Afrika, Zimbabwe, Namibië en die destydse Portugese kolonies.
Die 2 Afrikaanse kerke wat tot die WRK behoort het, naamlik die Nederduitsch Hervormde Kerk van Afrika en die Nederduitse Gereformeerde Kerk (in Kaapland en Transvaal) het op die Cottesloe-konferensie in Johannesburg in 1961 hul lidmaatskap van die WRK opgesê. Die besluit het gevolg op anti-apartheidsvoorstelle wat na die rasse-onluste in Suid-Afrika in 1960 deur die WRK aangeneem is. Suid-Afrikaanse lidkerke van die WRK is die Anglikaanse Kerk, die Evangeliese Lutherse Kerk (Transvaal- en Suidoosstreek), die Metodistekerk van Suid-Afrika, die Morawiese Kerk (Wes- en Oos-Kaap), die Presbiteriaanse Kerk van Suid-Afrika en die Verenigde Kongregasionalistekerk van Suid-Afrika.
Bron wysig
- Wêreldspektrum, 1982, ISBN 0908409702, volume 29, bl. 114, 115
- (en) Die WRK se amptelike webtuiste Geargiveer 16 Februarie 2017 op Wayback Machine. URL besoek op 29 Maart 2016.