'n Xerofiet is 'n plant wat aan droë gebiede soos woestyne en halfwoestyne aangepas is.

Xerofiete het dikwels spesiale weefsels soos parenchymselle wat nie-fotosinteties is en wat water kan stoor. Hierdie plante is ook sukkulente. Ander xerofiete is nogtans geen vetplante nie maar het ander aanpassings soos dun noue blare of selfs dorings wat waterverlies verminder. Die blare het dikwels heelparty huidmondjies (stomata) om skielik gas met die atmosfeer uit te wissel wanneer voldoende water teenwoordig is. Die mondjies is dikwels in klein holtes geleë wat met haartjies bedek is om vogverlies teen te staan.[1] Talle plante se metabolisme is ook aangepas. Hulle het CAM-metabolisme waardeur hulle vermag die huidmondjies oordag in die hitte geslote te hou en net saans oop te maak. Die vir fotosintese benodigde koolstofdioksied word opgeneem wanneer dit koeler is en gestoor as malaat. Dit verhoed vogverlies. Bedags word met die sonlig se energie die malaat gebruik vir fotosintese sonder koolstofdioksied in te asem [2]

Verwysings wysig

  1. "dictionary.com" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Julie 2018. Besoek op 10 Julie 2017.
  2. An Adaptation to Xerophytic Conditions: The CAM Plants David T. Dennis The Biochemistry of Energy Utilization in Plants 1987 ISBN 978-0-216-91998-3 bls. 120-121.

Eksterne skakels wysig