Tamboer (boukunde)
'n Tamboer of koepeltrommel is die regop deel van 'n gebou waarop 'n koepel rus.[1] Dit is gewoonlik in die vorm van 'n silinder of 'n veelhoekige prisma.
In die vroeëre Bisantynse kerk argitektuur het die koepel direk op die pendentiewwe gerus en die vensters is in die koepel self deurboor; in latere voorbeelde, tussen die pendentief en die koepel, is 'n tussenliggende sirkelvormige muur gebou waarin die vensters deurboor is. Dit is die soort wat universeel gebruik is deur die argitekte van die Renaissance, van wie se werke die bekendste voorbeeld is Sint Pieterskerk in die Vatikaanstad. Ander voorbeelde van kerke van hierdie tipe is St. Paulus se katedraal in Londen en die kerke van Les Invalides, die Val-de-Grâce, en die Sorbonne in Parys.[1]
Daar is ook sekulêre geboue met tamboere: die V.S. staatshoofgebou-koepel in Washington, D.C. is op 'n trommel gestel, so ook talle Amerikaanse staatshoofgeboue. Die Panteon in Parys is nog 'n sekulêre gebou met 'n koepel op 'n trommel. St. Paulus se katedraal en die Panteon were die twee inspirasies vir die V.S. staatshoofgebou. Daarteenoor was die koepel van die Reichstag-gebou in Berlyn voor sy na-oorlogse restourasie 'n vierhoek, so sy tamboer was vierkantig en nie rond nie.
