The Origins of Totalitarianism

The Origins of Totalitarianism (Die oorsprong van totalitarisme) (1951), deur Hannah Arendt, beskryf en analiseer Nazisme en Stalinisme, die belangrikste totalitêre politieke bewegings van die eerste helfte van die 20ste eeu. Die boek word gereeld gelys as een van die beste nie-fiksie boeke van die 20ste eeu. Die boek word byvoorbeeld in 1999 in 93ste posisie op die Le Monde se 100 boeke van die eeu-lys aangewys.

The Origins of Totalitarianism
Skrywer	Hannah Arendt
Land	Verenigde State
Taal	Engels
Onderwerp	Nasionaalsosialisme, Stalinisme, totalitarisme
Genre	Nie-fiksie
Uitgewer	Schocken Books
Uitgegee	1951
Medium	Druk (gebind & sagteband)
Bladsye	704
Letterkunde-portaal

Die boek is in 1955 in Duits gepubliseer as Elemente und Ursprünge totaler Herrschaft ("Elemente en Oorsprong van Totalitêre Oorheersing").

Inhoud

Die boek beskryf die verskillende voorvereistes en daaropvolgende groei van anti-semitisme in Sentraal-, Oos- en Wes-Europa gedurende die vroeë tot middel 19de eeu en ondersoek die nuwe imperialisme vanaf 1884 tot aan die begin van die Eerste Wêreldoorlog (1914–18); dit spoor dan die opkoms van rassisme as ideologie en die moderne toepassing daarvan as 'n "ideologiese wapen vir imperialisme" op. Die boek het drie afdelings: Antisemitisme, Imperialisme en Totalitarisme.

Ontleding van anti-semitisme en imperialisme

Arendt begin die boek met 'n analise van die opkoms van anti-semitisme in Europa, veral met die fokus op die Dreyfus-saak. Sy bespreek dan wetenskaplike rassisme en sy rol in kolonialisme, wat self gekenmerk word deur onbeperkte territoriale en ekonomiese uitbreiding. Hierdie onbeperkte uitbreiding konfronteer by noodwendige implikasie self die nasiestaat, en staan vyandig teenoor die territoriale afgebakende nasiestaat. Arendt spoor die wortels van die moderne imperialisme na die akkumulasie van ekstra kapitaal in Europese nasiestate gedurende die 19de eeu op. Hierdie kapitaal vereis buitelandse beleggings buite Europa om produktief te wees, en politieke beheer moet derhalwe op die oorsese gebiede uitgebrei word ten einde die beleggings te beskerm. Sy ondersoek dan "kontinentale imperialisme" (pan-germanisme en pan-slavisme) en die opkoms van "bewegings" wat politieke partye vervang. Hierdie bewegings is vyandig teenoor die staat, anti-parlementêr, en maak op geleidelike wyse van anti-semitisme en ander vorme van rassisme instellings. Arendt bevind dat terwyl die Italiaanse Fascisme 'n nasionalistiese outoritêre beweging was, was Nazisme en Stalinisme totalitêre bewegings wat probeer het om alle beperkings op die mag van die bewegings uit te skakel.

Die laaste afdeling van die boek is gewy aan die beskrywing van die meganismes van totalitêre bewegings, met die fokus op Nazi-Duitsland en die Sowjetunie. Hier bespreek Arendt die transformasie van klasse tot massas, die rol van propaganda in die hantering van die nie-totalitêre wêreld en die gebruik van terreur wat noodsaaklik is vir hierdie vorm van regering. Totalitêre bewegings verskil fundamenteel van outokratiese regimes, sê Arendt, in die sin dat outokratiese regimes slegs absolute politieke mag probeer verkry en opposisie uitwis, terwyl totalitêre regimes poog om elke aspek van almal se lewe te domineer as 'n voorspel tot wêreldoorheersing. Sy stel:

 "... Intellektuele, geestelike en artistieke inisiatief is so gevaarlik vir totalitarisme soos die bende-inisiatief van die mafia, en albei is gevaarliker as blote politieke opposisie. Die konsekwente vervolging van elke hoër vorm van intellektuele aktiwiteit deur die nuwe massa-leiers, spruit voort uit hul natuurlike wrok teen alles wat hulle nie kan verstaan nie. Totale oorheersing maak nie voorsiening vir onafhanklike inisiatief op enige terrein van die lewe nie, vir enige aktiwiteit wat nie heeltemal voorspelbaar is nie. Totalitarisme in mag vervang onverwags alle voornemende talentvolle individue, ongeag hul simpatieë, met daardie gekke en dwase wie se gebrek aan intelligensie en kreatiwiteit steeds die beste waarborg vir hul lojaliteit is. ..."

Arendt bespreek die gebruik van frontorganisasies, valse regeringsagentskappe en esoteriese leerstellings as 'n manier om die radikale aard van totalitêre doelwitte van die nie-totalitêre wêreld te verberg. 'n Finale afdeling wat by die tweede uitgawe van die boek in 1958 gevoeg is, dui daarop dat individuele isolasie en eensaamheid voorvereistes vir totalitêre oorheersing is. Geleerdes soos Jürgen Habermas ondersteun Arendt in haar 20ste eeuse kritiek op totalitaristiese interpretasies van Marxisme. Hierdie kommentaar op Marxisme het kommer uitgespreek oor die grense van totalitêre perspektiewe wat dikwels geassosieer word met Karl Marx se skynbare oorskatting van die bevrydende potensiaal van die magte van produksie. Habermas brei hierdie kritiek uit in sy skryfwerk oor funksionele reduksie in die lewenswêreld in sy Lifeworld and System: A Critique of Functionalist Reason. Soos Habermas sê:

 "... Hedendaagse tradisionele Marxistiese analise …behels dat wanneer ons die kritiek van die politieke ekonomie gebruik, ons nie meer voorspellings kan maak nie: daarvoor moet mens die outonomie van 'n self-reproduserende ekonomiese stelsel aanvaar. Ek glo nie in so 'n outonomie nie. Presies om hierdie rede is die wette wat die ekonomiese stelsel beheer, nie meer identies aan dié wat Marx ontleed het nie. Dit beteken natuurlik nie dat dit verkeerd sal wees om die meganisme wat die ekonomiese stelsel bestuur, te analiseer nie; maar vir die ortodokse weergawe van so 'n analise om geldig te wees, moet die invloed van die politieke stelsel geïgnoreer word."

Ontvangs

Le Monde het die boek onder die 100 beste boeke van enige aard van die 20ste eeu geplaas, terwyl die National Review dit op die lys van die 100 beste nie-fiksie boeke van die eeu geplaas het. Die Intercollegiate Studies Institute het dit onder die 50 beste nie-fiksie boeke van die eeu genoem. Die boek het 'n groot impak op Norman Podhoretz gehad, wat die plesier van die lees hiervan vergelyk het met die lees van 'n epiese gedig of roman.

Die boek het ook kritiek uitgelok. Die mees omvattende kritiek kon in die Times Literary Supplement van 2009 deur die Universiteit van Chicago se professor Bernard Wasserstein gevind word.

Bibliografie

• Copjec, Joan, red. (1996). Radical Evil. Verso Books. ISBN 978-1-85984-911-8.
• Hattem, Cornelis Van; Hattem, Kees van (2005). Superfluous people: a reflection on Hannah Arendt and evil. University Press of America. ISBN 978-0-7618-3304-8.
• Heller, Anne Conover (2015). Hannah Arendt: A Life in Dark Times. Houghton Mifflin Harcourt. ISBN 978-0-544-45619-8. excerpt
• Hollinger, David A.; Capper, Charles, reds. (1993). The American Intellectual Tradition: Volume II 1865 to the present (2nd uitg.). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-507780-3.
• (30 March 2005) "The Hungarian Revolution in the "Reflections" by Hannah Arendt"., Vienna: Institut für die Wissenschaften vom Menschen (IWM̠). * "Hannah Arendt". Contemporary Thinkers. The Foundation for Constitutional Government. 2018. Besoek op 28 Julie 2018.
• Williams, Zoe (1 Februarie 2017). "Totalitarianism in the age of Trump: lessons from Hannah Arendt". The Guardian.
• Riesman, David (1 April 1951). "The Origins of Totalitarianism, by Hannah Arendt". Commentary (Review). Besoek op 23 Augustus 2018.
• Nisbet, Robert (1992). "Arendt on Totalitarianism". The National Interest (Review) (27): 85–91. JSTOR 42896812.

• Hierdie artikel is vertaal vanuit die Engelse Wikipedia