Vlaamse Primitiewes
Die Vlaamse Primitiewes was 'n groep kunsskilders van die 15de en begin 16de eeu uit Nederland wat veral in die bloeiende stede Brugge, Gent, Leuven, Doornik en Brussel werksaam was. 'n Paar bekende verteenwoordigers van dié skool was Robert Campin, Jan van Eyck, Jheronimus Bosch, Rogier van der Weyden, Hugo van der Goes, Hans Memling, Dirk Bouts en Gerard David. Die werke van die Vlaamse Primitiewes was 'n hoogtepunt in die kunsgeskiedenis van die ou Nederland.
Die woord "primitief" beteken hier "vroeg", en nie "eenvoudig" of "onontwikkeld" nie.
In die kunsstroming was verteenwoordigers uit die hele Nederland, maar hulle was hoofsaaklik in die suide van die land gevestig, waarskynlik omdat dit die ekonomiese en politieke magssentrum was. Danksy die internasionale handel in Brugge het die werk van die Vlaamse Primitiewes vinnig elders in Europa bekend geraak en het dit van Italië tot aan die Oossee 'n invloed op ander skilders gehad. In Italië word hierdie herontdekking van die werklikheid via die voorbeelde uit die klassieke oudheid tereg die Renaissance genoem – 'n wedergeboorte van die ou kuns.
Noord van die Alpe was daar geen ou kuns wat hergebore kon word nie en kunshistorici gebruik eerder die term ars nova in analogie met die term wat vir die nuwe musiek uit die ou Nederland gebruik is,[1] of “Noordelike renaissance”, na aanleiding van die soortgelyke beweging in Italië.
Verwysings wysig
- ↑ Dirk de Vos, De Vlaamse Primitieven, de meesterwerken, Mercatorfonds, 2002, p. 11.
Skakels wysig
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Nederlandse Wikipedia vertaal.
