Wiseman-hipotese

Die Wiseman-hipotese, soms die genoem tabletteorie, is 'n teorie oor die outeurskap en samestelling van die Boek Genesis wat daarop dui Moses het Genesis saamgestel uit tablette wat deur Abraham en die ander aartsvaders oorgedra is. Oorspronklik bepleit deur P. J. Wiseman (1888–1948) in sy Nuwe ontdekkings in Babilonië oor Genesis (1936) en heruitgegee deur Wiseman se seun, Donald Wiseman, soos Antieke verslae en die struktuur van Genesis: 'n saak vir literêre eenheid in 1985 het die hipotese 'n mate van steun gekry van R. K. Harrison (1969) maar andersins sonder aanvaarding gebly in vakkundige kringe.

Geskiedenis

P. J. Wiseman

Air Commodore P. J. Wiseman, 'n Britse offisier wat baie aktiewe argeologiese terreine gedurende sy loopbaan in die Midde-Ooste besoek het, het bevind dat antieke verteltablette gewoonlik geëindig het in kolofone wat 'n baie spesifieke formaat gehad het wat uit drie dele bestaan; 1) "dit was die geskiedenis / boek / geslagsregister van ...", 2) die naam van die persoon wat die tablet geskryf of besit het, en 3) 'n datum (soos "in die jaar van die groot aardbewing") of "die 3de jaar van koning so-en-so", ensovoorts. Wiseman het opgemerk dat daar elf frases in Genesis is wat dieselfde kolofon-formaat het, wat lank reeds as die toledoot (Hebreeus vir "geslagte") gedeeltes; die boek word oor die algemeen tematies verdeel volgens die lyne van die toledoot. Wat Wiseman nuut aan die tafel gebring het, was die idee dat hierdie oënskynlike kolofone aangedui het dat Genesis oorspronklik 'n versameling narratiewe kleitafels was wat in spykerskrif geskryf is, soos die antieke tafels wat hy gesien het, wat Moses in 'n enkele dokument oor perkament of papirus verwerk het. . Dit is in kontras met die tradisionele sienings dat Moses Genesis volledig op sy eie geskryf het sonder enige eksterne bronne en met die Dokumentêre hipotese dat Genesis deur baie later en onbekend saamgestel is redaktore.

Nadat 'n verband tussen die tolodot in Genesis en die antieke kolofone gemaak is, het 'n ander punt duidelik geword. Net soos die kolofone aan die einde van die vertellings gekom het, kan die tolodote ook aan die einde van die vertellings kom. Die eerste van hierdie toledoot-gedeeltes, Genesis 2: 4, verwys dus na die vorige skeppingsverslag wat in Genesis 1 begin het, eerder as om die inleiding tot die volgende verslag te wees. Die tradisionele begrip was dat aangesien byna al die tolodote dadelik gevolg word deur 'n lys van die afstammelinge van die persoon wat in die tolodot genoem word, dan is die tolodote beskou as die begin van die gedeeltes in Genesis.[2]

In sy Skepping in ses dae onthul, P. J. Wiseman betoog dat die dae van skepping het die tydperk voorgestel waarin God geneem het om sy skeppingswerk te openbaar, en dat Genesis 1 'n verslag is van wat God gesê het oor die dinge wat God gemaak het ... dit is sy openbaring aan mense oor sy skeppende dade in verby die tyd.

R. K. Harrison

R. K. Harrison in sy Inleiding tot die Ou Testament het [Wiseman se] benadering goedgekeur, wat 'die duidelike voordeel gehad het om die antieke Mesopotamiese bronne onderliggend aan Genesis in verband te bring met 'n egte Mesopotamiese lewenssituasie, anders as die pogings van die Graf-Wellhausen-skool, en het getoon dat die skryf- en samestellingsmetodes wat gebruik word in Genesis was in wesenlike harmonie met die huidige prosesse onder die skrifgeleerdes van antieke Babilonië.

Harrison het opgemerk dat hierdie voorbeelde verdiskonteer is deur geleerdes wat Wellhausen en die Dokumentêre hipotese, aangesien die sentrale basis van die dokumentêre hipotese is dat die Pentateug meestal 'n werk is wat gekomponeer is deur onbekende redakteurs en skrywers wat baie later as die tyd van Moses geleef het.

Donald Wiseman

Donald Wiseman het in die voorwoord van die hersiene uitgawe van sy vader se boek opgemerk dat sedert die eerste skrywe (1936) baie meer kolofone onder Babiloniese spykerskriftekste ontdek is.[5][6] wat die gebruik van hierdie skriba-toestel gestaaf het. Tekste uit Sirië en Mesopotamië[7] toon kontinuïteit in tradisie van wetenskaplike en literêre praktyke vir meer as twee millennia, met vaste en gedateerde punte. Hy waardeer veral die implikasie van hierdie teorie vir die vroeë gebruik van skryf. Genesis 1-37 kan 'n transkripsie wees van die oudste geskrewe verslae.

Tablette in Genesis

Volgens Wiseman se teorie is dit 'n uiteensetting van Genesis in 'tablette' wat deur kolofone omskryf word.

Ontvangs

Bybelwetenskaplike Victor Hamilton beweer dat Wiseman se hipotese 'die eerste poging was om die hipotese uit te daag' van inleidende kolofone was. Hamilton identifiseer egter verskeie probleme met wat hy die 'Wiseman-Harrison-benadering' noem. Eerstens, "in vyf gevalle waar die formule voorafgaan aan 'n geslagsregister ..., is dit moeilik om die kolofon nie by die volgende in te sluit nie." Tweedens vereis die benadering die 'onwaarskynlike' verklaring dat 'Ismael verantwoordelik was vir die bewaring van die geskiedenis van Abraham', Isak vir die geskiedenis van Ismael, Esau vir Jakob s'n en Jakob vir Esau s'n. Die derde probleem wat hy identifiseer, is dat Genesis narratief is, nie biografies nie, soos wat hierdie benadering sou voorstel.[11]

Herbert M. Wolf beskryf die teorie as ' 'n aantreklike een', maar stel voor dat dit 'ernstige tekortkominge' het. Ten eerste stel hy dit voor toledoot pas byna altyd natuurliker by die verse wat hulle voorafgaan as by die verse wat dit voorafgaan. Tweedens betwyfel hy of Moses die geskrifte wat voor die boek geskryf is, sou kon lees Toring van Babel. Derdens stel hy ook voor dat die paring van bewarers en bewaar geskiedenis "onwaarskynlik" is, gegewe die "wedywering en jaloesie" wat daarby betrokke is en die gebrek aan kontak tussen Esau en Jakob. Die Bybelkennisskommentaar: Ou Testament sê dat Wiseman se siening "onoortuigend" is en 'n onderskeid tref tussen die Babiloniese kolofone en die toledoot van Genesis, deurdat die kolofon 'n herhaling is, nie 'n beskrywing van die inhoud nie. Die naam van die eienaar is die huidige eienaar, nie die oorspronklike nie, en die kolofone gebruik nie die Akkadies ekwivalent van die toledoot as deel van hul formule.

Boeke

• Wiseman, P. J. (1936). New Discoveries in Babylonia about Genesis. London: Marsh, Morgan and Scott.
• Wiseman, P.J. (1985). Wiseman, D.J. (red.). Ancient Records and the Structure of Genesis: A Case for Literary Unity. Nashville: Thomas Nelson, Inc. ISBN 978-0-8407-7502-3.