Aborigines (mitologie)

Die Aborigines (< ab ["vanaf"] + origines ("oorsprong")) was volgens die Romeinse mitologie die oudste inwoners van sentrale Italië en word volgens legende geassosieer met Eneas, Latinus en Euander. Hulle was veronderstel om afkomstig te wees van 'n bergwoning naby Reate ('n antieke Sabynse dorpie) in Latium, waar hulle die Sicele uitgedryf het en hulself daarna gevestig het as die Latini onder koning Latinus.^[1]^[2]

Hul naam beteken "die wat van die begin af hier was."

Die Aborigines word voorgestel as ruwe en onbeskaafde mense wat bosse en gate as woning verkies het, geleef het van boomvrugte, sonder orde of wette, geen akkerbou geken het nie en ook geen enkele hoër behoeftes of ideale nagestreef het nie.

Sien ook

Aborigines (Australië)

Verwysings

↑ Dr. Leonhard Schmitz A History of Rome, From the Earliest Times to the Death of Commodus, A.D. 192. p.8-9
↑ Dionusios van Halikarnassos. Romeinse Oudhede, I.9.

Bronnelys

T.T. Kroon, art. Aborigines, in T.T. Kroon, Mythologisch Woordenboek, 's Gravenshage, 1875, p. 1.

[Leonhard_Schmitz-1] Dr. Leonhard Schmitz A History of Rome, From the Earliest Times to the Death of Commodus, A.D. 192. p.8-9

[DoHI.9-2] Dionusios van Halikarnassos. Romeinse Oudhede, I.9.

[1]

[2]