Alfred Cortot
Alfred Cortot (1877- 1962) word beskou as een van die mees insigvolle pianiste vir sy eksplorasie van die spirituele dieptes van die musiek wat hy geïnterpreteer het. Alfred Corot was 'n musikus met vele fasette en 'n wye repertoire.
Alfred Cortot | |
|---|---|
 | |
| Agtergrondinligting | |
| Geboortenaam | Alfred Denis Cortot |
| Gebore | 26 September 1877 Nyon, Vaud, Switserland |
| Sterf | 15 Junie 1962 (op 84) Lausanne, Vaud, Switserland |
| Genres | Klassieke musiek |
| Beroep(e) | Pianis, dirigent |
| Instrumente | Klavier |
Hy was in Nyon, Switserland gebore as die seun van 'n Franse vader en 'n Switserse moeder. Gedurende sy kinderdae het die gesin na Parys getrek, en die jong Cortot het by die Paryse Konservatoria aangesluit op die ouderdom van nege, waar hy eers die klavier onder Emile Descombes (1829-1912) bestudeer het, en vanaf die ouderdom van vyftien, onder Louis Diémer (1843-1919).
Cortot het sy debuut in 1897 gemaak met Ludwig van Beethoven se Derde klavierkonsert in C mineur, Opus 37. Hy het ook Klavierduet opvoerings van die rangskikkings van Musiek vir Vier Hande van Richard Wagner gegee saam met Edouard Risler (1873-1929) .
Sy entoesiasme vir diè Duitse komponis het tot sy aanstelling as koorafrigter gelei, en daarna assistent dirigent by Bayreuth waar hy gewerk het onder Felix Mottl en Hans Richter. Cortot se ondervindinge in Bayreuth het hom begerig gemaak om Wagner se musiek aan Franse gehore bekend te stel, en in 1902 het hy die Societé des Festivals Lyriques gestig, waardeur hy in Mei van dieselfde jaar die Paryse premiere van Wagner se Götterdämmerung gegee het. Die volgende jaar het Cortot 'n ander genootskap georganiseer wat hom in staat gestel het om opvoerings van Johannes Brahms se Duitse Dodemis (Requiem), Franz Liszt se Sint Elizabeth, Beethoven se Missa Solemnis en Wagner se Parsifal te gee.
Nie lank daarna nie het hy dirigent van die Societé Nationale geword, en die werke van Franse komponiste bevorder.
Cortot was 'n musikant met vele gesigte, 'n dirigent, kamermusiekkunstenaar en 'n solis[1]. Hy het 'n bekende klaviertrio met Jacques Thibaud en Pablo Casals gestig, maar dit was as pianis waarvoor hy die meeste lof toegeswaai is. Hy was aangestel deur Gabriel Fauré as 'n onderwyser by die Paryse Konservatoria, maar was in so 'n hoë aanvraag dat hy onvermydelik altyd weg was op toer. In 1918 het Cortot sy eerste toer in die Verenigde State van Amerika gemaak, en gedurende sy tweede toer in 1920 het hy al Beethoven se Vyf Klavierconcertos gespeel in twee aande, en ook Rachmaninoff se Klavierkonsert No. 3 in D mineur Opus 30, met die komponis in teenwoordigheid. In die tyd het hy ook die Ecole Normale de Musique gestig. Cortot het self daar klas gegee tot 1961; en sy mees bekende studente sluit Magda Tagliaferro, Clara Haskill en Yvonne Lefébure in.
Cortot was een van die beste eksponente van César Franck se musiek, en sy opnames van die Variations Symphoniques en die twee meesterstukke vir solo klavier; Prélude, Chorale & Fugue, en Prélude, Aria & Finale; staan steeds as die mees indrukwekkende opvoerings op disket.[2]
Verwysings
wysig- ↑ Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo ("Cortot toujours au plus haut"), Neva Editions, 2015, p.22. ISBN 978 2 3505 5192 0.
- ↑ 2010 Jonathan Summers. Inligting verkry vanaf Naxos CD 8.111381 inligtings voubiljet.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
